Οι ταινίες της εβδομάδας- Από 27/1 έως 2/2

Ο Κένεθ Μπράνα μας συστήνει τον παιδικό του εαυτό στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας κλείνοντας το μάτι στον βίαιο κόσμο των μεγάλων, ο Αντρέας Φοντανά μας πάει για σαφάρι στη ζούγκλα του χρήματος με άγρια θηρία, πολιτισμένους ευγενικούς ανθρώπους και η Ανζελίκ Κουρούνης μας καταλογίζει μερίδιο ευθύνης για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Και κάπως έτσι ξεκινάει η κινηματογραφική εβδομάδα…

1. Μπέλφαστ, του Κένεθ Μπράνα

Ο Κένεθ Μπράνα αφηγείται τη ζωή στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας τη δεκαετία του ’60 μέσα από τα μάτια του Μπάντι, ενός μικρού παιδιού που παίζει ποδόσφαιρο, ονειρεύεται, αγαπάει τη μουσική, το σινεμά, χαμογελάει συνεχώς και απολαμβάνει τη ζωή, ενώ γύρω του μαίνεται η κόντρα Καθολικών-Προτεσταντών και οι βομβιστικές επιθέσεις λόγω κοινωνικοπολιτικών διαταραχών προκαλούν ένα οδυνηρό ξέσπασμα βίας στην πόλη του.

Σκηνοθεσία, σενάριο: Κένεθ Μπράνα

Πρωταγωνιστούν: Τζέιμι Ντόρναν, Κατρίνα Μπαλφ, Τζουντ Χιλ, Τζούντι Ντεντς, Τζόσι Γουόλκερ

Διάρκεια: 98΄

Ο πολυτάλαντος Σερ Κένεθ Μπράνα, ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας, μας παρουσιάζει το «Μπέλφαστ» ως την πιο προσωπική ταινία που έχει κάνει, αφού τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα έζησε εκεί, σε μια ταραχώδη περίοδο, και δέθηκε με το μέρος και τους ανθρώπους του. Στο Μπέλφαστ του 1969 κυριαρχούσε η θρησκευτική μισαλλοδοξία που εκφραζόταν μέσω κινητοποιήσεων και ταραχών για τα πολιτικά δικαιώματα της καθολικής μειονότητας, καθώς και η ανεργία που μάστιζε κυρίως τους καθολικούς. Ιδωμένα, όμως, αυτά τα προβλήματα μέσα από την οπτική ενός εννιάχρονου που ζει ευτυχισμένο με τους γονείς του και τους παππούδες του, χάνουν κάπως την σφοδρότητα τους και αντιμετωπίζονται με αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον.

Η ταινία, ασπρόμαυρη στο μεγαλύτερο μέρος της, είχε 7 υποψηφιότητες στις χρυσές σφαίρες, κέρδισε το βραβείο καλύτερου σεναρίου, το βραβείο κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο και ταξιδεύει ολοταχώς προς τα κινηματογραφικά βραβεία Όσκαρ 2022.

Στο δια ταύτα: Μια γλυκιά ταινία που βλέπει νοσταλγικά το παρελθόν, αναπολεί τα χρόνια αγνότητας ενός παιδιού, που στο μυαλό του και στη καρδιά του έχει μόνο το παιχνίδι και γενικά τη χαρά της ζωής, χωρίς να καταλαβαίνει τη βία, τις συγκρούσεις και το μίσος των μεγάλων! Στον απλό και αγνό κινηματογράφο βρίσκεται συνήθως κάτι σπουδαίο και ο Κένεθ Μπράνα ξέρει πολύ καλά πως θα μας κάνει να το καταλάβουμε!

Trailer:

2. Αζόρ: Ο Κώδικας του Τραπεζίτη, του Αντρέας Φοντανά

Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο ο Ελβετός Αντρέας Φοντανά μας παρουσιάζει έναν βαθιά διεφθαρμένο κόσμο στην, υπό δικτατορία, Αργεντινή του 1980. Η ιστορία ξεκινάει με την εξαφάνιση ενός Ελβετού τραπεζικού κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Όταν ο αντικαταστάτης του αναλαμβάνει να διερευνήσει ο ίδιος την υπόθεση, βυθίζεται σε ένα μυστήριο που εκτυλίσσεται πίσω από τις βαριές πόρτες μεγαλοαστικών γραφείων και τις βίλες των νεόπλουτων ευνοούμενων του καθεστώτος.

Σκηνοθεσία: Αντρέας Φοντάνα
Σενάριο: Αντρέας Φοντάνα, Μαριάνο Γίνας
Πρωταγωνιστούν: Φαμπρίτσιο Ροντζιόνε, Στεφανί Κλεό, Κάρμεν Ιριόντο, Χουάν Τρεντς, Ιγκνάσιο Βίλα, Πάμπλο Τόρε, Έλλι Μεδέιρος

Διάρκεια: 100’

Ο σκηνοθέτης εμπνέεται από τη λογοτεχνία φαντασίας συγγραφέων όπως ο Μπόρχες και ο Κορτάσαρ και πλέκει την ιστορία του με γνώμονα: «Όσο πιο πολύ πλησιάζουμε στην καρδιά του μυστηρίου, τόσο απομακρυνόμαστε από τη λύση του.» Γνωρίζει πολύ καλά πώς δρουν οι τραπεζίτες, μιας και ο παππούς του εργάστηκε ως ιδιωτικός τραπεζίτης, και ξέρει ότι οι τραπεζίτες ιδιωτικών τραπεζών ταξιδεύουν κυρίως στο εξωτερικό για να βρουν τους πελάτες τους και να «κατακτήσουν νέα γη» σαν σύγχρονοι αποικιοκράτες.

Στο δια ταύτα: Πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ μυστηρίου που καταβυθίζει τον θεατή αργά και δεξιοτεχνικά σε μια εφιαλτική πραγματικότητα από την οποία απουσιάζει κάθε ηθική διάσταση στις διαπραγματεύσεις των «μεγάλων» της εποχής εκείνης με σκοπό τον άκρατο πλουτισμό και την εξουσία που αυτός επιφέρει. Και όλα αυτά διαδραματίζονται σε ειδυλλιακά τοπία, σε όμορφους πολιτισμένους χώρους, με ευγενικούς ανθρώπους και με «συνθηματική» διάλεκτο…

Trailer:

3. Χρυσή Αυγή: Υπόθεση όλων μας, της Ανζελίκ Κουρούνης

Αυτό το ντοκιμαντέρ της Ελληνογαλλίδας δημοσιογράφου Ανζελίκ Κουρούνης αποτελεί συνέχεια και επίλογος του πολυβραβευμένου «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση» και επικεντρώνεται στη δίκη της Χρυσής Αυγής που, σε αντίθεση με τη δίκη της Νυρεμβέργης για τους ναζί αξιωματούχους, αποτελεί πολιτική νίκη και όχι στρατιωτική, γιατί ένα αστικό δικαστήριο δικάζει, εν καιρώ ειρήνης, το σύνολο μιας βουλευτικής ομάδας, νόμιμα εκλεγμένης και, επί επτά χρόνια, τρίτης πολιτικής δύναμης της χώρας.

Σκηνοθεσία, Σενάριο: Ανζελίκ Κουρούνης

Φωτογραφία: Χριστόφορος Γεωργούτσος

Διάρκεια: 117’

Η ταινία διατρέχει τα πεντέμισι χρόνια της ιστορικής δίκης κατά του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής και θέτει ερωτήματα όπως: «Η Δημοκρατία μπορεί να απαλλαγεί οριστικά από αυτές τις λαίλαπες, χωρίς να ποδοπατήσει τις αρχές της; Πώς πρέπει να αντισταθούμε στην άκρα δεξιά, τον φασισμό και τον ναζισμό; Τι χρειάζεται; Ένα δημοσιογραφικό μποϊκοτάζ; Κοινωνική επαγρύπνηση; Σωστή παιδεία; Ή η αντίσταση πρέπει να είναι πιο δυναμική και μαχητική από τα παραπάνω;»

Δεν μπορεί η ταινία να μην επικεντρωνόταν και στο πρόσωπο της Μάγδας Φύσσα που εξωτερίκευσε τον πόνο μιας μάνας που χάνει το παιδί της και πάλεψε όχι μόνο για τη δικαίωση του παιδιού της αλλά για να συσπειρωθεί, να αφυπνιστεί και να αντισταθεί η ελληνική κοινωνία στην άνοδο της Χρυσής Αυγής.

Στο δια ταύτα: Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ-ταινία που συμμετείχε σε 23 φεστιβάλ κινηματογράφου, κέρδισε 11 βραβεία και διερευνά εύστοχα όλες τις πτυχές του θέματος, αφού ο βασικός του στόχος πέρα από την ανάδειξη της δίκης είναι να αφυπνίσει την ελληνική κοινωνία για να αναρωτηθεί πώς έδωσε χώρο στη ναζιστική οργάνωση, πώς ο καθένας από εμάς, από τις μικρές παραλείψεις μέχρι τη μεγάλη ανοχή, άφησε αυτό το ναζιστικό μόρφωμα να αναπτυχθεί μέσα στους κόλπους της Δημοκρατίας μας.

Trailer:

Κείμενο: Ειρήνη Μιχοπάνου (Lavart)