Μαρί Κιουρί, η πρώτη γυναίκα που κέρδισε το Νόμπελ.
[dropcap size=big]Γ[/dropcap]εννημένη το 1867 στη Βαρσοβία την εποχή της ρωσικής κυριαρχίας, η Μαρία – Σαλώμη Σκουοντόφσκα έμελλε να γίνει γνωστή ως μία από τις μεγαλύτερες επιστήμονες όλων των εποχών.
Ήταν το πέμπτο παιδί μιας ευκατάστατης οικογένειας. Η κλίση προς την επιστήμη δεν ήταν άξια απορίας. Ο πατέρας της ήταν καθηγητής φυσικής και μαθηματικών σε λύκειο της Βαρσοβίας, ενώ η μητέρα της ήταν επίσης καθηγήτρια. Αυτή και τα αδέλφια της μεγάλωσαν σε μια δύσκολη περίοδο για την Πολωνία. Η ρωσική κατοχή, η φτώχεια και ο κοινωνικός αναβρασμός έκαναν την κατάσταση ανυπόφορη. Ωστόσο, η μικρή Μαρία εξέπεμπε μια λάμψη που δε μπορούσε να μείνει απαρατήρητη. Οι ικανότητές της στη φυσική και τα μαθηματικά ήταν ολοφάνερες.
[dropcap size=big]Ό[/dropcap]μως, η δυστυχία δεν άργησε να χτυπήσει την πόρτα στην οικογένεια. Η μητέρα της αρρώστησε από φυματίωση, όταν αυτή ήταν μόλις επτά ετών, και έφυγε για θεραπεία στη Νίκαια της Γαλλίας. Την ίδια χρονιά, το 1874, έγινε μείωση στο μισθό του πατέρα της και του αφαιρέθηκε το διαμέρισμα. Μετά από δύο χρόνια έχασε την αδελφή της από τύφο, ενώ λίγο καιρό αργότερα απεβίωσε και η μητέρα της. Αυτή όμως άντεξε ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο. Συνέχισε τις σπουδές της σε κρατικό γυμνάσιο, όμως το κράτος της έκλεινε το δρόμο. Η Μαρία δε μπορούσε να φοιτήσει σε πολωνικό πανεπιστήμιο εξαιτίας του φύλου της. Επεδίωξε να φύγει στο εξωτερικό και για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της έπιασε δουλειά ως γκουβερνάντα στέλνοντας ένα μεγάλο μέρος των αποδοχών της στην αδελφή της που σπούδαζε στο Παρίσι. Στην οικογένεια που εργαζόταν γνώρισε τον έρωτα για πρώτη φορά. Ήταν ο Καζίμιεζ Μπουοντίφσκι. Οι γονείς του δεν συμφωνούσαν και έτσι σύντομα διέκοψαν τη σχέση τους.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο 1891 είναι πλέον 24 χρονών. Μετακομίζει στο σπίτι της αδελφής της στο Παρίσι και παρακολουθεί μαθήματα στη Σχολή Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Αποφοιτά από το πανεπιστήμιο με τρία πτυχία, μαθηματικών, φυσικής και χημείας.
Το 1894 γνωρίζει μέσω του καθηγητή Φυσικής Μ. Κοβάλσκι τον μελλοντικό της σύζυγο Πιέρ Κιουρί. Ο αμοιβαίος σεβασμός σύντομα εξελίσσεται σε ένα φλογερό πάθος. Καρπός αυτού του έρωτα είναι δύο κοριτσάκια, η Ειρήνη και η Εύα. Το ζεύγος Κιουρί συνεχίζει τις επιστημονικές έρευνες, ενώ αποδεικνύονται υποδειγματικοί γονείς, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους με σύνεση και ελευθερία. Το 1906, ενώ τα κορίτσια είναι ακόμα μικρά, ο Πιέρ σκοτώνεται σε τροχαίο.
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ετά το θάνατο του συζύγου της, η Μαρία βιώνει και άλλες κακουχίες. Έχοντας πρόβλημα με τα νεφρά της, υποβάλλεται σε χειρουργείο το 1912. Λόγω της έκθεσής της στην ραδιενέργεια και μη γνωρίζοντας τις σοβαρές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, στα χρόνια που θα ακολουθήσουν η υγεία της θα κλονιστεί σε μεγάλο βαθμό. Τελικά, θα φύγει από τη ζωή σαν σήμερα, στις 4 Ιουλίου 1934.
Σε μια εποχή που οι γυναίκες θεωρούνταν πολύ κατώτερες, άφησε ένα τεράστιο έργο που θα ζήλευαν όλοι οι μεγάλοι άνδρες επιστήμονες. Σημαντικότατη ήταν η προσφορά της στην ιατρική και συγκεκριμένα στην τεχνολογία των ακτίνων Χ. Χάρη σ’ αυτήν, το φαινόμενο της ραδιενέργειας έπαψε να αποτελεί μυστήριο. Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της έλαβε αμέτρητες διακρίσεις. Ωστόσο, η απονομή του βραβείου Νόμπελ Χημείας το 1911 αποσιωπήθηκε εξαιτίας της ερωτικής της σχέσης με τον κατά πέντε χρόνια μικρότερό της Πολ Λανζεβάν. Παρ’ όλα αυτά το βραβείο δεν της αφαιρέθηκε. Η εποχή εκείνη, αφόρητα συντηρητική, δεν άφηνε πολλά περιθώρια για «ανήθικες» πράξεις.
