Σελιδοδείκτης: Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος, του Μενέλαου Λουντέμη
«Και τότε θα φαινόταν: κι ο δρόμος κι ο αγαπημένος μου διαβάτης. Ρ ο μ α ν τ ι κ ή ; Ναι, ήμουν. «Δε ντρέπεσαι;» μου λεγε ο καθρέφτης. «Όχι, γιατί να ντραπώ; Τι κακό έκανα; Δεν κλέβω τίποτα από κανέναν. Είναι κάποιος που έρχεται και γέρνει έτσι γλυκά κι ακουμπάει στα όνειρά μου. Ποιον πειράζει αυτό; Δικά μου είναι τα όνειρα». «Είσαι μικρή», μου είπε. Μα εγώ είναι τόσα χρόνια τώρα που είμαι μεγάλη. Αν δεν είχα κούκλες και χαϊδέματα, τι φταίω εγώ; Τι φταίω γω που δεν τα πήρα; Φταίνε εκείνοι που δεν μου τάδωσαν. Εγώ άρχισα τη ζωή μου μεγάλη, γιατί την άρχισα ολομόναχη. Τώρα είμαι δεκαεφτά χρονών, κι είμαι τόσο, πριν από πάρα πολλά χρόνια. Ή μήπως έγινα τώρα μικρή; Ή μήπως δε μεγάλωσα ποτέ; Αλοίμονο, φοβούμαι πως έτσι είναι. Πως μεγάλωσε μόνο το φουστάνι μου. Μα μπορεί ούτε κι αυτό, και νάμεινα μικρή, ολόμικρη μέσα σ’ ένα μικρό, ολόμικρο φουστάνι»
Επιλογή: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Φωτογραφίες: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Εκδόσεις: Δωρικός
