[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ε τον Δημήτρη Λιγνάδη θέλαμε καιρό να κάνουμε κάτι μαζί. Όταν τυχαία διάβασα το διήγημα του Τολστόι ήξερα ότι είναι ο ιδανικός για το ρόλο του Αφέντη. Ήξερα επίσης όμως, ότι ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να μιλήσω για όσα πραγματεύεται ο συγγραφέας. Μια δίνη, μια άγρια θύελλα σαν αυτήν που όλοι ζούμε τα τελευταία χρόνια και μας έχει παρασύρει. Το διήγημα γράφεται σε μια τρομερά δύσκολη οικονομική περίοδο για τη Ρωσία, σαν αυτή που περνάει η χώρα μας. Ο Τολστόι γράφει παραβολικά. Αυτή η χιονοθύελλα που μέσα της χάνονται οι ήρωες του και από την οποία προσπαθούν να βγουν κάνοντας διαρκώς κύκλους γύρω απ τον εαυτό τους, στα δικά μου μάτια δεν είναι παρα η ίδια δίνη στην οποία όλοι στροβιλιζόμαστε τα τελευταία χρόνια και προσπαθούμε να βγούμε από αυτήν, προσπαθούμε όλοι να τα καταφέρουμε. Μέσα στη δυσκολία όμως και τα δεκάδες -οικονομικά και όχι μόνο- προβλήματα έχουμε ξεχάσει τον αληθινό εαυτό μας, τα συναισθήματα μας, την ίδια την ανθρώπινη μας φύση. Άλλοι κυκλοφορούν με γούνες, σκούφους και ακριβά παλτό και άλλοι ζουν ξυπόλητοι στο δρόμο. Όπως ακριβώς της ιστορίας μας. Όπως ακριβώς συμβαίνει με πολλούς ανθρώπους δίπλα μας αλλά βυθισμένοι στον μικρόκοσμό μας, στην αγωνία, τα άγχη και τα δικά μας προβλήματα, δεν βρίσκουμε χρόνο να τους δούμε. Όμως, έρχεται η στιγμή που κάτι γίνεται στη ζωή του καθενός μας και η αλήθεια αποκαλύπτεται. Και τότε αλλάζουν όλα. Για αυτή την αποκάλυψη λοιπόν, που γίνεται κατευθείαν στην καρδιά και της αλλάζει τον τρόπο που χτυπά μιλά η παράσταση μας. Και το μόνο που θα θέλαμε είναι να θυμίσουμε ότι ακόμα κι αν έχουμε χάσει τα πάντα, έχουμε ο ένας τον άλλο. Οι άνθρωποι, αυτό είναι το μόνο που μας έχει απομείνει.
Είμαι ευγνώμων και πολύ χαρούμενος για τη συνεργασία με τον Δημήτρη που με βοήθησε σε όλα τρομερά, δουλέψαμε πολύ δημιουργικά μαζί, ξαναγίναμε για λίγο παιδιά που ψάχνουν και δοκιμάζουν για να ανακαλύψουν. Έχω αγαπήσει ακόμα περισσότερο την παράσταση εξαιτίας του, θεωρώ ότι είναι ο ιδανικός για αυτόν το ρόλο και νομίζω πως ποτέ δεν θα μπορέσω να τον ευχαριστήσω αρκετά. Και είμαι πολύ χαρούμενος που μετά από τόσο καιρό καταφέραμε να τη φέρουμε επιτέλους στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη που τόση χαρά και συγκίνηση μου έχει δώσει τα τελευταία χρόνια.
