«Πανικός», λέξη που εμπεριέχει τεράστια φόρτιση, την νιώθεις δίχως να χρειάζεται να προφέρει τις συλλαβές της. Γιατί ο ψυχιάτρος Κώστας Γκοτζαμάνης θεωρεί τον πανικό μία εξέγερση και πως νοηματοδοτεί τις κρίσεις πανικού;
Ο Κώστας Γκοτζαμάνης είναι ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής με πολυετή εμπειρία και αγάπη για τον άνθρωπό. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε το δεύτερό του βιβλίο με τίτλο «Πανικός – Η μεγάλη εξέγερση μέσα μας» από τις εκδόσεις Πατάκη. Πρόκειται για μία σύντομη, περιεκτική και βιωματική ανάλυση της εμπειρίας του πανικού, διατυπωμένη σε απλό, καθημερινό λόγο με σκοπό, που πετυχαίνει, αν μη τι άλλο, να είναι προσιτή σε ειδικούς και μη.
Ξεκινώντας, ο συγγραφέας ρίχνει φως στη σχέση μεταξύ υγείας και κοινωνικής αλλαγής, ειδικότερα της ψυχικής υγείας. Οι αγχώδεις διαταραχές πληθαίνουν χρόνο με το χρόνο και ο επιστήμονας της ψυχικής υγείας, που δεν διαθέτει αντικειμενική βάση για να προσδιορίσει την αιτία και κατ’ επέκταση την θεραπεία, αναγκάζεται να ακολουθήσει τη ροή μιας πολυσύνθετης κοινωνίας, χωρίς την δυνατότητα να προσφέρει άμεσες και σίγουρες αλλαγές. Με ξεκάθαρο τρόπο, ο κ. Γκοτζαμάνης, διαλευκαίνει τις έννοιες του φόβου, του άγχους και του πανικού παραθέτοντας ομοιότητες και διαφορές, σχετικά με τον τρόπο που εκδηλώνεται και προς τι απευθύνεται. Υπογραμμίζει σε μία ολόκληρη ενότητα την αέναη σύνδεση ψυχής και σώματος, και την αδυναμία ύπαρξης του ενός χωρίς το άλλο, αφού το ένα αποτελεί προϋπόθεση για το άλλο.
Είτε διαθέτεις ιστορικό με κρίσεις πανικού, είτε όχι, το βιβλίο σε βάζει σε μία διαδικασία να σκεφτείς τον τρόπο που αντιμετωπίζεις το πράγματα γύρω σου και αν είναι αυτός που πραγματικά πηγάζει από σένα. Είναι πρωτόγνωρο να συνειδητοποείς σε πόσο μεγάλο βαθμό συγχέουμε την ανακούφιση με την χαρά. Η ανακούφιση, το «ξαλάφρωμα» όπως λέει ο συγγραφέας, είναι η αποφυγή ενός άσχημου συναισθήματος, αλλά δεν είναι χαρά. Από την άλλη, ούτε οι συνθήκες ασφάλειας και η ρουτίνα που χτίζουμε γύρω μας, σύμφωνα με τον κ. Γκοτζαμάνη, δεν είναι χαρά.
Σε ένα μικρό, αλλά πολύ σημαντικό κεφάλαιο του βιβλίου σχετικά με την έννοια που μας απασχολεί, τον πανικό, ο συγγραφέας, μιλάει για τον «Εαυτό». Ο εαυτός μας δεν έχει μία όψη, είναι ένα τρισδιάστατο, πολύπλευρο σχήμα, του οποίου οι πλευρές, ενίοτε, είναι ασύμφωνες μεταξύ τους. Στη βάση της ψυχικής δυσφορίας και του πανικού βρίσκεται η περιθωριοποίηση των υποεαυτών που η φωνή τους καλύπτεται, το άτομο δεν την ακούει, αλλά εκπέμπουν την ίδια, βουβή, ψυχική ενέργεια και προχωρούν σε εξέγερση όταν αδικούνται.
Ο συγγραφέας εναποθέτει τις εμπειρίες πανικού μερικών από τους ασθενείς του, σαν μικρές ιστορίες, με λέξεις που κυλούν εύκολα στο μυαλό και περιγράφουν την πορεία μέχρι την κορύφωση της ψυχικής εξέγερσης, δηλαδή της κρίσης πανικού. Η ταυτότητα των ανθρώπων, οι ιστορίες των οποίων περιγράφεται στο βιβλίο, είναι τόσο κοινή με του αναγνώστη και οι καταστάσεις τόσο γνώριμες, που αυτός που βρίσκεται πίσω από τις σελίδες του βιβλίο ταυτίζεται και ενσυναισθάνεται τον κάθε πρωταγωνιστή και προβάλλει τον εαυτό του μέσα στην ιστορία.
Σε έναν κόσμο γεμάτο διλήμματα, που για να αποκτήσεις κάτι πρέπει να αφήσεις κάτι άλλο, το άτομο που επιθυμεί να προλάβει την εξέγερση πρέπει να ζει με εσωτερικό διάλογο, να ακούει όλους του υποεαυτούς του και να δεσμεύεται για να απολαμβάνει την ελευθερία του.
Συγγραφέας: Κώστας Γκοτζαμάνης, Τίτλος: Πανικός – Η μεγάλη εξέγερση μέσα μας, Σελίδες: 190, Εκδόσεις Πατάκη
Κείμενο: Λένα Ζετσίδου(Lavart)
Διαβάστε επίσης:
