Σελιδοδείκτης: Δρόμοι της Ανατολής, της Ειρένας Ιωαννίδου Αδαμίδου
«Δεν πειράζει. Και ως εκεί που έφτασες, πάλε καλά τα επήγες. Εγώ τελείωσα μόνον το δημοτικόν και κείνο με το κούντημα», το ‘ριξε στο καλαμπούρι ο Μάρκος, προσπαθώντας να κρύψει την ξαφνική του συγκίνηση, μα όχι και το θαυμασμό του για κείνη την πεντάρφανη κοπέλα, που πάλευε με τόση λεβεντιά ενάντια στις αναποδιές της ζωής.
Το βλέμμα της τον αγκάλιασε με τέτοια ζεστασιά, που η καρδιά του φτερούγισε σαν ευτυχισμένο πουλάκι μέσα στην ασφάλεια της φωλιάς του.
«Είσαι σπουδαίον παιδί, Μάρκο!»
Το χαμόγελο της ήταν ακόμα πιο ζεστό, παρόλο που πρόδιδε ακόμα τη βαθιά της πίκρα.
«Πώς το εκατάλαβες; Μόλις τώρα με εγνώρισες», συνέχισε εκείνος ν’ αστειεύεται, σαν για να ξεπεράσει την αμηχανία που του είχε προκαλέσει η αναπάντεχη φιλοφρόνηση της.
«Εταπείνωσες τον εαυτό σου για να με κάμεις να νιώσω καλύτερα. Τούτο δε φτάνει;»
Φωτογραφίες: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)
