Σελιδοδείκτης: Το τέρας κι εγώ, του Σταμάτη Μαλέλη
«Άλλη μια αλλαγή στη ζωή μου χωρίς στόχο, χωρίς στρατηγική. Μια αλλαγή που έγινε υποσυνείδητα, μόνο για να γίνει, μήπως ξαφνικά ξυπνήσω κάποια μέρα και διαπιστώσω ότι το «τέρας» αποτελεί απλή ανάμνηση. Κάτι που όμως δεν συνέβη ποτέ. Χρειαζόταν μια γερή βουτιά στον εσωτερικό εαυτό μου, που δεν τόλμησα να την κάνω. Μερικές φορές ακούς συνηθισμένα πράγματα, για την αγάπη, για την απλότητα της ζωής, για δικούς σου ανθρώπους, όχι κατ’ ανάγκην συγγενείς, το αντίθετο μάλιστα, και τα απορρίπτεις. Αυτό πάθαινα κι εγώ στην αρχή, όταν άρχισα να πηγαίνω σε ειδικούς. Νόμιζα ότι χάνω την ώρα μου. Μερικές φορές πάθαινα πανικό και κατά τη διάρκεια της συνεδρίας. Δεν καταλάβαινα ότι ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος μού άνοιγε μια πόρτα που έπρεπε να διαβώ. Γιατί αν δεν κουνήσεις εσύ τα πόδια σου και ελπίζεις ότι κάποια μεταφυσική δύναμη θα σε σπρώξει στην έξοδο, παραμένεις στάσιμος. Δεν είναι έτσι! Χρειάζεται αγώνας για την αυτογνωσία. Χρειάζεται προσπάθεια για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ώστε να μη ζείτε σαν δυο ξένοι στο ίδιο σώμα. Όχι κατ’ ανάγκην συμφιλίωση. Η σχέση μπορεί να είναι και ανταγωνιστική. Το σημαντικό είναι να γνωρίσει ο ένας τον άλλον».
Φωτογραφίες: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)
