Σελιδοδείκτης: Κωνσταντινούπολη: Μια πόλη στη λογοτεχνία, του Γιάννη Ξανθούλη
Γιατί ο ουρανός της Πόλης μνησικακεί όταν τον παρατηρείς επαγγελματικά, είτε είσαι παραμυθάς είτε επιστήμονας ιστορικός είτε ψαράς καλκανιών, σκουμπριών και φαντασμάτων πνιγμένων παλλακίδων του Τοπ Καπού. Για να νιώσεις τη σαγηνευτική αρρυθμία της ματαιόδοξης άρρωστης καρδιάς της, αφέσου ή προσποιήσου το θαυμαστή του άχρονου που τη διακατέχει επιμελώς.
Χτισμένη πάνω σε χώματα φωσφορίζονται από κόκαλα πατριαρχών και ιερόσυλων, επικροτεί το δίκιο του αλωμένου. Είναι ίσως το μόνο δίκιο που διαισθάνεσαι ότι έχει υποστεί επιμελή επεξεργασία απ’ τις συντεχνίες των ερωτευμένων μελαγχολικών.
Τι είναι τελικά αυτή η Πόλη που αποτελεί ακόμη το πιο πρόσφορα συγκινητικό μας αναμάσημα, την πιο εκκρεμή, ανέλπιδη εθνική μας τύψη; Ποιος ν’ απαντήσει όμως, φίλε μου.
Φωτογραφίες: Κική Χοροζάνη (Lavart)
