Στο ερώτημα απαντά το BFI με 10 από τα πιο σπουδαία κινηματογραφικά δείγματα της χώρας.
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ε το βλέμμα στραμμένο προς τον ελληνικό κινηματογράφο σε συνάρτηση πάντα με την ιδιαιτερότητα της ελληνικής κοινωνίας και ιστορίας, το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (BFI) και συγκεκριμένα η συντάκτρια Christiana Newland συλλέγει 10 από τις σπουδαιότερες ελληνικές ταινίες της κινηματογραφικής παραγωγής της Ελλάδας. Μία λίστα βαθιά προσγειωμένη στην ελληνική πραγματικότητα και με ιδιαίτερη φροντίδα στις κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες του τότε και του τώρα, που προσφέρει την επιθυμητή αντικειμενική κριτική ενός εξωτερικού παρατηρητή.
[dropcap size=big]Ξ[/dropcap]εκινώντας με την παρατήρηση ότι ο εθνικός μας κινηματογράφος ως βιομηχανία και ως τέχνη χαρακτηρίζεται στο σύνολο της ιστορίας του από την πάλη και την αντίσταση, λόγω της ελάχιστης κρατικής υποστήριξης και των καταπιεστικών δεινών της ελληνικής ιστορίας (βλ. κατοχή, εμφύλιο και δικτατορία), κάνει λόγο για καθυστέρηση της άνθισης της εν λόγω τέχνης σε σχέση με τις κινηματογραφίες άλλων χωρών. Μέσα από μία συνοπτική ιστορική αναδρομή, η Newland δεν παραλείπει να τονίσει τη συμβολή δημιουργών, όπως ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Νίκος Κούνδουρος και ο Αλέξης Δαμιανός στην διαμόρφωση του ύφους του ελληνικού κινηματογράφου με επιρροές από τον ιταλικό Νεορεαλισμό κοντά στα μέσα του αιώνα με το Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο. Η εισαγωγή της καταλήγει με αισιοδοξία για το νέο κύμα κινηματογραφιστών, όπως ο Γιώργος Λάνθιμος και η Αθηνά-Ραχήλ Τσαγγάρη, που τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει το κινηματογραφικό τοπίο της χώρας και την στόχευση του σινεμά απέναντι στην κοινωνία, κερδίζοντας παράλληλα την αναγνώριση από το εξωτερικό.
Οι δέκα ταινίες που περιλαμβάνονται στην λίστα είναι οι εξής (με χρονολογική και όχι αξιολογική σειρά):
Στέλλα (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη
Ο Δράκος (1956) του Νίκου Κούνδουρου
Ποτέ την Κυριακή (1960) του Jules Dassin
Ο Θίασος (1975) του Θεόδωρου Αγγελόπουλου
Το Ρεμπέτικο (1983) του Κώστα Φέρρη
Ταξίδι στα Κύθηρα (1984) του Θεόδωρου Αγγελόπουλου
Κυνόδοντας (2009) του Γιώργου Λάνθιμου
Ακαδημία Πλάτωνος (2009) του Φίλιππου Τσίτου
Attenberg (2012) της Αθηνάς-Ραχήλ Τσαγγάρη
OXI: An Act of Resistance (2014) του Ken McMullen
[dropcap size=big]Ό[/dropcap]πως βλέπουμε και από τις επιλογές του BFI, το ενδιαφέρον για τον ελληνικό κινηματογράφο ξυπνά μέσα στην δεκαετία του ’50, και κατ’ αναλογία κορυφώνεται την τελευταία δεκαετία. Το Ινστιτούτο, που διακρίνεται για την ποιότητα και εργάζεται από την ίδρυσή του το 1933 για τη διατήρηση και την προώθηση του κινηματογράφου, φαίνεται ότι αντιμετωπίζει τώρα την εθνική μας κινηματογραφία με σοβαρότητα και την συμπεριλαμβάνει στα άξια λόγου και προσοχής πεδία. Έχοντας εκφράσει πολλάκις στο παρελθόν το ενδιαφέρον του για την νέα κατεύθυνση του ελληνικού σινεμά τα τελευταία χρόνια, μόνο χαρά θα μπορούσε να μας προσφέρει μία τέτοια λίστα. Όχι γιατί επιτέλους τα φώτα πέφτουν στην Ελλάδα. Αλλά γιατί φαίνεται ότι πλέον ο ελληνικός κινηματογράφος έχει ωριμάσει τόσο ώστε να βγει επιτέλους προς τα έξω.
Δείτε το αρχικό άρθρο και διαβάστε για την κάθε ταινία ξεχωριστά εδώ : http://www.bfi.org.uk/news-opinion/news-bfi/lists/10-great-greek-films
Κείμενο: Μαρία Μιχαλάκη (Lavart)
