Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο πάστορας που έγινε σύμβολο κατά του φυλετικού ρατσισμού
Χάρη σ’ αυτόν, η έγχρωμη κοινότητα των Ηνωμένων Πολιτειών βγήκε από το κοινωνικό περιθώριο
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]τις 15 Ιανουαρίου 1929, στην Ατλάντα των Η.Π.Α., γεννιέται ο Μάικλ Κινγκ Τζούνιορ, γιος ενός έγχρωμου πάστορα αρκετά ευκατάστατου.
Ο Μάικλ είναι ένα παιδί με κοφτερό μυαλό που εξελίσσεται σε ένα εξαιρετικά φιλομαθή νέο, με ατίθασο πνεύμα – το χρώμα όμως του δέρματός του αποτελεί τεράστιο εμπόδιο, καθώς οι Η.Π.Α. διανύουν μια περίοδο, κατά την οποία οι Αφροαμερικανοί θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας με πολλούς κοινωνικούς περιορισμούς και νομικές απαγορεύσεις. Παρόλα αυτά, ο Μάικλ σπουδάζει Θεολογία και χειροτονείται εφημέριος της Εκκλησίας των Βαπτιστών στη Λεωφόρο Ντέξτερ.
Το 1955, η έγχρωμη μοδίστρα Ρόζα Παρκς αρνείται να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο για να καθίσει ένας λευκός και συλλαμβάνεται. Αμέσως δημιουργείται, ως αντίδραση, η Ένωση για την Πρόοδο, με επικεφαλής τον Κινγκ, ο οποίος βρίσκει την αφορμή να ξεκινήσει τον αγώνα του κατά των φυλετικών διακρίσεων. Όπως είναι αναμενόμενο, αποκτά πιστούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Ξεκινά περιοδείες, οργανώνει καθιστικές διαμαρτυρίες και ειρηνικές πορείες, μιλά για ισότητα και δικαιώματα για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως χρώματος. Δεν είναι λίγες οι φορές που δέχεται φραστικές ή σωματικές επιθέσεις, συλλαμβάνεται ή φυλακίζεται και η αστυνομία διαλύει βίαια τις συγκεντρώσεις στις οποίες είναι ομιλητής.
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]τις 28 Αυγούστου 1963 εκφωνεί στην Ουάσιγκτον τη διάσημη πλέον για τη φράση «Έχω ένα όνειρο…» ομιλία του, παρουσία 250.000 ανθρώπων. Ένα χρόνο αργότερα, παραλαμβάνει το Νόμπελ Ειρήνης. Ο αγώνας του ξεπερνά τα σύνορα των Η.Π.Α. και ο ίδιος γίνεται σύμβολο των απανταχού ανθρωπιστικών αγώνων.
Στα επιτεύγματά του ανήκουν το δικαίωμα ψήφου που δόθηκε στους έγχρωμους πολίτες το 1965, το δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασής τους (έως τότε υπήρχαν ξεχωριστές γειτονιές λευκών και Αφροαμερικανών), όπως και η μετατροπή των δημοσίων σχολείων της Αλαμπάμα σε μικτά, το 1967.
[dropcap size=big]Ο[/dropcap] Κινγκ στρέφεται σε πολλές περιπτώσεις κατά της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α. (στο λόγο του Πέρα από το Βιετνάμ αποκαλεί την πατρίδα του «το μεγαλύτερο προαγωγό βίας στον κόσμο»), με τη CIA και το FBI να τον θεωρούν «τον πιο επικίνδυνο νέγρο της χώρας».
Τελικά, στις 4 Απριλίου 1968, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονείται στο μπαλκόνι του πανδοχείου που έμενε, στο Μέμφις του Τενεσσί. Η κηδεία του γίνεται στην Ατλάντα πέντε ημέρες αργότερα και χιλιάδες κόσμου θρηνούν το χαμό του. Ο ίδιος περνά στην αθανασία ως σύμβολο του αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων και έστω και μετά θάνατον, αναγνωρίζεται το έργο του – τιμάται με το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας το 1977, ενώ η τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου έχει θεσπιστεί στις Η.Π.Α. ως εθνική γιορτή προς τιμήν του.
«Έχω ένα όνειρο, ότι μια μέρα, στους κόκκινους λόφους της Τζώρτζια, οι γιοι πρώην σκλάβων και οι γιοι πρώην ιδιοκτητών σκλάβων θα καθίσουν δίπλα-δίπλα στο τραπέζι της αδελφοσύνης».
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=3vDWWy4CMhE” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3 – 4
Κείμενο: Μαρία Μερτίκα (Lavart)
