Η Mellonia αποτελεί ένα σκηνικό πείραμα που βασίζεται στην αποδόμηση του κινηματογραφικού μέσου. Με το έργο αυτό θέλουμε να διερευνήσουμε τα όρια της παραστατικότητας στοχεύοντας παράλληλα στην δημιουργία μιας θεατρικής μετα – γλώσσας. Αποπειράται μια σύνθεση τεχνών με δύο επίπεδα δράσης. Στο κέντρο της σκηνής δεσπόζει ένα πανί κινηματογράφου (πρώτο επίπεδο) πάνω στο οποίο προβάλλεται ένα βίντεο που δεν είναι φτιαγμένο από βιντεοσκοπημένες εικόνες, αλλά από τα καρέ ενός κόμικ.
Ο μύθος έχει να κάνει με μια μελλοντολογική ιστορία μέσα από την οποία αναδεικνύονται ζητήματα προσωπικής και πολιτικής ελευθερίας καθώς και τρόποι αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού. Όπως και οι περισσότερες ιστορίες του είδους, έχει σαφείς αναφορές σε αρχετυπικούς φαντασιωτικούς μύθους που είναι βαθιά ριζωμένοι στην συλλογική μας συνείδηση και ανάγονται σε οργουελικές, καφκικές, ακόμα και γκονταρικές καταβολές.
Στις παρυφές της σκηνής (δεύτερο επίπεδο) βρίσκονται οι ηθοποιοί που βρίσκονται ημιφωτισμένοι και ερμηνεύουν αφηγηματικά, διαλογικά και τραγουδιστικά μέρη του κειμένου με μικρόφωνο σε στυλ ραδιοφωνικού θεάτρου ή μάλλον καλύτερα ζωντανής μεταγλώττισης. Παράλληλα παίζουν ζωντανή μουσική από φυσικά όργανα και υπολογιστή, και παράγουν ζωντανά το ηχητικό περιβάλλον του σεναρίου (βήματα, αέρας, βουητά, μικροθόρυβοι περιβάλλοντος κ.ά.).
Ο θεατής παρακολουθεί ένα κόμικ να ζωντανεύει μπροστά του. Με όχημα την σχεδιασμένη εικόνα συρρικνώνουμε – την σωματική – ρεαλιστική κίνηση που αφορά τη δράση και εστιάζουμε στην εκφορά του λόγου, στον ήχο (ανθρώπινο ή μηχανικό), στο τραγούδι, στο επιφώνημα, στον θόρυβο, στην κραυγή. Έτσι λοιπόν ανοίγει ένας δυναμικός διάλογος με τις εικόνες που προβάλλονται και ο συνεκτικός κρίκος της ετερόκλητης σύνθεσης είναι η αδιάκοπη εκροή λόγου, ήχων και μουσικής που ακολουθεί τα σημεία στίξης μιας παρτιτούρας. Η περιπετειώδης και γεμάτη σασπένς ροή της δράσης δίνει ένα πολύ έντονο και γρήγορο ρυθμό που κρατάει τους θεατές νοητικά ενεργούς και σε συναισθηματική εγρήγορση.
Στην Mellonia, κατά το μπρεχτικό δίδαγμα, προβάλουμε πάνω σε μελλοντολογικά βιο-πολιτικά μοντέλα, κρίσιμα θέματα του παρόντος. Μέσα στην παράσταση τίθενται ερωτήματα, αλλά και δίνονται απαντήσεις, πάνω σε ζητήματα που αφορούν την αναγκαιότητα της πολιτικής δράσης, το ανέφικτο της επίτευξης της ελευθερίας και τις δυνατότητες της ουτοπικής διαφυγής. Η αποδομητική οπτική της σκηνοθεσίας δημιουργεί μια θεατρική “ζώνη του λυκόφωτος” όπου τα όρια ανάμεσα στο ζωντανό και το επίπλαστο, το ψεύτικο και το αληθινό, το τεχνητό και το φυσικό αλληλοδιαχέονται, συμπλέκονται και αυτοαναιρούνται.
Κείμενο: Φώτης Δούσος – Αλέξανδρος Ράπτης (Hippo Theatre Group)
“Mellonia” από την ομάδα Hippo Theatre Group στη Θεσσαλονίκη
