[dropcap size=big]Ο[/dropcap] Pollock θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φιγούρες του κινήματος του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού, ο οποίος αναπτύχθηκε, κυρίως, στα μέσα του ’40 με κέντρο του τη Νέα Υόρκη. Ο Pollock, όμως, ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη τεχνική του, γνωστή και ως μέθοδος dripping.
Δεν φοβάμαι να κάνω αλλαγές, να καταστρέψω την εικόνα κ.λπ., επειδή το έργο έχει μια δική της ζωή. Προσπαθώ να το αφήσω να τα καταφέρει.
Οι επιρροές του από τον Υπερρεαλισμό και την κινεζική τέχνη, τα αφηρημένα πειράματα, καθώς και η αγάπη του για τα χρώματα τον οδήγησαν στο να βάλει τον μουσαμά τού στο πάτωμα και να αρχίσει να ρίχνει τα χρώματα πάνω τoυ, άλλοτε σταγόνα σταγόνα και άλλοτε σκορπώντας τα άναρχα (dripping), δημιουργώντας χαοτικά σχέδια και δίνοντας τού την ευκαιρία να εκφράσει τον πολύ ιδιαίτερο ψυχισμό του.
Ο τεχνοκριτικός Harold Rosenberg χρησιμοποιεί στο “The American Action Painters”,1952, τον όρο action painting (ζωγραφική της δράσης) για να χαρακτηρίσει τα έργα του ίδιου του Pollock, αλλά και άλλων ανάλογων καλλιτεχνών(Willem de Kooning, Franz Kline). Χρησιμοποιώντας αυτό τον όρο μετακινεί τη σημασία από το έργο στην πράξη της ζωγραφικής . Με αυτό τον τρόπο, ο τελικός πίνακας θεωρείται μια φυσική εκδήλωση, ένα αποτέλεσμα της δημιουργικής διαδικασίας, η οποία αποτελεί και το πραγματικό έργο. Ο Pollock, είναι ένας καλλιτέχνης που γοητεύεται από την τελετουργία της πράξης καθώς για αυτόν, ο καμβάς είναι μία αρένα στην οποία γίνεσαι ένα με το έργο σου, καθώς τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο και η δημιουργία πρέπει να είναι σαν μια έκρηξη, η οποία προκύπτει από καθαρό αυθορμητισμό.
Μόνο όταν χάσω την επαφή με τη ζωγραφική το αποτέλεσμα είναι ένα χάος. Διαφορετικά υπάρχει καθαρή αρμονία, μία εύκολη δοσοληψία, και το έργο καταλήγει καλά.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο ίδιος έχει ξεχωρίσει , τόσο λόγω της καινοτομίας του, όσο και λόγω της ξεχωριστής του ικανότητας να ενώνει την ειλικρινή παιδικότητα και αφέλεια με την “καθαρή” ζωγραφική.
Κείμενο: Εμελίνα Μαραγκούλια(Lavart)
