Ο Duck Bong Kang σταματάει το χρόνο και αφήνει τα ανθρωπόμορφα γλυπτά του μετέωρα, παγωμένα στον χρόνο να αποπνέουν μια έντονη αίσθηση κίνησης παρά την απόλυτη ακινησία τους.
Οι ανθρώπινες φιγούρες στα έργα του Κορεάτη καλλιτέχνη Duck Bong Kang βρίσκονται σε μια μόνιμη κίνηση, τρέχουν, ετοιμάζονται να πηδήξουν. Πάνω στην κίνηση αυτή ο Kang τους «παγώνει» και τους μετατρέπει σε γλυπτά. Οι άνθρωποι του συγκεκριμένου καλλιτέχνη, βγαλμένοι από μια άλλη, φουτουριστική διάσταση, είναι κατασκευασμένοι από εκατοντάδες κομμάτια πλαστικών σωλήνων PVC, κομμένα σε διαφορετικά μήκη και κολλημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να δίνουν την αίσθηση της παγωμένης κίνησης και της τρισδιάστατης εικόνας. Το πλαστικό τους υλικό προσδίδει στα γλυπτά μια αίσθηση ομοιομορφίας σβήνοντας τις έντονες γραμμές και τις λεπτομέρειες από πάνω τους κι επιτρέποντας έτσι στο θεατή να επικεντρωθεί στη γενικότερη αίσθηση που αναβλύζει από το έργο, και όχι σε μεμονωμένα σημεία του.
Στόχος της τέχνης του Kang είναι να συλλάβει το παράλογο, για τον ίδιο, αίσθημα του ανθρώπου για την ταχύτητα, τόσο για την κυριολεκτική όσο και για τη μεταφορική της έννοια και την πολύ συχνή εμμονή του σε αυτή που καταλήγει να γίνεται επικίνδυνη και ψυχοφθόρα. Προβληματίζεται ανοιχτά και ψάχνει τις ισορροπίες ανάμεσα στο κάτι παραπάνω και στο αδιαχείριστο. Στην συνήθεια αυτή του ανθρώπου να αποζητάει περισσότερα, αυξάνοντας την ένταση και το ρυθμό της ζωής του. Όλα αυτά τα διαχρονικά ζητήματα προβληματίζουν τον Kang και τον εμπνέουν να ασχολείται συστηματικά με τη γλυπτική, της οποίας το αποτέλεσμα ίσως φέρει στο νου τον Δρομέα του δικού μας Έλληνα καλλιτέχνη, Κώστα Βαρώτσου.
Επιλογή: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
Κείμενο: Σοφία Γκορτζή (Lavart)
