“Ήταν όλοι μας”
Το μονόγραμμα του κυρίου V, φορά τη μάσκα του Guy Fawkes, ως ένα σύμβολο ελευθερίας κατά της κυβερνητικής εξουσίας και του εγκλωβισμένου κοινωνικού ελέγχου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Νορσφάιρ, είναι το πορτρέτο του “κακού” που συλλέγει όλα τα ακίνητα πρόσωπα της ιστορίας που παρακίνησαν ενέργειες σαν του V. Το κρυμμένο πρόσωπο του V αποπνέει την ανάγκη των μέσων οχλαγωγίας να αποκαλυφθούν στους καιρούς, μόνο για χάρη της “εθνικής” ένωσης. Ο κρίκος που ενώνει την ιστορία του V είναι συνώνυμο του “να τα δίνεις όλα”.
Εκ πρώτης όψεως η περίφημη μάσκα -αντί σημαίας- του κινήματος που θα ξεσηκώσει, φαινομενικά κρύβει πολλά υποσχόμενα, εξιτάρει την απορία, τρομοκρατεί στην αναγνώριση της κι όμως, τελικά, η ειρωνεία της στο μυστηριώδες χαμόγελό του είναι αυτή που δεν έχει όρια και γεννά όλα τα επαναστατικά αισθήματα. Αυτή η ακαταμάχητη γοητεία ενός παράξενου και ευαίσθητου άντρα και μασκοφόρου εκδικητή, εκπέμπεται από την αποκάλυψη της ιστορίας του V, ο οποίος υπήρξε πειραματόζωο στα χέρια της κυβέρνησης. Το σπίτι του, ένας χώρος στοχασμού, μια ισχυρή Ιδέα από τοίχους που δε φοράνε την μάσκα του, αλλά ετοιμάζονται να ρίξουν τον τοίχο της απολυταρχικής εξουσίας της Αγγλίας. Το V for Vendetta είναι ο τρίτος πυλώνας στην πολύπλευρη προσωπικότητα του V. Είναι σαν να ανοίγει βεντέτα με τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ρομαντικός V που ξεχωρίζει την καλή μουσική, ο V που ερωτεύεται την Ίβι αλλά και ο V που ξετυλίγει τα δίχτυα του ιδεώδες της ελευθερίας, στυγνός στο έγκλημα και ριψοκίνδυνος στην τιμωρία, οραματίζεται την μέρα της αναγέννησης, η οποία χαράζεται την ημέρα της 5ης Νοεμβρίου. Ενώ στην αρχή συστήνεται μέσα στην αφάνεια και βιώνουμε μαζί του την μοναξιά και τη προσήλωσή του στους υπαίτιους της κατάστασής του, στη πορεία γίνεται τόσο γνώριμος σαν να μη φόρεσε ποτέ προσωπείο.
Το μειδίαμα στο χαμόγελό του, το ασπρόμαυρο χρώμα της μάσκας του και η φωνή που πάντα κυμαίνεται σε συγκεκριμένα όρια (ντεσιμπέλ), όλα αυτά μαζί, ενσαρκώνουν την φήμη ενός καλά οργανωμένου επανάσταση που ετοιμάζει την αυτοθυσία του στο όνομα της αποδέσμευσης από τις αλυσίδες του κράτους. Το καλά θωρακισμένο του σώμα δε το διαπερνούν οι σφαίρες της αστυνομίας, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον χαρακτήρα του. Ακόμη κι αν υπάρχουν γνώμες που μιλούν για τον ψυχοπαθή V, η εμμονή του να ψάξει να βρει όλα τα τρωτά σημεία του συστήματος είναι το οξυγόνο κάτω από τη μάσκα. Το σίγουρο είναι πως δε ξέχασε ποιος είναι κάτω από τις στρώσεις μορφασμού.
Κείμενο: Δήμητρα Κουτροπούλου (Lavart)
