4 ποιήματα της «instapoet» Rupi Kaur – Το σύγχρονο φαινόμενο των ποιητών

Ανεξάρτητα από τις απόψεις σχετικά με την ποιητική αξία της Kaur, η αξιοσημείωτη επιτυχία της αποτελεί απόδειξη της εξελισσόμενης δυναμικής της λογοτεχνικής αναγνώρισης στην ψηφιακή εποχή.

Η ανάδειξη της Rupi Kaur, της 24χρονης Καναδής “instapoet”, δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μετεωρική, εκτοξεύοντάς την στο λογοτεχνικό στερέωμα. Ξεπηδώντας στη σκηνή φαινομενικά από το πουθενά, η πρώτη συλλογή της Kaur, “Milk and Honey” (ΗΠΑ: Andrews McMeel Publishing, 2015), σημείωσε απαράμιλλη επιτυχία, διαθέτοντας το εντυπωσιακό νούμερο των 1,4 εκατομμυρίων πωληθέντων αντιτύπων και εξασφαλίζοντας μια πολυπόθητη θέση στη λίστα των best-seller των New York Times.

Ο χαρακτηρισμός της Kaur ως “instapoet” υπογραμμίζει το σύγχρονο φαινόμενο των ποιητών που ανεβαίνουν στη φήμη μέσω του ψηφιακού πεδίου, και συγκεκριμένα μέσω πλατφορμών όπως το Instagram, όπου συγκέντρωσε ένα τεράστιο κοινό. Η συζήτηση γύρω από την αυθεντικότητα των στίχων της Kaur ως παραδοσιακή ποίηση μπορεί να συνεχίζεται, αλλά αυτό που παραμένει αναμφισβήτητο είναι η αναμφισβήτητη επιρροή τέτοιων φαινομένων στη διασυνδεδεμένη εποχή μας.

Η ραγδαία άνοδος των “instapoets” αντανακλά τη μετασχηματιστική φύση της δικτυωμένης κοινωνίας μας, όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμεύουν ως εφαλτήριο για την καλλιτεχνική αναγνώριση.

10 ποιήματα της Κικής Δημουλά που υπερπαρέχονται στον κόσμο μας

4 ποιήματα της Rupi Kaur

Το τραύμα

(1)
πώς σου είναι τόσο εύκολο
να είσαι καλή με τους ανθρώπους με ρώτησε εκείνος

μέλι και γάλα έσταξε
απ’ τα χείλη μου καθώς απάντησα

επειδή οι άνθρωποι δεν ήταν
καλοί μαζί μου

(2)
κάθε φορά που
λες στην κόρη σου ότι
της φωνάζεις
από αγάπη
τη διδάσκεις να μπερδεύει
τον θυμό με την φροντίδα
πράγμα που φαίνεται καλή ιδέα
μέχρις ότου μεγαλώσει και
εμπιστευθεί άντρες που την πληγώνουν
επειδή μοιάζουν τόσο πολύ
σε σένα

– για πατεράδες με κόρες

(3)
η μητέρα σου
έχει τη συνήθεια
να δίνει περισσότερη αγάπη
απ’ όση μπορείς να κουβαλήσεις

ο πατέρας σου είναι απών

είσαι ένας πόλεμος
το σύνορο δύο χωρών
η παράπλευρη απώλεια
το παράδοξο που τους ενώνει
αλλά και τους χωρίζει

Β. Η αγάπη

(4)
η αγάπη θα ‘ρθει
και όταν η αγάπη έρθει
η αγάπη θα σ’ αγκαλιάσει
η αγάπη θα φωνάξει το όνομά σου
κι εσύ θα λιώσεις
μερικές φορές όμως
η αγάπη θα σε πληγώσει μα
η αγάπη ποτέ δεν θα το κάνει εσκεμμένα
η αγάπη δεν θα παίξει παιχνίδια
γιατί η αγάπη ξέρει πως η ζωή
υπήξε ήδη αρκετά σκληρή

(5)
πώς κάνεις
μια δασική πυρκαγιά σαν εμένα
τόσο απαλή που γίνομαι
τρεχούμενο νερό

(6)
τυλίγεις τα δάχτυλά σου
γύρω απ’ τα μαλλιά μου
και τραβάς
έτσι
φτιάχνεις
μουσική από εμένα

– προκαταρκτικά

Η ίαση

(10)
μου αρέσει ο τρόπος που οι ραγάδες
στους γοφούς μου μοιάζουν ανθρώπινες και
που είμαστε τόσο απαλές κι όμως
σκληρές και άγριες όπως της ζούγκλας
όταν χρειάζεται
το αγαπώ αυτό σ’ εμάς
πόσο ικανές είμαστε να σκεπτόμαστε
πόσο ατρόμητες να πληγωθούμε
και που φροντίζουμε τις πληγές μας με χάρη
απλά το να είμαι γυναίκα
το να με αποκαλώ
γυναίκα
με κάνει απόλυτα ολόκληρη
και πλήρη

(11)
οι πλάτες μας
λένε ιστορίες
που κανένα βιβλίο δεν έχει
τη ράχη να
βαστάξει

– έγχρωμες γυναίκες

(12)
για να βλέπεις την ομορφιά εδώ
δεν σημαίνει
πως υπάρχει ομορφιά σε μένα
σημαίνει ότι υπάρχει ομορφιά ριζωμένη
τόσο βαθιά μέσα σου
που δεν μπορείς παρά
να τη βλέπεις παντού

Γ. Ο χωρισμός

(7)
την επόμενη φορά
που θα πιεις τον καφέ σου σκέτο
θα γευτείς την πίκρα
που ένιωσες όταν εκείνος σε άφησε
θα σε κάνει να κλάψεις
μα ποτέ
δεν θα σταματήσεις να πίνεις
θα προτιμάς να έχεις
τα πιο σκοτεινά του σημεία
απ’ το να μην έχεις τίποτα

(8)
νόμισες πως ήμουν μια πρωτεύουσα
αρκετά μεγάλη για μια διήμερη εκδρομή
είμαι η πόλη που την περιβάλλει
αυτή που δεν έχεις ακουστά
αλλά πάντα περνάς μέσ’ απ’ αυτήν
δεν έχει φώτα νέον εδώ
δεν έχει ουρανοξύστες ή αγάλματα
όμως υπάρχει βροντή
γιατί κάνω τις γέφυρες να τρέμουν
δεν είμαι χοτ ντοκ από τον δρόμο, είμαι σπιτική μαρμελάδα
αρκετά πηχτή για να κόψω το πιο γλυκό
πράγμα που θ’ αγγίξουν τα χείλη σου
δεν είμαι σειρήνα της αστυνομίας
είμαι το τριζοβόλημα στο τζάκι
θα μπορούσα να σε κάψω κι εσύ ακόμη
δεν θα έπαιρνες τα μάτια σου από πάνω μου
γιατί θα φαινόμουν τόσο όμορφη όταν θα το έκανα
θα κοκκίνιζες
δεν είμαι δωμάτιο ξενοδοχείου είμαι σπίτι
δεν είμαι το ουίσκι που θέλεις
είμαι το νερό που χρειάζεσαι
μην έρθεις εδώ με προσδοκίες
και μην προσπαθήσεις να με χρησιμοποιήσεις σαν ένα διάλειμμα