Fashion Lover ή Fashion Victim;
Η μόδα ως κυρίαρχο πολιτισμικό στοιχείο γράφει τη δική της ιστορία πάντα, σε κάθε εποχή, σε κάθε κοινωνία, σε κάθε γενιά. Αντιπροσωπεύει κάθε λογής κουλτούρα, συμβαδίζει με μορφές τέχνης, φλερτάρει ασύστολα με την αισθητική, επηρεάζεται από κοινωνικές αλλαγές και ενίοτε, όταν επαναστατεί, οραματίζεται την επόμενη μέρα πρωτοπορώντας αυθεντικά. Σε μία πιο ρεαλιστική βάση επί των ημερών μας, η μόδα διακινεί έναν από τους κορυφαίους όγκους παγκόσμιου χρήματος, άρα όλα όσα σχετίζονται με αυτήν παύουν να είναι τόσο αθώα και ρομαντικά. Κι εφόσον ισχυρά οικονομικά συμφέροντα διαχέουν κάθε μορφή σχέσης γύρω από αυτήν, τότε ναι, το fashion victim είναι το περιζήτητο μέσο που θα επιτρέψει την απόκτηση τεράστιων κερδών. Αυτά ως εισαγωγή, γιατί το κυρίως θέμα είναι πώς ορίζει ο καθένας μας τον εαυτό του, ως ρόλο σε ένα στιλιστικό παιχνίδι.
Ας φανταστούμε, λοιπόν, τη μόδα ως εκείνο το παιχνίδι ευχάριστης συνύπαρξης του εαυτού μας με τους άλλους, που μας ταυτοποιεί και παράλληλα μας κάνει να νιώθουμε αληθινά και όμορφα σε όποιο χώρο και αν κινούμαστε. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα αντιληφθούμε ευκολότερα τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις έννοιες fashion lover και fashion victim. Ο «εραστής της μόδας», ακολουθεί μία σχέση πάθους, χωρίς να μπορεί να την αποχωριστεί, αλλά βάζοντας τα δικά του εγωιστικά όρια σε αυτή, τονίζοντας το προσωπικό του ύφος σε κάθε περίπτωση. Τολμά να πρωτοτυπεί για κάτι που τον ευχαριστεί και τον κάνει μοναδικό, είτε με φλύαρες είτε με λιτές λεπτομέρειες. Το «θύμα της μόδας», είναι το έρμαιο μίας σχεδόν αρρωστημένης σχέσης, με τάσεις μιμητισμού δίχως δημιουργική αντίληψη, που προτιμά να σπαταλά χρόνο και χρήμα σε αυτή, παρά να κατανοεί ότι η μόδα είναι βασικός κώδικας επικοινωνίας της προσωπικότητάς μας. Ακολουθεί πιστά τις τελευταίες τάσεις, μπροστά στον κίνδυνο του παλιακού, μη τύχει και βρεθεί εκτός συναγωνισμού με ό,τι συνεπάγεται το μοντέρνο άρα και μοδάτο. Ο πρώτος αναζητά την διαφορετικότητα ως επιβεβαίωση, ο δεύτερος μια σανίδα σωτηρίας σε ό,τι στιλιστικά παρασύρει τη μάζα.
Πάντως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήρθαν ως μάννα εξ ουρανού για την κάλυψη του κενού της παγκόσμιας κρίσης του 2010 στη βιομηχανία της μόδας. Για τα διεθνή brands, η εξάπλωση αυτών έφερε την εξισορρόπηση στην κατρακύλα των κερδών, αφού βοήθησε σημαντικά στη συγκράτηση και περιοδικά στη μείωση σημαντικού κόστους. Δεν υπάρχει πιο διαδραστική και ανέξοδη διαφήμιση από την τοποθέτηση επώνυμου προϊόντος στο λογαριασμό influencer με εκατομμύρια fake ή μη ακολούθων. Εντάξει, οι αμοιβές υπάρχουν κι εδώ, αλλά τα μεγέθη αυτών σε καμία περίπτωση δεν αγγίζουν τις πολυέξοδες τηλεοπτικές ή έντυπες παραγωγές προηγούμενων δεκαετιών. Άρα, η δουλειά γίνεται εύκολα, γρήγορα και φυσικά πρόχειρα με συνεχόμενες κόπιες concept, τροφοδοτώντας ευρέως την διαμόρφωση ενός fashion victim. Το βούτυρο στο ψωμί δηλαδή για τους δημιουργούς τάσεων, η πλειοψηφία των οποίων πάνω απ’ όλα στοχεύει περισσότερο στην κερδοφορία και λιγότερο στον οραματισμό της μόδας. Πώς όμως διακρίνεται ένα fashion victim;
- Μιμητισμός
Κάποτε ήταν οι βιτρίνες και τα περιοδικά, τώρα είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδικτυακοί λογαριασμοί που με τον ανάλογο αλγόριθμο προτιμήσεων, ο καθένας θα βρει ταχύτατα μπροστά του ό,τι νομίζει ότι επιθυμεί να δει. Εκεί, λοιπόν, θα νιώσει την ανάγκη να ταυτιστεί με το εκάστοτε μοντέλο, όντας η μονάδα επιρροής του, και μη έχοντας παραπάνω κριτήρια ή γνώση περί μόδας, θα ακολουθήσει αβίαστα ό,τι θωρεί επί της οθόνης του, αρκεί που το υπαγορεύει το εκάστοτε ίνδαλμά του. Ο μιμητισμός στη μόδα της εφηβείας είναι μία έντονη ροπή προς αναζήτηση στιλιστικής ταυτότητας και οι εκάστοτε πειραματισμοί αναλόγως προτύπων δικαιολογούνται. Για κάποιους η αντιγραφή παραμένει ως τάση και μετά το πέρας αυτής της ηλικίας, για να καλύψει το κενό μιας κάποιας παραπέρα ανασφάλειας. Με μία διευκρίνιση εδώ: οι πειραματισμοί των νεανικών μας χρόνων πάντα βοηθούν στην εξέλιξη του προσωπικού μας ύφους και σε συνδυασμό με μία κριτική στάση απέναντι στις εκάστοτε τάσεις γίνεται ένα mix&match που, ναι, προσδίδει αυθεντικότητα. Όμως η πιστή αντιγραφή ινσταγκραμικών εικόνων δηλώνει την σοβαρή έλλειψη αυτής. Και υπάρχουν «μιλιούνια» εικόνων που σε κλάσματα δευτερολέπτων εμφανίζονται μπροστά σου και όσες-οι είναι επιρρεπείς στην καταναλωτική μανία εύκολα θα προτιμήσουν μία copy paste εμφάνιση για να δηλώσουν έτσι την in fashion παρουσία τους. Και πληκτρολογώντας παράλληλα #fashionlover μαζί με τα υπόλοιπα συνοδευτικά, η αλυσιδωτή αντίδραση των αλγόριθμων επιτρέπει το παιχνίδι της απόλυτα κατευθυνόμενης μόδας. Φυσικά μεγάλη ευθύνη στην ενίσχυση του μιμητισμού σε αυτό τον αστραφτερό κόσμο έχει και η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφιακών fashion editors. Για κάθε τάση, κάθε εβδομάδα μόδας, κάθε νέα συλλογή των top διεθνών brands, χρησιμοποιείται μία επίσης επαναλαμβανόμενη παρουσίαση αυτών, προκειμένου να τις στιγματίσουν αλγοριθμικά. Και εδώ, λοιπόν, το ψηφιακό μάρκετινγκ ορίζει τους δικούς του κανόνες, ρίχνοντας το δόλωμα του εντυπωσιασμού και της υπερβολής στα εν δυνάμει fashion victims.
- Υπερέκθεση του γυμνού
Ο fashion lover συνήθως δεν βασανίζεται από διλήμματα τύπου «πόσο να ξεγυμνωθώ για να προκαλέσω». Ούτε εύκολα πέφτει στην παγίδα του εμπορικού sexiness. Αυτό δεν σημαίνει ότι το απαρνείται, ούτε όμως ότι το επιζητά σε κάθε του εμφάνιση. Αρχικά, έχοντας πλήρη επίγνωση του σώματός του, αγαπά να το ντύνει ή να το ξεντύνει στα μέτρα του, με δικούς του στιλιστικούς κανόνες υπερβολής και ισορροπίας. Όμως η υπερέκθεση του γυμνού δεν υποδηλώνει αισθητική, δεν εκφράζει προσωπική έμπνευση, δεν σχετίζεται με την δημιουργικότητα. Όλα αυτά δημιουργούν συνθήκες αποστασιοποίησης από το πραγματικό νόημα της μόδας. Κάποια fashion victims είναι πιο επιρρεπή στη γυμνή έκθεση του κορμιού, εντάσσοντας αυτή τους την πρόθεση περισσότερο στην προκλητικότητα και στην ανάγκη αυτό-επιβεβαίωσής τους. Ως εκ τούτου, υπάρχει η σύγχυση μεταξύ του γυμνού, άρα και σέξι, άρα και μοδάτου. Βεβαίως, ουκ ολίγες φορές επιβεβαιώθηκε από αυθεντικές προσωπικότητες ότι αυτή η συσχέτιση είναι περισσότερο μύθος παρά κανόνας.
- Ακατάλληλα μεγέθη – Άβολα πατρόν
Τελικά τι είναι αυτό που έχει σημασία επιλέγοντας τι θα φορέσουμε; Να νιώθουμε άνετα, όμορφα και σέξι – με αυτή την σειρά – προσελκύοντας την προσοχή των γύρω μας; Αν ναι, τότε ιδιαίτερη προσοχή οφείλουμε να δείχνουμε στο πατρόν, το μέγεθος ρούχων, παπουτσιών και αξεσουάρ. Συνήθως, το fashion victim, μπροστά στον πειρασμό μίας έξτρα γοητευτικής εμφάνισης, παραβλέπει τυχόν άβολες συνθήκες στις οποίες υποβάλλει το σώμα του. Η επίγνωση του οποιουδήποτε σωματότυπου καθώς και η αποδοχή αυτού βοηθά στο να αποφεύγονται επιλογές που προκαλούν δυσφορία πχ στα πόδια, στο στήθος, στην μέση κλπ. Αντίθετα ο fashion lover, γνωρίζει αυτές τις παγίδες και αποφεύγει τεχνηέντως ό,τι δυσαρεστεί το σώμα του, χωρίς καν να είναι εμφανές κάτι. Άλλωστε δεν αφήνεται ποτέ στη μοίρα του τυχαίου παρά μόνο του ανεπιτήδευτου. Μια κάποια εξάσκηση χρειάζεται για τις σωστές επιλογές μας κυρίως βάσει εμπειρικής γνώσης.
Η αλήθεια είναι ότι με τη δύναμη της φαντασίας, της έμπνευσης και της ισχυρής αυτοπεποίθησης πάντα προκύπτουν επιλογές που μπορούν να ενισχύσουν την διαφορετικότητα και την μοναδικότητα του στιλ μας. Κάποιοι έμφυτα κατέχουν αυτές τις δυναμικές ως ταλαντούχοι, κάποιοι άλλοι τις καλλιεργούν ως ανάγκη επιβίωσης και ανάγκη επικοινωνιακής έκφρασης. Όπως και να ‘χει τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε γενναιόδωρο από την φύση, ώστε επιλεκτικά να απολαμβάνουμε το μεγαλείο της μόδας.
Διαβάστε επίσης:
Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, πόσο όμορφη είμαι;
Κείμενο: Γεωργία Σταυρίδου (Lavart)
Φωτογραφία Εξωφύλλου: Shopaholic in NYC
