Σελιδοδείκτης: Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας, του Γιάννη Ξανθούλη
Το φεγγάρι υποχωρούσε ήρεμο πίσω απ’ τα πρώτα σύννεφα του φθινοπώρου που πλησίαζε και η Φανή με τη θεία της μέχρι του Αγίου Δημητρίου ξενοίκιασαν το σπίτι κι έφυγαν, προς μεγάλη δυστυχία μου, για την Αθήνα.
Ένιωθα υπαίτιος για τη Φανή που έφυγε, σκεφτόμουν αν ήταν δίκαιες εκείνες οι σαδιστικές τιμωρίες της απ’ τον μακαρίτη , το ήξερα πως, στην ουσία, θυσίασα τη σχέση μας για να την απαλλάξω απ΄ το βραχνά και ξεκινήσαμε μια ατέλειωτη σε μάκρος αλληλογραφία. Έκανα καινούργιους φίλους αλλά η Φανή έγινε σκοπός. Θα βρισκόμασταν γρήγορα, της έγραψα, γιατί ο πατέρας είχε κουραστεί πια στην επαρχία, όσο κι αν αγαπήσαμε την Αλεξανδρούπολη με τα μπάνια και τα μύδια. Θα βρισκόμασταν γρήγορα, γιατί, στο μεταξύ, πέθανε και ο θείος Φοίβος , και η μητέρα ήθελε να ‘ναι κοντά στη θεία Ευτέρπη , που έπαθε κατάθλιψη από εκεί που ήταν όλο χαχαχά και χουχουχού.
Φωτογραφίες: Δανάη Πίρτση (Lavart)
