Σελιδοδείκτης: Γραφικός χαρακτήρας, του Νίκου Παναγιωτόπουλου
Η Πίτσα ήθελε να μάθει τα πάντα –για τους έρωτές μας, για την οικογένειά μας, για τα όνειρα και τις αγωνίες μας, κεντρίζοντάς μας παντοιοτρόπως. Δεν ήταν απλώς μια Γαλλικού που νοιαζόταν –ήταν κάτι πολύ παραπάνω: φίλη, μέντορας κι εξομολόγος.
Στις Πανελλήνιες μας περίμενε απέξω να δει πως γράψαμε. Όταν της είπα ότι δεν έγραψα μαθηματικά, με πήρε αγκαλιά και με κράτησε σφιχτά για ώρα. «Το φανταζόμουν» είπε. «Σου έφερα ένα δώρο».
Βιβλίο, εννοείται. Το Η ζωή είναι αλλού, του Κούντερα.
Χρόνια αργότερα, της χάρισα ένα βιβλίο μου, μεταφρασμένο στα γαλλικά.
«Το ήξερα» είπε και δάκρυσε. Κι εγώ το ίδιο.
Φωτογραφίες: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
