Ξεκινώντας από την Αλεξανδρούπολη, ο Θανάσης επέστρεψε στη σκηνή, ύστερα από δύο χρόνια, και πλάι πλάι με τον Σωκράτη θα οργώσουν την Ελλάδα, χαρίζοντας στο κοινό τους αυτό που περίμενε με μεγάλη ανυπομονησία.
Έτσι στις 4 Ιουνίου, ένας αέρας, ίσως ο Σιμούν, ίσως ο Πεχλιβάνης, τους έφερε στην Πλατεία Νερού, δίνοντας στο αθηναϊκό κοινό την ευκαιρία να βιώσει τη μοναδική εμπειρία, την εξαιρετική συνύπαρξη αυτών των δύο καλλιτεχνών αλλά και των μουσικών τους στη σκηνή.
Ο κόσμος έρεε ασταμάτητα, όλοι βρισκόντουσαν με ένα χαμόγελο προσμονής αλλά και μπύρες, ρακές και ούζα. Ο χώρος τεράστιος και σχεδόν δεν έπεφτε καρφίτσα. Από την πρώτη κιόλας νότα του “Mάντη Τειρεσία” η γιορτή είχε ξεκινήσει και θεωρήσαμε ενδιαφέρον, αυτή τη φορά, να μην μιλήσουμε εμείς αλλά να το κάνουν γνωστοί και φίλοι που ήταν εκεί και να μεταδώσουν όσα έζησαν καθώς τραγουδούσαν και χόρευαν, πίνοντας ρακές. 
“Η αλήθεια είναι πως ο χώρος ήταν αχανής και απρόσωπος. Όμως όλοι τριγύρω ήταν σε φάση έκστασης. Στο -σχεδόν- τελευταίο τραγούδι, στους “Πότες της στρογγυλής τραπέζης” ένιωθα ότι μπήκα σπίτι τους ή σε ένα ταβερνάκι της Λάρισας και τους έβλεπα ενώ ο Θανάσης ήταν παιχνιδιάρης και τους πείραζε μαλλιά κλπ και ήταν υπέροχο.”
Μαρία Β.
“Ήταν η τέλεια συναυλία, τέσσερις ώρες που δεν κατάλαβα πως πέρασαν, μου άρεσε που έσμιξαν τα καινούργια κομμάτια τους με τα παλιά και αγαπημένα. Θα ήθελα μόνο λίγο παραπάνω Θανάση. Ήταν όμως τόσο μια λυτρωτική εμφάνιση μετά από ένα χρόνο που είχαμε να τον ακούσουμε, μας αποζημίωσε αρκετά. Προσωπικά σκέφτομαι να πάω και στη δεύτερη αλλά ακόμα και αν δεν μπορέσω ανυπομονώ γενικώς να τους ξαναδώ. Γενικά ήταν τόσο τέλεια που δεν περιγράφεται με λόγια.”
Πέτρος Σ.
“Συγκινήθηκα και ανατρίχιασα σε κάποια κομμάτια, όπως το “Ξανά” ή τον “Σιμούν”. Στον κόσμο έβλεπα ότι τους είχε λείψει, έβλεπα τη λαχτάρα τους να δουν τον Θανάση και παρά τον χαμό που γινόταν εκεί μέσα κανείς δεν πτοήθηκε και όπως είδα τον Θανάση νομίζω πως και εκείνου του είχε λείψει όλο αυτό.”
Κατερίνα Β.
“Λοιπόν χμμ..τρομερός παλμός από το κοινό από την αρχή κιόλας της συναυλίας και οι τραγουδιστές είχαν τρομερή χημεία μεταξύ τους και αυτό βγήκε προς τα έξω και ώθησε ακόμα και τους πιο συνεσταλμένους να χοροπηδήσουν στους ρυθμούς του Πεχλιβάνη και των άλλων κομματιών..με συνολικό αποτέλεσμα η συναυλία να είναι εκρηκτική και από τις καλύτερες έβερ! Γι αυτό και θα ξαναπάμε!”
Αγγελική Κ.
“Σαν να μην πέρασε μια μέρα αν και πέρασαν δύο χρόνια.. Φυσικά μιλάω για την τελευταία φορά που ο Θανάσης ομόρφυνε ένα φθινοπωρινό μας βράδυ. Νομίζω πως απείχε τόσο καιρό επίτηδες, απλά για να είμαστε όλοι εκεί το Σάββατο το βράδυ και φυσικά τα κατάφερε. Δεν υπήρχε φίλος, γνωστός, ξάδερφος ,οριακά και ο θείος μου που να είχα ρωτήσει τον τελευταίο μήνα και να μην είχε απαντήσει το προφανές (Λογικό, αν το σκεφτείς ήταν παρών 14.000 κόσμος). Μεγάλη λαχτάρα, λοιπόν, για να τον απολαύσουμε και φυσικά όταν μάθαμε για τη συγκεκριμένη συνύπαρξη με τον Μάλαμα η ανυπομονησία μας χτύπησε κόκκινο. Πιστεύω ότι όλοι σκεφτήκαμε ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερη επιστροφή του Θανασάρα αλλά και έναρξη του καλοκαιριού. Προσωπικά την είχα μεγάλη ανάγκη αυτή τη συναυλία και δε θα άφηνα τίποτα να πάει στραβά. Και όντως ήταν ένα υπέροχο διάλειμμα από τις ζωές μας. Οι ώρες κύλησαν χωρίς να το καταλάβουμε, οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι (και πιωμένοι), τα βεγγαλικά άναβαν και έσβηναν, το κρασί και το ούζο πετάγονταν στον αέρα, όλα τραγουδούσαν μαζί με τον Θανάση και τον Σωκράτη και όλα έδεναν με τις μελωδίες. Ακούσαμε τα κλασικά κομμάτια του Θανάση από τη φωνή τη δική του και του Σωκράτη αλλά και αρκετά τραγούδια από τον καινούργιο πολυακουσμένο και πολυσυζητημένο δίσκο. Η συναυλία ήταν πάνω από τις προσδοκίες μου, ενώ ο τόσος κόσμος δε με ενόχλησε καθόλου τελικά (κάτι που φοβόμουν). Δεν ξέρω αν φταίει ότι μου είχε λείψει ο Θανάσης, αλλά πιστεύω ότι ήταν ένα από τα ωραιότερα live που έχω βρεθεί. Η ενέργεια των καλλιτεχνών και των ανθρώπων ήταν φοβερή, εκτός αν είχα πιεί πολύ! Θα τα πούμε στην Αρβανίτσα!”
Στελλίνα Ν.
“Ήταν πολύ καλό ρε, αλλά ίσως επειδή μου είχε λείψει ο Θανάσης. Τον προτιμούσα σίγουρα δυο χρόνια πριν με τους μουσικούς που έπαιζε, συν τη Ζαμάνη αλλά και πάλι ήταν γαμάτα.”
Πέτρος Π.
“Μεγάλη βραδιά, λίγα λόγια για να την περιγράψουν.. Περιμέναμε 2 χρόνια και νομίζω το αποτέλεσμα δεν απογοήτευσε τις προσδοκίες κανενός.. Αν και αναμενόμενο, το δίδυμο Θανάση – Μάλαμα ταίριαξε απόλυτα και ένιωσα ότι έτσι θα πρεπε να ναι από πάντα.. Και είναι κι αυτές οι στιγμές στον ” Διάφανο ” κ στον ” Πεχλιβάνη” που δε σου αφήνουν περιθώριο να σκεφτείς αλλά σε παρασύρουν σε μια άλλη διάσταση. Αυτό περίμενα. “
Λίνα Τ.
“«Δε με αναγνωρίζετε γιατί έλειπα καιρό» άκουσα να λέει ο Θανάσης, και εγώ σκέφτομαι μπαααα σε θυμόμαστε πολύ καλά για να μη σε αναγνωρίζουμε, αν και μας έλειψες. Τέσσερις ώρες που πέρασαν χωρίς να το καταλάβω και που μετά το τελευταίο τραγούδι χωρίς κανένα δισταγμό τα ξανά άκουγα από την αρχή όλα. Ένας συνδυασμός του Σωκράτη και του Θανάση που πολλοί είχαμε σκεφτεί ότι θέλουμε να δούμε επιτέλους επί σκηνής και αυτό το ένιωθες στη διάθεση, τις εκφράσεις και το χορό του κόσμου.”
Έλενα Β.
“Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα συναισθήματα και την ενέργεια που έβγαλαν με τα τραγούδια και τις μοναδικές φωνές τους ο Σωκράτης και ο Θανάσης. Το μόνο που τα περιγράφει ήταν η έκφραση στα πρόσωπα του κόσμου τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά το τέλος της συναυλίας. Τόσο που σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσες φορές είναι αρκετές για να τους χορτάσεις. Ανυπομονώ για την επόμενη.”
Μαριαλένα Κ.
Ο Θανάσης και ο Σωκράτης σήμαναν το καλοκαίρι, χαρίζοντας σε όλους εμάς που τους ακολουθούμε πίστα- και είμαστε πάρα πολλοί- ίσως μία από τις πιο μαγικές βραδιές. Μια βραδιά γεμάτη με όλα αυτά τα αγαπημένα τραγούδια που όσες φορές και να το ακούσεις θα χτυπηθείς το ίδιο ακριβώς στον Διάφανο, θα χορέψεις με όλο σου το είναι στην Ανδρομέδα, θα φωνάξεις τόσο δυνατά στο Αερικό, θα πονέσεις στο Τσιγάρο Ατέλειωτο, αλλά και με όλα τα καινούργια τραγούδια τα οποία ήδη τα τραγουδάμε, χωρίς να χάνουμε ούτε ένα στίχο από το Ζητιανόξυλο ή την Καλύβα. Θανάση άξιζε η τόση αναμονή τελικά, μας αντάμειψες με το πιο ειλικρινές δώρο!
Σας ευχαριστούμε από την καρδιά μας, Θανάση και Σωκράτη!
Κείμενο: Εμελίνα Μαραγκούλια (Lavart)
Φωτογραφίες: Κατερίνα Βράτιτς (Lavart)
