Ray Charles Robinson
Ο ένας και μοναδικός βασιλιάς της soul
[dropcap size=big]Γ[/dropcap]εννήθηκε στην Georgia στις 23 Σεπτεμβρίου του 1930 και ήταν ένας θρυλικός μουσικός που πρωτοπόρησε στο είδος της soul κατά τη δεκαετία του ’50. Και το όνομα αυτού.. Ray Charles Robinson! Συχνά αποκαλούνταν ως ο «πατέρας» της soul, ενώ συνδύαζε την gospel μουσική με blues και jazz δημιουργώντας ρηξικέλευθα κομμάτια όπως τα Unchain My Heart, Hit the Road Jack και Georgia on My Mind.
Μεγάλωσε σε μια φτωχική γειτονιά της Florida μαζί με τους γονείς και τα αδέρφια του. Ένα από τα πιο τραυματικά γεγονότα της παιδικής του ηλικίας ήταν ο πνιγμός του μικρότερου αδερφού του. Έκτοτε άρχισε σταδιακά να χάνει την όρασή του και στα εφτά του χρόνια τυφλώθηκε εντελώς λόγω γλαυκώματος. Γι’ αυτό το λόγο πήγε στο σχολείο St. Augustine για τυφλούς και κωφούς, όπου έμαθε να διαβάζει μέσω του συστήματος γραφής Braille, ενώ ξεκίνησε τα πρώτα του βήματα ως πιανίστας, κλαρινετίστας και σαξοφωνίστας.
[dropcap size=big]Ό[/dropcap]ταν στα 15 του χρόνια έχασε τη μητέρα του, έφυγε από το σχολείο και μετακόμισε στη Jacksonville, όπου ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά πιάνο με διάφορες μπάντες. Έναν χρόνο αργότερα μετακόμισε στο Seattle, όπου συνάντησε τον Quincy Jones με τον οποίο συνεργάστηκε. Αρχικά το μουσικό του στυλ θύμιζε κάτι από τις δύο μεγάλες του επιρροές, τους Charles Brown και Nat King Cole, στη συνέχεια όμως ανέπτυξε τον δικό του μοναδικό ήχο. Μέσα σε διάστημα τεσσάρων ετών (1949-1953) κυκλοφόρησε τα γνωστά Baby, Let Me Hold Your Hand, Mess Around, It Should Have Been Me και The Things I Used To Do. To 1953, υπέγραψε με την Atlantic Records και κυκλοφόρησε το πρώτο του single Mess Around, ακολουθώντας τον επόμενο χρόνο το υπέρτατο I Got A Woman που έφτασε στο Nο. 1 των R&B charts. Η μείξη της gospel με την rhythm and blues (R&B) δημιούργησαν την soul, καθιστώντας τον Charles μοναδικό στο είδος του. Συνάδελφοί του τον αποκαλούσαν «The Genius», δικαιολογημένα αφού δεν στεκόταν μόνο σε ένα είδος μουσικής αλλά συνέδεε όμορφα ό,τι άγγιζε. Με το What’d I Say έφτασε στο Νο. 6 στο pop chart και το Νο. 1 στο R&B chart.
« Το σημαντικό είναι να αισθάνεσαι τη μουσική σου. Να την αισθάνεσαι πραγματικά και να την πιστεύεις».
[dropcap size=big]T[/dropcap]o 1965, συνελήφθη για κατοχή ηρωϊνης, από την οποία ήταν εξαρτημένος για είκοσι χρόνια! Τελικά όμως απέφυγε την φυλάκιση μπαίνοντας σε κλινική απεξάρτησης στο Los Angeles. Έχοντας ήδη κερδίσει δύο Grammy Awards για τα Georgia on My Mind και Hit the Road Jack, κέρδισε και το τρίτο βραβείο για την ερμηνεία του Living for the City του Stevie Wonder. Τρία χρόνια μετά κυκλοφόρησε και την αυτοβιογραφία του με τίτλο Brother Ray.
Το 1980, εμφανίστηκε στην κωμωδία The Blues Brothers με τους John Belushi και Dan Aykroyd και λίγα χρόνια αργότερα έλαβε ιδιαίτερη τιμή ως ένας από τους πρώτους ανθρώπους που εγκαταστάθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame. Αναγνωρίστηκε για τη συμβολή του στο είδος, όπως οι αυθεντίες James Brown, Elvis Presley, Sam Cooke και Buddy Holly. Ο Ray Charles επέστρεψε στο προσκήνιο στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με αρκετές εμφανίσεις υψηλού προφίλ. Επίσης, ηχογράφησε σποτάκια για την Pepsi – Cola, τραγουδώντας το You Got the Right One, Baby! και ερμήνευσε το We Are The World για την οργάνωση των ΗΠΑ για την Αφρική μαζί με τους Billy Joel, Diana Ross, Cyndi Lauper, Bruce Springsteen και Smokey Robinson.
Το 2003, αναγκάστηκε να ακυρώσει την περιοδεία του για πρώτη φορά σε 53 χρόνια. Ο ίδιος υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου κι ενώ η επέμβαση ήταν επιτυχής, σύντομα έμαθε ότι έπασχε από ηπατική νόσο. Πέθανε στις 10 Ιουνίου του 2004, στο σπίτι του στο Beverly Hills της Καλιφόρνια.
« Γεννήθηκα με τη μουσική μέσα μου. Η μουσική ήταν ένα από τα όργανά μου. Όπως και τα πλευρά μου, τα νεφρά μου, το συκώτι μου, η καρδιά μου. Όπως και το αίμα μου. Ήδη ήταν μια δύναμη μέσα μου πριν φτάσω στη σκηνή. Ήταν μια αναγκαιότητα για μένα όπως τα τρόφιμα ή το νερό».
[dropcap size=big]Κ[/dropcap]ατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Ray Charles ηχογράφησε περισσότερα από 60 άλμπουμ και πραγματοποίησε περισσότερες από 10.000 συναυλίες. Ο φίλος του Quincy Jones, ήταν ένας από τους πολλούς που θρήνησαν για το χαμό του μουσικού αυτού ειδώλου και δήλωσε πως «δεν θα υπάρξει ποτέ κανένας άλλος μουσικός που έκανε τόσα για να γκρεμίσει τους αντιληπτούς τοίχους των μουσικών ειδών». Περισσότεροι από 1.500 άνθρωποι είπαν το τελευταίο αντίο στο μουσικό μύθο και οι Β. Β. King, Willie Nelson και Stevie Wonder ήταν μεταξύ εκείνων που τραγούδησαν στην κηδεία του.
Παρόλο που δεν είναι πια ανάμεσά μας, ζει μέσα από την τεράστια μουσική κληρονομιά που μας άφησε. Ήταν ο μοναδικός που έμπλεξε τόσα είδη μουσικής και με ό,τι καταπιανόταν, δημιουργούσε ένα αρτιότατο αποτέλεσμα, καταστρέφοντας οποιαδήποτε ρατσιστική ιδεολογία για τον διαχωρισμό μαύρης και λευκής μουσικής.
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=CnI_LuCJ4Ek” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Κείμενο: Νατάσα Αβραάμ (Lavart)
