Σελιδοδείκτης: Tuesday’s gone, των Nicci French
«Το πρόβλημα» είπε ο Ρούμπεν ξαναγεμίζοντας το ποτήρι με βότκα και πίνοντας άλλη μια γουλιά, «είναι ότι χάνεις την αντίληψή σου σχετικά με το αν είσαι θεραπεύτρια ή αστυνομικός». Κοίταξε μέσα στο ποτήρι. «Δεν ξέρεις αν ο ρόλος σου είναι να συλλάβεις τους ανθρώπους ή να τους θεραπεύσεις».
Η Φρίντα τράβηξε τα χέρια από το πρόσωπό της και κάθισε πιο ευθυτενής στην καρέκλα της. «Αυτός είναι ένας τρόπος να το θέσεις».
«Το θέμα είναι ότι ο θεραπευτής είναι θεραπευτής για κάποιον που έρχεται να τον επισκεφθεί στο γραφείο του
και αναλαμβάνει το ρόλο του ασθενούς. Δεν μπορείς να είσαι θεραπεύτρια για όλους εκείνους που συναντάς. Δεν είναι δυνατόν».
«Όχι», είπε η Φρίντα μάλλον διστακτικά. «Όχι, μάλλον έχεις δίκιο».
«Αυτό είναι καλό για τις δύσκολες μέρες», είπε ο Γιόζερ, γεμίζοντας ξέχειλα τρία ποτηράκια για σφηνάκια. Ο καθένας πήρε από ένα, το σήκωσε στην υγειά των άλλων και το κατέβασε μονορούφι. Ακόμη και μέσα στη συντριβή της, η Φρίντα δεν μπόρεσε να μην προσέξει τον τρόπο με τον οποίο ο Ρούμπεν σταδιακά απέβαλλε την ενάρετη εγκράτειά του κι επέστρεφε στον παλιό του εαυτό.
«Πρέπει να το ξεκαθαρίσεις αυτό», πρόσθεσε ο Ρούμπεν. «Μέσα σου».
Φωτογραφίες: Δανάη Πίρτση (Lavart)
