Σελιδοδείκτης: Θύματα του Καθήκοντος, του Ευγένιου Ιονέσκο
ΦΩΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ
…
Το μόνο που γνώρισα ήταν η απογοήτευση. Το καλό που έκανα γυρνούσε πάνω μου σε κακό, αλλά το κακό πάνω μου δεν γυρνούσε
ποτέ σε καλό. Αργότερα πήγα στρατιώτης, μ’επιστράτευσαν, κι έλαβα μέρος στην εξόντωση δεκάδων χιλιάδων στρατιωτών
του εχθρού κι ολόκληρων χωριών που ήταν γεμάτα γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Μετά, η πόλη που γεννήθηκα, μαζί με τα προάστιά της,
καταστράφηκε τελείως. Την περίοδο της ειρήνης η δυστυχία συνεχίστηκε, κι εγώ είχα τρόμο με την κοινωνία. Σκέφτηκα κάθε τρόπο
φοβερής εκδίκησης. Σιχαινόμουν τη γη, τον ήλιο και τους δορυφόρους του. Ήθελα να πάω εθελοντική εξορία, σε άλλο σύμπαν.
Αλλά δεν υπάρχει άλλο.ΣΟΥΜΠΕΡ
(στην ίδια στάση) Δεν θέλει να με κοιτάξει… Να μου μιλήσει…ΦΩΝΗ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥ
(Ενώ ο ίδιος ο Αστυνόμος είναι ακίνητος στην ίδια θέση) Εσύ, γιε μου, γεννήθηκες όταν εγώ ήμουν
έτοιμος ν’ανατινάξω τον πλανήτη μας. Η δική σου έλευση τον έσωσε. Τουλάχιστον, ήσουν εσύ που μ’εμπόδισες να σκοτώσω
τον κόσμο στην καρδιά μου. Με συμφιλίωσες με το ανθρώπινο είδος και μ’έδεσες αμετάκλητα με την Ιστορία,
τα εγκλήματα και τις ελπίδες, τις απελπισίες και τις καταστροφές όλων των ανθρώπων. Έτρεμα για τη
μοίρα τους… Και για τη δική σου.ΣΟΥΜΠΕΡ
( αυτός και ο Αστυνόμος στις ίδιες θέσεις) Έτσι, δεν θα μάθω ποτέ…
Φωτογραφίες: Δανάη Πίρτση (Lavart)
