Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος της συνομοταξίας των υπερευαίσθητων

[dropcap size=big]Γ[/dropcap]ια τον Θεσσαλονικιό ποιητή δεν θα ακούσεις μέση άποψη. Αρέσει πολύ ή δεν αρέσει καθόλου. Η ποίησή του έχει «γωνίες», ταρακουνά τον ψυχισμό του αναγνώστη. Σίγουρα, και ο ίδιος ο Χριστιανόπουλος έχει ενοχλήσει πολλούς για τους οποίους εκφράστηκε ανοιχτά κατά καιρούς. Δύσκολα του παίρνεις καλή κουβέντα, λένε, όσοι τον γνωρίζουν προσωπικά.

Σήμερα, 20 του Μάρτη, ο κύριος Ντίνος γιορτάζει τα 85α γενέθλιά του, πιθανότατα στο σπίτι του στις Σαράντα Εκκλησιές, όπου ζει τα τελευταία χρόνια με κάποια προβλήματα υγείας, χωρίς συχνές κοινωνικές συναναστροφές. Γιος προσφύγων, με μάνα μια σκληρή Κωνσταντινοπολίτισσα και πατέρα αλκοολικό, ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης – όπως είναι το πραγματικό του όνομα – πέρασε ως παιδί πολλά χρόνια στο κατηχητικό, γεγονός που διαμόρφωσε τον αιρετικό του χαρακτήρα. Στα 9 του γράφει το πρώτο του ποίημα. Αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ του οποίου αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας. Ίδρυσε και διηύθυνε το λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιοδικό Διαγώνιος (1958-1983), τις Εκδόσεις Διαγωνίου (1957-1998), τη Μικρή Πινακοθήκη της Διαγωνίου (1974-1995). Πέρα από ποιητής, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος υπήρξε διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός. Ήταν ανέκαθεν ανοιχτός ως προς τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, τις οποίες εξέφραζε είτε δημόσια είτε μέσω της ποίησής του.

[dropcap size=big]Η[/dropcap] λαϊκή του καταγωγή σε συνδυασμό με την ερωτική του ζωή διαμόρφωσαν μια καθημερινή γλώσσα στα – όχι και πολλά – ποιήματά του. Περίπου 300 ποιήματα μετρά το ποιητικό του έργο, τα μισά από τα οποία τα έχει αποκηρύξει. Μεγάλος του δάσκαλος υπήρξε ο Καβάφης, από τον οποίο επηρεάστηκε, όπως και ο Μποντλαίρ και ο Έλλιοτ. Την πρώτη του ποιητική συλλογή εξέδωσε το 1950 με τίτλο Εποχή των ισχνών αγελάδων. Στην ποίηση του Χριστιανόπουλου ο έρωτας είναι συγκλονιστικός και συνάμα επικίνδυνος. Η ομορφιά κρύβει την αμαρτία. Και η μοναξιά είναι έννοια συγκεκριμένη και αναπόδραστη.

Πολλές ήταν οι φορές που βραβεύτηκε για το έργο του, αρνήθηκε όμως να παραλάβει οποιαδήποτε τιμητική διάκριση – ανάμεσα σε αυτές και το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων. Έγραψε, μάλιστα, με αφορμή το γεγονός της άρνησής του αυτής, το κείμενο Εναντίον, στο οποίο αναφέρει: «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. Αυτό το απαίσιο «ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων», που μας άφησαν οι αρχαίοι.».

ΒΡΟΧΟΣ

Τώρα ποὺ σ᾿ ἔχω διαγράψει ἀπ᾿ τὴν καρδιά μου,
ξαναγυρνᾷς ὅλο καὶ πιὸ πολὺ ἐπίμονα,
ὅλο καὶ πιὸ πολὺ τυραννικά.
Δὲν ἔχουν ἔλεος τὰ μάτια σου γιὰ μένα,
δὲν ἔχουν τρυφερότητα τὰ λόγια σου,
τὰ δάχτυλά σου ἔγιναν τώρα πιὸ σκληρά,
ἔγιναν πιὸ κατάλληλα γιὰ τὸ λαιμό μου.

Παρατίθεται εδώ μια από τις λίγες – πλην εξαιρετικές – συνεντεύξεις του ποιητή από την εκπομπή Στα Άκρα:

Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3

Κείμενο: Άννα Ηλιαδέλη (Lavart)