Φρεντ Αστέρ, γεννημένος χορευτής.
«Ο μεγαλύτερος χορευτής του 20ου αι».
Νουρέγιεφ
Στις 10 Μαΐου 1899, στην Ομάχα της Νεμπράσκα, έρχεται στη ζωή ένα αγόρι με το όνομα Φρέντερικ Αούστερλιτς.
Στην αρχή τίποτα δε μαρτυρά το άστρο του στις τέχνες, καθώς το ταλέντο της οικογένειας θεωρείται η μεγάλη του αδερφή, Αντέλ, για χάρη της οποίας μετακομίζουν στη Νέα Υόρκη. Ο μικρός Φρεντ απρόθυμα την ακολουθεί στα μαθήματα του Ωδείου, οι δάσκαλοί του όμως εκεί ανακαλύπτουν ένα σπουδαίο, ακατέργαστο ταλέντο στη μουσική και το χορό. Τα αδέρφια Αούστερλιτς γίνονται ντουέτο, κερδίζουν το κοινό της πόλης και το 1917 εξασφαλίζουν τη συμμετοχή τους σε σόου του Μπρόντγουεϊ.
Η κοινή τους καριέρα τελειώνει το 1932, οπότε η Αντέλ εγκαταλείπει το χορό για να παντρευτεί. Ο Φρεντ προσπαθεί μόνος του να κερδίσει μια θέση στον κόσμο του Χόλυγουντ, ωστόσο οι παραγωγοί είναι ιδιαιτέρως σκληροί απέναντί του:
«Δε μπορεί να τραγουδήσει. Δε μπορεί να παίξει. Αρχίζει να χάνει τα μαλλιά του. Μπορεί λίγο να χορέψει».
Ένα χρόνο αργότερα, ένας μικρός ρόλος στην ταινία Dancing Lady αλλάζει τα δεδομένα. Το αμερικανικό κοινό τον αγκαλιάζει αμέσως και η RKO Radio Pictures υπογράφει μαζί του συμβόλαιο συνεργασίας.
Στην ταινία Flying Down to Rio παρτενέρ του είναι η Τζίντζερ Ρότζερς, με την οποία γίνονται αχτύπητο χορευτικό δίδυμο μέχρι το 1939. «Ο Φρεντ έδωσε στην Τζίντζερ στιλ, η Τζίντζερ έδωσε στον Φρεντ σεξαπίλ», δηλώνει η Κάθριν Χέπμπορν για το καλλιτεχνικό ζευγάρι που παρασύρει με τα βήματά του χιλιάδες κόσμου σε κάθε ταινία που συμμετέχουν.
Η τεχνική του Φρεντ Αστέρ, αποτέλεσμα πολύωρων προβών και σκληρής δουλειάς, η αίσθηση του ρυθμού, η ελαφρότητα στις κινήσεις του, τον καθιστούν έναν κορυφαίο χορευτή. Πρωταγωνιστεί σε μιούζικαλ, όπως τα Easter Parade (1948) και Funny Face (1957), έχοντας δίπλα του λαμπερές παρτενέρ, μεταξύ των οποίων η Τζούντι Γκάρλαντ και η Ρίτα Χέιγουορθ. Μάλιστα, το 1974 αποσπά υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία The Towering Inferno.
Επίσης, έχει πρωταγωνιστήσει και σε τηλεοπτικά προγράμματα, όπως το περίφημο An Evening with Fred Astaire (1958), το οποίο κερδίζει εννέα βραβεία EMMY.
Ένα από τα πολλά ταλέντα του αποδεικνύεται και το τραγούδι, παρόλο που ο ίδιος δεν «πόνταρε» ποτέ εκεί. Η απαλή του φωνή και η καθαρή του άρθρωση τον βοηθούν να ερμηνεύει με τρόπο αισθησιακό μεγάλες επιτυχίες, όπως το Cheek to Cheek (1935) και το They Can’t Take That Away From Me (1937).
Αν και αστέρι της μεγάλης οθόνης και εξαιρετικά δημοφιλής στις γυναίκες, ο Φρεντ Αστέρ μένει παντρεμένος με τη Phyllis Baker Potter από το 1933 μέχρι το θάνατό της. Η απόφασή του να ξαναπαντρευτεί σε ηλικία 80 ετών μια γυναίκα με τα μισά του χρόνια σοκάρει το Χόλυγουντ, ωστόσο η Robyn Smith τον συντροφεύει πιστά μέχρι εκείνος να αφήσει την τελευταία του πνοή, στις 22 Ιουνίου 1987.
Ο κόσμος του θεάματος αποχαιρετά ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του, ο «φτερωτός χορευτής» όμως ζει μέχρι σήμερα μέσα από τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε.
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=MsS7B8nyw5Y” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=ILbvtB_0pKk” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
