Σελιδοδείκτης: Το στρίψιμο της βίδας, του Χένρι Τζέιμς
Μπορείτε να φανταστείτε πώς περνούσαν εφεξής οι νύχτες μου. Πεταγόμουν κάθε τόσο κι εγώ δεν ξέρω μέχρι ποια ώρα. Επέλεγα στιγμές που ήμουν σίγουρη ότι η μικρή κοιμόταν, έβγαινα στις μύτες των ποδιών μου κι έκανα βόλτες στον διάδρομο. Έφτανα μάλιστα μέχρι το σημείο που είχα δει τον Κουίντ. Αλλά δεν τον συνάντησα ξανά ούτε εκεί ούτε σε κάποια άλλη γωνιά του σπιτιού, άλλωστε. Μόνο που έχασα ένα άλλο επεισόδιο στη σκάλα. Κοιτάζοντας το κεφαλόσκαλο, αντιλήφθηκα κάποια φορά την παρουσία μιας γυναίκας που καθόταν στα πρώτα σκαλιά, με την πλάτη της στραμμένη σ’ εμένα, το κορμί σκυφτό, και το κεφάλι μες στα χέρια της σαν να θρηνούσε. Μόλις που πρόλαβα να τη δω, γιατί αμέσως χάθηκε δίχως να γυρίσει να με κοιτάξει. Ήξερα, ωστόσο, πόσο τρομακτικό θα ήταν το πρόσωπό της.
Φωτογραφίες: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)
