Γιώργος Ζαμπέτας, ο μοναδικός
Ο τραγουδιστής που ξεσήκωνε τη νυχτερινή ζωή της Αθήνας με τις πενιές του
Στις 25 Ιανουαρίου 1925 έρχεται στη ζωή ο γιος του Μιχάλη και της Μαρίκας Ζαμπέτα, Γιώργος. Η καταγωγή του κρατά από την Κύθνο, αλλά γεννιέται και μεγαλώνει στο Μεταξουργείο.
Ο πατέρας του είναι κουρέας και χρειάζεται το γιο του ως βοηθό, αλλά εκείνος έχει το νου του στο μπουζούκι που κρέμεται στον τοίχο του μπαρμπέρικου. Το 1932, σε ηλικία 7 ετών, κερδίζει το πρώτο του βραβείο, παίζοντας ένα τραγούδι του σε σχολικό διαγωνισμό. Είναι μόλις 13 ετών όταν γνωρίζει το θρυλικό Βασίλη Τσιτσάνη, αλλά το γεγονός αυτό δυναμώνει ακόμη περισσότερο τη θέλησή του να ασχοληθεί με τη μουσική. Το 1942, παρά τις αντιξοότητες της Κατοχής, ο Γιώργος Ζαμπέτας φτιάχνει ένα μικρό συγκρότημα, με το οποίο κάνει καντάδες στα κορίτσια.
Το 1950 ξεκινά να παίζει μπουζούκι σε λαϊκά κέντρα και τρία χρόνια αργότερα αρχίζει τις ηχογραφήσεις σε στούντιο. Η καριέρα του απογειώνεται, παίζει στα πιο γνωστά κέντρα διασκέδασης, ταξιδεύει σε Ευρώπη και Αμερική, ενώ παράλληλα συμμετέχει σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου (Ποτέ την Κυριακή – 1960, Κόκκινα φανάρια – 1963, Η κόρη μου η σοσιαλίστρια – 1966)
Μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του είναι Ο πιο καλός ο μαθητής (1959), Σήκω χόρεψε συρτάκι (1965), Το φανταράκι (1965), Η Κυριακή (1965), Δημήτρη μου, Δημήτρη μου (1966), Θεσσαλονίκη (1967), Σταλιά σταλιά (1967) κ.α.. Σπουδαίες φωνές, όπως η Μαρινέλλα, ο Δημήτρης Μητροπάνος, ο Στέλιος Καζαντζίδης, η Βίκυ Μοσχολιού και η Πόλυ Πάνου, ερμηνεύουν τα τραγούδια του κάνοντας τα ιδιαίτερα αγαπητά στον κόσμο.
Το ’70, ο Γιώργος Ζαμπέτας δεν τραγουδά απλώς, κάνει ένα είδος μουσικής σάτιρας με δημιουργίες όπως «Ο πενηντάρης», «Μάλιστα κύριε» και γίνεται εγγύηση για τη νυχτερινή διασκέδαση της Αθήνας. Ο κόσμος λατρεύει την πληθωρική, λαϊκή περσόνα και τη βαριά φωνή του.
Ο ίδιος είναι μεγάλος γυναικάς – εξάλλου, έχει αφήσει εποχή η δήλωσή του
«Εγώ ρε, ποτέ δεν είχα μία γκόμενα. Είχα πάντα τρεις. Την πρώτη την είχα για φούντο, τη δεύτερη για καβάτζα και την τρίτη στο ψηστήρι».
Ωστόσο, ο μεγάλος του έρωτας είναι η Αργυρώ, στην οποία τάζει γάμο και πλαγιάζει μαζί της ενώ είναι ακόμη ανήλικη, αναγκάζοντας την μητέρα της να τον οδηγήσει στα δικαστήρια. Τελικά την παντρεύεται και μένουν μαζί ως το τέλος της ζωής τους, φτιάχνοντας μια ευτυχισμένη οικογένεια.
Ο μεγάλος αυτός συνθέτης και τραγουδιστής φεύγει από τη ζωή στις 10 Μαρτίου 1992, χτυπημένος από καρκίνο στα οστά.
«Ο Ζαμπέτας ως συνθέτης χωράει μέσα στην πρώτη δεκάδα των μεγάλων μορφών του ρεμπέτικου και λαϊκού μας τραγουδιού. Ως μπουζουκτσής ήταν ο καλύτερος, από την άποψη του προσωπικού ήχου, αλλά σαν showman ήταν μοναδικός. Ένας καλλιτέχνης που αν είχε γεννηθεί στην Αμερική θα πρωταγωνιστούσε, πιθανότατα, στην παγκόσμια σκηνή», δηλώνει για κείνον ο Λευτέρης Παπαδόπουλος.
https://www.youtube.com/watch?v=vPTXW3tqrAc%22+width%3D%22200%22+height%3D%22100%22+responsive
