Γιοχάνες Βερμέερ, ο μυστηριώδης ζωγράφος του φωτός
Αποτυπώνοντας τον ψυχισμό της γυναίκας
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο βλέμμα ενός κοριτσιού, όπως αποτυπώνεται σε έναν απ’ τους γνωστότερους πίνακες του ζωγράφου, αποτέλεσε την έμπνευση και κίνησε το ενδιαφέρον για τη συγγραφή ενός βιβλίου και τη δημιουργία μιας ταινίας.
Η Τρέισι Σεβαλιέ στο βιβλίο της ομολογεί: «Όταν μου γεννήθηκε η επιθυμία να γράψω το Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι, θέλησα να μάθω ποιο ήταν αυτό το κορίτσι. Έβρισκα πως το βλέμμα της υποδήλωνε μια οικειότητα που έφτανε ως τον ερωτισμό».
Ο Γιοχάνες ή Γιαν Βερμέερ ή ακόμα γνωστός και ως Γιοχάνες Βαν Ντερ Μερ, θεωρείται ο σπουδαιότερος ζωγράφος -μαζί με τον Ρεμπράντ- της Χρυσής Εποχής (1584-1702) της Ολλανδίας. Οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του είναι ελάχιστες και για την εκπαίδευσή του σχεδόν μηδαμινές.
Γεννήθηκε το 1632 στο Ντελφτ της δυτικής Ολλανδίας, μια πόλη γνωστή για τα ζυθοποιεία, τα εργοστάσια πυρομαχικών και τις πορσελάνες της. Την πόλη του ο Βερμεέρ δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Στο σπίτι του, που είναι επισκέψιμο, υπάρχει ένα χαριτωμένο ατελιέ στη σοφίτα με μεγάλα παράθυρα και άπλετο φως.
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ε τη γυναίκα του Καταρίνα ο Γιοχάνες απέκτησε 11 παδιά! Ωστόσο, στους πίνακές του δε γίνεται φανερή κάποια θορυβώδης οικογενειακή ατμόσφαιρα. Ζωγράφιζε κυρίως νεαρές γυναίκες, γι’ αυτό και θεωρείται ζωγράφος του «γυναικείου κόσμου». Με τρυφερότητα -που συχνά αγγίζει την αγάπη- ανιχνεύει τα μυστικά τους και αποτυπώνει τις πιο λεπτές αποχρώσεις του ψυχισμού τους. Πορτρέτα της ολλανδικής ελίτ, ηθογραφίες και σκηνές από την καθημερινή ζωή (ρωπογραφίες) ήταν τα κύρια θέματά του.
Ο Βερμέερ ήταν πνευματικός άνθρωπος. Στην τέχνη του χρησιμοποίησε σύμβολα και αλληγορίες, απέδωσε θρησκευτικές σκηνές με ευαισθησία και ρεαλισμό. Στους πίνακές του υπάρχει αυστηρή σύνθεση, χρωματικές αντιθέσεις και μια αριστοτεχνική χρήση του φωτός. Αξιοσημείωτη είναι η χρήση του σκοτεινού θαλάμου (camera obscura) στη ζωγραφική του.
Από τα 50 έργα του έχουν διασωθεί τα 35. Προς το τέλος της ζωής του εξέπεσε σε άθλια οικονομική κατάσταση. Πέθανε σαν σήμερα στις 15 Δεκεμβρίου το 1675.
Τι είναι αυτό στην τέχνη του που μιλάει τόσο άμεσα στο σήμερα; Σε μια εποχή θορύβου είναι ακριβώς η απουσία του. Η γαλήνη της σιωπής και η ομορφιά της ηρεμίας πλημμυρισμένες στο φως.
Υ.Γ Αξίζει να τον γνωρίσετε, να δείτε την ταινία ή να διαβάσετε το βιβλίο Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι..
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=yInA-CXkiw4″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=jruwMMT_bc8″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=46E3xUTR6A0 ” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Η ταινία «Girl with a pearl earring» του Πίτερ Γουέμπερ
Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3 – 4 – 5
Κείμενο: Αλίκη Μαργαρού (Lavart)
