Βασίλης Λογοθετίδης, ο αγαπημένος κωμικός
Ο πιο συμπαθής αστός του ελληνικού κινηματογράφου
Tο 1898, στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης, έρχεται στη ζωή ο Βασίλης Ταυλαρίδης. Η οικογένειά του σύντομα μετακομίζει στην Κωνσταντινούπολη και εκεί τελειώνει το Ζωγράφειο Γυμνάσιο το 1915.
Τον αμέσως επόμενο χρόνο εμφανίζεται ερασιτεχνικά σε θεατρικές παραστάσεις και εντυπωσιάζει την ελληνική ομογένεια. Το 1918 η οικογένεια Ταυλαρίδη μετακομίζει ξανά, αυτή τη φορά στην Αθήνα, όπου ο Βασίλης ξεδιπλώνει πια επαγγελματικά το ταλέντο του. Αρχίζει η συνεργασία του με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, η οποία είναι τόσο επιτυχημένη, ώστε συνεχίζεται μέχρι το 1946.
Ο Βασίλης Λογοθετίδης, όπως άλλαξε το επώνυμό του, είναι σπουδαίος θεατράνθρωπος, ωστόσο ο κόσμος τον γνωρίζει και τον αγαπά μέσα από τις μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες στις οποίες παίρνει μέρος. Έχει παίξει σε ταινίες όπως Μαντάμ Σουσού (1948), Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Σάντα Τσικίτα (1953), Δεσποινίς ετών 39 (1954), Η κάλπικη λίρα (1955), Ο ζηλιαρόγατος (1956), Ένας ήρως με παντούφλες (1958) κ.ά..
H περσόνα η οποία καθιερώνει είναι αυτή του μικροαστού, γεμάτος απληστία, πονηριά, έτοιμος να κάνει μικροαπατεωνιές, συντηρητικός, καπάτσος, ωστόσο συναισθηματικός, με μεγάλη καρδιά όταν κάποιος έχει ανάγκη και με όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον, αφήνοντας πίσω τις πληγές των πολέμων – κίνηση πολύ εύστοχη μάλιστα, καθώς μεταπολεμικά σημειώνεται ραγδαία αστικοποίηση στην ελληνική κοινωνία. Ο κόσμος τον αγαπά ακριβώς επειδή ταυτίζεται εύκολα μαζί του.
Το 1957 οργανώνει την καλλιτεχνική του περιοδεία στις Η.Π.Α. και δίνει παραστάσεις σε 8 πόλεις με πολύ μεγάλη επιτυχία. Ο δήμαρχος του Πίτσμπουργκ, μάλιστα, του παραδίδει το χρυσό κλειδί της πόλης για να τον τιμήσει. Ο Βασιλιάς Παύλος, εντυπωσιασμένος από τη συμβολή του στην ενίσχυση του ελληνικού θεάτρου, του αποδίδει ακολούθως τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος.
Μεγάλος έρωτας του Βασίλη Λογοθετίδη είναι η Ίλυα Λιβυκού, με την οποία υπήρξαν ζευγάρι για πολλά χρόνια, στο σανίδι και στη ζωή, χωρίς όμως να επισημοποιήσουν ποτέ τη σχέση τους.
Ο μεγάλος αυτός κωμικός φεύγει από τη ζωή στις 20 Φεβρουαρίου 1960, στο σπίτι του, από ανακοπή καρδιάς. Τον βρίσκει νεκρό η γυναίκα που έχει αναλάβει τις δουλειές του σπιτιού, καθώς ο ίδιος μένει μόνος του. Η κηδεία του γίνεται στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών και την παρακολουθούν περίπου 50.000 κόσμου για να του πουν το τελευταίο αντίο.
(Στο παρόν άρθρο υπήρχαν κάποια links τα οποία δεν είναι πλέον διαθέσιμα)
