Κιθ Ρίτσαρντς, η ρυθμική καρδιά των Στόουνς
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ια σκιώδης φιγούρα του ροκ εν ρολ γεννιέται σαν σήμερα, το 1943, σ’ ένα κόσμο που βρίσκεται στην κόψη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο ίδιος θα γράψει στην αυτοβιογραφία του ότι ένιωσε τη φρίκη και έζησε τη φτώχεια που άφησε πίσω του ο πόλεμος κατά την παιδική του ηλικία.
Ο νονός του θα του χαρίσει την πρώτη του κιθάρα και θα του μάθει τα πρώτα ακόρντα. Ο ενθουσιασμός του μικρού Κιθ για την τέχνη φαίνεται από νωρίς, και οι γονείς του θα τον στείλουν για σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί θα περάσει τις περισσότερες ώρες του παίζοντας κι ακούγοντας δίσκους, κι όχι στα αμφιθέατρα.
Μέσα από τη «μαύρη» μουσική που αγαπούσε, γνωρίζει στο τρένο τον Μικ Τζάγκερ και ανταλλάζουν ιδέες για το μέλλον της ροκ και την αλλαγή που συνέβαινε στο κίνημα της νεολαίας εκείνη την εποχή. Το ταξίδι των Ρόλινγκ Στόουνς ξεκινά.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή, ιστορικά ριφ όπως το Can’t get no Satisfaction, Last time και Gimme Shelter τοποθετούν τον Ρίτσαρντς στο κιθαριστικό πάνθεον. Συμμετοχές σε δίσκους και συνεργασίες με αναρίθμητους καλλιτέχνες όπως Τόμ Γουέιτς, Μπιτλς, Αρίθα Φράνκλιν. Καταφέρνει να αναπτύξει ένα δικό του ήχο στη κιθάρα, δουλεύοντας με ανοιχτά κουρδίσματα και ταυτόχρονα γίνεται ένα ψυχεδελικό πρότυπο της εποχής, με το ντύσιμο και τη χαρακτηριστική μάσκαρα στα μάτια που φοράει ακόμα και σήμερα.
Η εικόνα του θα στιγματιστεί με πολλές συλλήψεις για ναρκωτικά και έντονη ερωτική ζωή. Παρόλα αυτά θα κάνει 3 παιδιά με την πρώτη του γυναίκα και θα αποκτήσει 5 εγγόνια. Σήμερα παππούς και μέγας βιβλιοφάγος, διαθέτει μια τεράστια βιβλιοθήκη που ξεπερνά ακόμα και τη συλλογή των 3.000 κιθάρων του!
Άλλος ένας μουσικός, λοιπόν, που διαμόρφωσε τη μουσική, αλλά δεν κατάφερε να ξεφύγει από τη σκοτεινή πλευρά του ροκ εν ρολ! Η διαφορά του μπάρμπα Κιθ ήταν ότι βγήκε ζωντανός από αυτή την ιστορία…
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=R3rnxQBizoU” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=nrIPxlFzDi0″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Κείμενο: Αλίκη Μαργαρού (Lavart)