Σελιδοδείκτης: Δώδεκα γραμματόσημα στον τοίχο, του Ιορδάνη Κουμασίδη
Ο «εαυτός». Τι να είναι ο εαυτός, πώς ορίζεται; Και περισσότερο, πώς να γίνει αυτό σ’ ένα μέρος που δεν υπάρχουν καν καθρέφτες; Για εδώ μιλώ πάλι. Τι σου μένει; Η φωνή. Παραμιλάω καμιά φορά για να μην ξεχάσω τη φωνή μου. Άλλες φωνές μέσα στο κελί δεν ακούω, μην ανησυχείς. Η δική σου φωνή όμως πως να ‘ναι; Από αυτές που είναι βελούδινες, που σου απευθύνονται κατάματα, ή από τις πιο γλυκερές, πιο κοριτσίστικες, που φλερτάρουν με το γελοίο;
Αν μου ζητούσε κάποιος να συμπυκνώσω όλη την αλληλογραφία μας σε μερικές φράσεις, θα χρησιμοποιούσα αυτό τον διάλογο που είχαμε, εννοώ αυτόν που μου ζήτησες να σου στείλω ένα φιλί, κι εγώ είπα «ας είναι ένα βρόχινο», και την ώρα που άνοιξες το γράμμα μου ξεκίνησε να ψιχαλίζει και είπες πως σκέφτηκες « μάλλον έφτασε όντως το φιλί σου.
Φωτογραφίες: Δανάη Πίρτση (Lavart)
