Μαρκήσιος Ντε Σαντ, ο εμπνευστής του σαδισμού
Πορνογραφικός, προκλητικός, δαιμόνιος και ταλαντούχος, ένας αριστοκράτης που αφιέρωσε τη ζωή του στον έρωτα και τη συγγραφή
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]τις 2 Ιουνίου 1740 έρχεται στη ζωή ο Ντονασιέν Αλφόνς Φρανσουά ντε Σαντ, γιος του Ζαν-Μπατίστ Φρανσουά Ζοζέφ, μαρκησίου του Μαζάν και της Μαρί-Ελεονόρ ντε Μαιγέ ντε Καρμάν, κυρίας επί των τιμών της πριγκίπισσας του Κοντέ.
Σε ηλικία μόλις 5 ετών, αναλαμβάνει την επιμέλειά του ο θείος του, Ζακ Φρανσουά Ντε Σαντ, ο οποίος είναι ηγούμενος σε Αββαείο. Η ιερατική του θέση ωστόσο δεν τον περιορίζει καθόλου, καθώς φέρεται να έχει εξαιρετικά άστατη ερωτική ζωή με διάφορες γυναίκες. Λέγεται μάλιστα ότι ο Ντε Σαντ μεγαλώνοντας έχει την πρώτη του ερωτική επαφή με την κόρη της παράνομης ερωμένης του θείου του.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ίποτα όμως ακόμη δε φανερώνει τη μετέπειτα πορεία του νεαρού Ντε Σαντ. Ολοκληρώνει τις σπουδές του στο ιησουιτικό κολέγιο του Μεγάλου Λουδοβίκου και γίνεται δεκτός στη στρατιωτική σχολή Ντε Σεβό Λεζέρ. Αργότερα, αφού έχει συμμετάσχει στον Επταετή Πόλεμο, αποστρατεύεται και παντρεύεται τη νεαρή Πελαζί, κόρη ενός ισχυρού δικαστικού. (φωτο de sade 3)
Ο γάμος αυτός μοιάζει να απελευθερώνει το χειρότερο εαυτό του Ντε Σαντ, καθώς αποτελεί την αφετηρία της ακραία ηδονιστικής ζωής του. Το 1768, μια ζητιάνα με το όνομα Ρόουζ Κέλερ τον κατηγορεί ότι τη βασάνισε και τη βίασε, ενώ μέσα στην επόμενη δεκαετία, επτά ιερόδουλες ισχυρίζονται ότι δηλητηριάστηκαν από ένα αφροδισιακό που τις ανάγκασε να πάρουν. Επίσης, αντιμετωπίζει κατηγορίες για αποπλάνηση ανηλίκων, όργια, σοδομισμό και για κάθε είδος διεστραμμένης σεξουαλικής συμπεριφοράς. Μάλιστα, μια από τις πολυάριθμες ερωμένες του είναι η Αν Προσπέρ, αδερφή της νόμιμης συζύγου του. Οι θαυμαστές του τον αποκαλούν «Θεϊκό Μαρκήσιο» και παρακολουθούν στενά τις περιπέτειές του. (φωτο de sade 2)
[dropcap size=big]Ε[/dropcap]ξαιτίας των σκανδάλων αυτών φυλακίζεται πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του, ωστόσο οι συνθήκες κράτησής του είναι ευνοϊκές και του επιτρέπουν να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Τα μυθιστορήματά του χαρακτηρίζονται πορνογραφικά και περιλαμβάνουν ωμές λεπτομέρειες σεξουαλικών βασανιστηρίων, ανακηρύσσοντάς τον εμπνευστή του σαδισμού. Χαρακτηριστικά έργα του είναι οι 120 Μέρες στα Σόδομα, Ζυστίν, Ζυλιέτ και Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ.
«Μόνο μέσα από τον πόνο φτάνει κανείς στην ηδονή» – είναι τα λόγια του που συνοψίζουν τη βιοθεωρία του. (φωτο de sade 1)
Από το 1803 κι έπειτα, μεταφέρεται σε ψυχιατρικό ίδρυμα, όπου και παραμένει μέχρι το τέλος της ζωής του. Παρά τον εξαιρετικά ταραχώδη βίο του, ο Ντε Σαντ πεθαίνει ήρεμα στον ύπνο του, στις 2 Δεκεμβρίου 1814, σε ηλικία 74 ετών.
