Το ανήσυχο πνεύμα – Woody Allen βρέθηκε στον άγνωστο ακόμη για εκείνον κόσμο του Facebook, σε μία ζωντανή μετάδοση της συνομιλίας που έκανε με τον Robert Weide. Η συνέντευξη διήρκησε περίπου μία ώρα και όσοι την παρακολούθησαν ζωντανά είχαν την ευκαιρία να στείλουν τις δικές τους ερωτήσεις.
«Μου λένε πως πρέπει να έχω σελίδα στο facebook […] Με ποιο τρόπο το facebook έχει θετική απήχηση στη ζωή μου ή στην καριέρα μου ή στην ευτυχία μου γενικότερα δεν το έχω δει ακόμη», δηλώνει από την αρχή της συζήτησης, εξομολογούμενος την αποχή του από αυτό. Περιγράφει τον εαυτό του μέσα σ’ αυτήν την επικοινωνιακή αλλαγή καθώς και πώς την αντιμετωπίζει τόσο στη ζωή του όσο και στη δουλειά του.
Με αφορμή τη νέα ταινία του Wonder Wheel, η πρώτη ταινία στην οποία χρησιμοποιεί ειδικά οπτικά εφέ, ο Woody εκφράζει την αφοσίωσή του στο καλό αποτέλεσμα. Υποστηρίζει πως ένας σκηνοθέτης πρέπει να κάνει τα πάντα για να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερο το όραμά του, «πρέπει να “πεθάνει” προσπαθώντας το» όπως είπε πάνω στην κουβέντα.
Mε το ιδιαίτερο αυτοσαρκαστικό του ύφος δεν δίστασε να αναφερθεί και στην οικονομική σφαίρα που περιβάλλει τη βιομηχανία του θεάματος, αναγνωρίζοντας πως η εποχή του χρήματος έχει καταβάλει και κάπως διαστρεβλώσει την τέχνη. Μέσα από μια περιγραφή της πραγματικότητάς του, καταδεικνύει με δυσαρέσκεια την παρεμβολή των παραγωγών στη δουλειά ενός σκηνοθέτη, καθότι τα κίνητρα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. «Έχω ένα όραμα στο μυαλό μου και οι τύποι με τα κοστούμια δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι είναι καλό και τι όχι, τι είναι καλή ερμηνεία και τι όχι, ποια είναι μια καλή περιγραφή ιστορίας και ποια όχι, αλλά πολλοί από αυτούς νιώθουν ότι έχουν […] εγώ από την άλλη δεν έχω κανένα ταλέντο ή κάποια σύνδεση με τους αριθμούς και τις επενδύσεις […] γι’ αυτό δεν πηγαίνω σ’ αυτούς να τους πω πώς να επενδύσουν τα λεφτά τους». Για το λόγο αυτό απαραίτητη προϋπόθεση για εκείνον αποτελεί η πλήρης ελευθερία έκφρασης όσον αφορά τη δημιουργία των ταινιών του.
«Αν σκέφτεσαι αυτά που λέγονται, το box office ή αν θα αρέσει στους κριτικούς και το κοινό, είσαι νεκρός! […] Η πραγματική χαρά είναι στη διαδικασία δημιουργίας μιας ταινίας.»
Όπως λέει και ο ίδιος, μια ταινία δεν είναι απαραίτητα καλή όταν έχει τεράστια αποδοχή, επειδή αυτά είναι δεδομένα μη μετρήσιμα. Το σίγουρο είναι ότι συνεχίζει να παράγει υλικό στα 81 του χρόνια και στην ερώτηση «Τι έχεις μάθει ως τώρα από τη ζωή σου;» ο Woody αποκρίνεται: «Ποτέ μην παραγγείλετε γουακαμόλε σπέσιαλ σ’ ένα πολωνικό εστιατόριο. Νομίζω ότι με το πέρασμα του χρόνου έμαθα ότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που θα μπορούσα να μάθω στα παιδιά μου ή να το μεταδώσω ως αξία σε κάποιον». Κάτι θα ξέρει.
Για περισσότερα αφιερώματα, πατήστε εδώ.
