[dropcap size=big]Έ[/dropcap]νας αρχιτέκτονας και μία ζωγράφος. Δύο άνθρωποι μ’ ένα κοινό όραμα. Να δημιουργήσουν το καλύτερο προϊόν, για τους περισσότερους ανθρώπους, με τη λιγότερη προσπάθεια και δαπάνη. Οι Charles (1907 – 1978) και Ray Eames (1912 – 1988) αποτέλεσαν ίσως το πιο αγαπητό δίδυμο του μοντέρνου design, με μια μεγάλη παρακαταθήκη στην αρχιτεκτονική, το βιομηχανικό σχέδιο, τη γραφιστική και την κινηματογραφία. 
[dropcap size=big]Α[/dropcap]υτό που τους έκανε ευρέως γνωστούς ήταν κυρίως τα έπιπλά τους. Τα καθίσματά τους είναι τόσο διαδεδομένα που τα βλέπεις πλέον παντού – στην τηλεόραση, στα περιοδικά, στα μουσεία design, ίσως και στην καφετέρια της γειτονιάς σου. Σ’ αυτό το τελευταίο μέρος πιθανότατα να μην είναι καν προϊόντα των επίσημων κατασκευαστών (Herman Miller, Vitra), μιας και αντιγράφονται και πωλούνται από άλλες εταιρείες σε πολύ φθηνότερες τιμές. Αυτό μάλιστα είναι ένα ενδιαφέρον θέμα που εγείρει ερωτήματα αν ληφθεί υπόψη το όραμα των ίδιων των Eames που αναφέρθηκε παραπάνω. Ήθελαν τα έπιπλα που φτιάχνουν να είναι οικονομικά για τον μέσο καταναλωτή, χωρίς να θυσιάζεται ωστόσο η ποιότητα, και να προορίζονται για μαζική παραγωγή. Γι’ αυτό το λόγο, πολλοί υποστηρίζουν πως το αντίγραφο που πουλούσε το σούπερ μάρκετ Aldi στη Βρετανία ήταν στην πραγματικότητα πιο κοντά στη φιλοσοφία των σχεδιαστών. Ένας από τους υποστηρικτές αυτής της πλευράς είναι ο Oliver Wainwright, κριτικός αρχιτεκτονικής και design της εφημερίδας Guardian, ο οποίος ανέφερε στο twitter πως αν το αυθεντικό προϊόν με την άδεια παραγωγής κοστίζει £333 κι ένα ζεύγος αντιγράφων £39,99, τότε ο Charles Eames θα έσκιζε την άδεια, ενώ από την άλλη ο Rupert Blanchard, σχεδιαστής επίπλων, έδωσε έμφαση στη διαφορά ποιότητας των δύο προϊόντων.
[dropcap size=big]Ο[/dropcap]ι γραμμές των καθισμάτων είναι απλές, κομψές, αβίαστες. Η μορφή, όμως, δεν ήταν το σημαντικότερο για τους Eames. «Η αναγνώριση της ανάγκης είναι η κυρίαρχη συνθήκη για το σχεδιασμό» (Charles Eames), γιατί άλλωστε αυτό που φαίνεται καλό μπορεί ν’ αλλάξει με τον καιρό, αυτό όμως που λειτουργεί, συνεχίζει να λειτουργεί.
Οι Eames, μάλιστα, πρωτοπόρησαν στα υλικά και τις τεχνικές, αφού από νωρίς αντιλήφθηκαν πως για να επιτευχθεί η μαζική παραγωγή των επίπλων τους, έπρεπε να δημιουργήσουν και τα κατάλληλα εργαλεία. Χρησιμοποίησαν φορμαρισμένα κόντρα πλακέ, fiberglass, πλαστική ρητίνη, συρματόπλεγμα και χυτό αλουμίνιο. Δεν σταμάτησαν ποτέ να ερευνούν και να πειραματίζονται, συνδυάζοντας τις χειροτεχνίες με την τεχνολογία. Τράβηξαν, μάλιστα, την προσοχή του Αμερικανικού Ναυτικού κατά τη διάρκεια του πολέμου και τους ζητήθηκε η κατασκευή από φορμαρισμένο κόντρα πλακέ μερών των αεροπλάνων, καθώς και ναρθήκων και φορείων για τους τραυματισμένους στρατιώτες.
[dropcap size=big]Ό[/dropcap]σον αφορά την αρχιτεκτονική, το πιο χαρακτηριστικό έργο τους αποτελεί η ίδια η κατοικία τους, γνωστή με το όνομα Case Study House #8. Κτίστηκε το 1949 στο Los Angeles, με αφορμή το Case Study House Program του περιοδικού Arts & Architecture. Σκοπός αυτού του προγράμματος ήταν η δημιουργία ενός λειτουργικού νοικοκυριού που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες της εποχής, με τη χρήση μοντέρνων υλικών και κατασκευαστικών μεθόδων. Οι Eames, λοιπόν, δημιούργησαν ένα μέρος για να ζουν, να δουλεύουν και να ψυχαγωγούνται. Μια κατοικία, που παρόλο που σχεδιάστηκε με τις αυστηρές γεωμετρικές γραμμές και τα ψυχρά υλικά του μοντερνισμού, βρίσκεται σε αρμονία με το περιβάλλον κι εκπέμπει ζεστασιά. Μπορεί ο μινιμαλισμός της μοντέρνας αρχιτεκτονικής σε έργα άλλων αρχιτεκτόνων να είναι κρύος και απρόσιτος, η οικία των Eames όμως είναι γεμάτη με δείγματα ζωής. Έπιπλα, φυτά, έργα τέχνης, βιβλία… Ένα σπίτι που σε προσκαλεί. Στον Charles και την Ray άρεσε, άλλωστε, να καλούν κόσμο στην κατοικία τους και να τους ξεναγούν. Ο Charles, μάλιστα, είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στους Los Angeles Times, το 1972, πως ένας σχεδιαστής οφείλει να είναι ένας πολύ καλός και σκεπτικός οικοδεσπότης, η ενέργεια του οποίου πρέπει να αξιοποιείται στην πρόβλεψη των αναγκών των καλεσμένων του. Αυτή την αρχή χρησιμοποιούσαν και για το σχεδιασμό των κτιρίων και των αντικειμένων τους.
[dropcap size=big]Ο[/dropcap] Charles και η Ray ήταν τελικά δυο σπουδαίοι σχεδιαστές με την ασίγαστη περιέργεια και τη ζωντάνια μικρών παιδιών. Γι’ αυτό κατασκεύασαν παιχνίδια, μιας και τα παιχνίδια είναι οι πρόδρομοι μεγαλύτερων πραγμάτων. Γι’ αυτό δημιούργησαν 125 ταινίες μικρού μήκους, ως ένα μέσο πειραματισμού κι εκμάθησης. Γι’ αυτό φωτογράφιζαν τα πάντα γύρω τους, αφού τα πάντα τελικά συνδέονται, και η ποιότητα αυτών των συνδέσεων είναι και το καθαυτό κλειδί της ποιότητας.
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=hv7ipQdUrYk” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7
