Σελιδοδείκτης: Θέατρο, Τόμος Α’ του Ιάκωβου Καμπανέλλη
ΓΙΑΤΡΟΣ: Δυστυχώς… ο άνθρωπος κατάντησε τό πιό φτηνό είδος…
ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ: Τότε γιατί δέν προσέχουμε…; Ήταν αυτός γιά νά κουβαλά λάσπη…; Δέν ήταν ξύπνιος, άξιος… τί τού ‘λειπε γιά νά προκόψει;
ΓΙΑΤΡΟΣ: Τα πάντα! Οι σπουδές, τα εφόδια, η συντροφιά στά όνειρα! Τό «ναί»! Είσαι άξιος; Τί θές; Αυτό! Γίνε! Αλλά πού; Ερημιά… Κανείς για κανένα… Καμία έφεση γύρω μας… Μιά ζωή πρεσαρισμένη στή μειοδοσία…!
ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ: Τώρα τά λέτε αυτά…;
ΓΙΑΤΡΟΣ: Πάντα τά ‘λεγα…!
ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ: Με συγχωρείς γιατρέ, αλλά, αλλιώς τά λέγατε… Τώρα πού πάει τό παιδί τά λέτε σωστά…
ΓΙΑΤΡΟΣ: Ό,τι θέλετε λέτε, εγώ πάντα τον αγαπούσα…
ΓΥΡΟΛΟΓΟΣ: Δε βγαίνει τίποτα μέ τό σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς… Δε φιάνει έτσι ο κόσμος, γιατρέ… Έτσι τον χειροτερεύουμε… Ά δέν αγριέψουμε δέ γίνεται τίποτα!
Φωτογραφίες: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)
