Σελιδοδείκτης: Η αναλφάβητη που ήξερε να μετράει, του Γιούνας Γιούνασον
Ήταν μεταξύ πολλών άλλων, εργατικό παιδί. Ήδη ως πεντάχρονη μετέφερε βαρέλια αποχωρητηρίων μεγάλα σαν το μπόι της. Στο άδειασμα αποχωρητηρίων κέρδιζε όσα ακριβώς χρειαζόταν η μάνα της για να μπορεί να στέλνει την κόρη της να της αγοράζει καθημερινά ένα μπουκάλι διαλυτικό χρώματος. Η μητέρα έπαιρνε το μπουκάλι με ένα «ευχαριστώ καλό μου κορίτσι», ξεβίδωνε το πώμα και άρχιζε να ναρκώνει εκείνον τον αιώνιο πόνο που της προκαλούσε το γεγονός ότι δεν μπορούσε να προσφέρει στον εαυτό της ή στο παιδί της ένα μέλλον. Ο πατέρας της Νομπέκο δε βρέθηκε ποτέ δίπλα στην κόρη του, αν εξαιρούσε κανείς τα είκοσι λεπτά μετά τη σύλληψή της.
Φωτογραφίες: Ιουστίνη Δρακουλάκου (Lavart)
