Στην παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2
[dropcap size=big]Ό[/dropcap]ταν ένα κλασικό έργο αντιμετωπίζεται όχι απαραίτητα ως ιερό βιβλίο, αλλά ως σπουδαία βάση τότε το οικοδόμημα που δομεί είναι, τουλάχιστον, στέρεο. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, τα σύμβολα του τραγικού έρωτα, που ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ έπλασε πάνω τους τις πιο όμορφες στιχομυθίες και τα πιο τρυφερά λόγια αγάπης καταφέρνουν και συγκινούν ακόμα και σήμερα. Η διάσταση αυτή του μυθικού που κουβαλούν αυτά τα πρόσωπα, εκτός από το ότι τους προσφέρει μια θέση στο σύγχρονο Πάνθεον της Τέχνης, τους προσδίδει και την υφή του οικείου, του γνώριμου, δηλαδή την ικανότητα να μιλούν απευθείας στην ψυχή σαν να κοιτάζεσαι σε καθρέπτη.
Η παράσταση της θεατρικής ομάδας ΙΔΕΑ (Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής), διασκευασμένη και σκηνοθετημένη από τους ίδιους αποτελεί το λιγότερο μια ευφυή οπτική πάνω στον μύθο των αιώνιων εραστών. Με πηγαίο και -τονίζω- ελληνικό χιούμορ φέρνουν το κείμενο στην κωμικοτραγική του υπόσταση, επικεντρώνονται δηλαδή σε εκείνα τα στοιχεία του έργου που κατέχουν κωμική υπόσταση και τα ξετυλίγουν με τρόπο ιδιαίτερο. Κρατώντας, παράλληλα, αυτούσιο κείμενο από το έργο και προσθέτοντας αυτοσχεδιαστικά στοιχεία και ατάκες καταλήγουν σε μια μορφή κειμένου που διασκεδάζει όσο και συγκινεί. Εδώ, ταιριάζει και το οικοδόμημα που ανέφερα στην αρχή, το κτήριο που δημιουργείται με βάση τον Βάρδο, αφενός μεν, δεν είναι μια παράσταση του έργου αυτού καθαυτού, αφετέρου δε, είναι μια καινούργια δομή που καταφέρνει να μεταδώσει τη μερίδα του λέοντος από την ουσία του πρωτοτύπου δίχως να το βεβηλώνει, αλλά αντίθετα να προσφέρει ευχάριστες αναγνώσεις επάνω του.
[dropcap size=big]Η[/dropcap] Αθηνά Μουστάκα και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής ερμηνεύουν όλους του ρόλους του έργου με ομόηχο πάθος και πρόδηλη προαίρεση. Πλάθουν τους χαρακτήρες με όλα τα γραφικά και ενδόμυχα στοιχεία τους αποδίδοντας τα μέγιστα τόσο κινησιολογικά, όσο και ως προς την εκφορά του λόγου. Για να γίνω περισσότερο ακριβολόγος, τα ευρήματα τόσο στο κομμάτι του χιούμορ, όσο και στις σκηνοθετικές εναλλαγές των ρόλων είναι τέτοια που σε καθηλώνουν στη δράση και στο γέλιο που δεν έρχεται εκβιαστικά, αλλά εντός της ροής του λόγου και των κινήσεων. Εξαιρετικό σημείο της παράστασης είναι η επί σκηνής εναλλαγή ρόλων, φωνών και σκηνικών που γίνεται χορογραφημένα με άρτια εκτέλεση από τους υποκριτές. Τα δραματικά μέρη του έργου δεν υστερούν καθόλου σε σχέση με τα κωμικά, γεγονός που καταδεικνύει την υποκριτική ικανότητα των δύο νέων αυτών ηθοποιών και την προσήλωσή τους στην ουσία του κειμένου. Τέλος, οφείλω να μιλήσω για τον Κώστα Γάκη που, εκτός της σκηνοθεσίας, ντύνει και μουσικά την παράσταση επί σκηνής. Όμορφα τραγούδια, αρμονικά δεμένα με το σύνολο και το αποτέλεσμα ένα υψηλό συναισθηματικό φορτίο. Οι παρεμβάσεις του ίδιου σε διάδραση με το κοινό, τα άρτια εκτελεσμένα τραγούδια και οι φωτισμοί βάζουν την τελευταία πινελιά, το αέτωμα του οικοδομήματος.
Η παράσταση Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2 είναι σίγουρα διασκεδαστική και ανεβάζει σε αρκετά σημεία τον πήχη δίνοντας προεκτάσεις ψυχαγωγίας. Ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, αλλά και η Παραμάνα (ρόλος-κλειδί στο έργο), ο Καπουλέτος και οι λοιποί ήρωες παρουσιάζονται με τρόπο μοναδικό και αρκετά αστείο. Ένα έργο που καταφέρνει να φέρει ισόποσες νότες γέλιου και συγκίνησης, δουλεμένο με εμμονή στη λεπτομέρεια, είναι σαφώς ένα έργο που έχει κάτι να πει, κάτι να κοινωνήσει και, αν όχι όλα τα παραπάνω, τότε τουλάχιστον, να ψυχαγωγήσει ουσιαστικά.
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ: Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Κώστας Γάκης
Συντελεστές
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Διονύσης Καψάλης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ – ΔΙΑΣΚΕΥΗ: Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής
ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ: Κώστας Γάκης – Κώστας Λώλος
LIVE ΜΟΥΣΙΚΗ: Κώστας Γάκης
ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Έλλη Λιδωρικιώτη
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΥ: Θεοδώρα Βεστάρχη
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Σάκης Μπιρμπίλης
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=8RbAAt3atqc” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Κείμενο: Χρήστος Φώτης (Lavart)
