Η Lavart παρουσιάζει
«Ο Φοίβος Δεληβοριάς σε 20 ταινίες που θα ήθελε να δει μαζί με άλλους»
Ένα project, διαφορετικό από αυτά που μας έχει συνηθίσει έως τώρα ο Φοίβος Δεληβοριάς, θα εκτυλίσσεται από την Δευτέρα 4 Νοεμβρίου και κάθε Δευτέρα στο Baumstrasse, στον Βοτανικό. Αυτή τη φορά θα τον δούμε να αφήνει για λίγο την κιθάρα και τα τραγούδια του και να μετατρέπεται σε «μαέστρος» του κινηματογράφου επιλέγοντας είκοσι ταινίες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου και μας προσκαλεί να γίνουμε συνοδοιπόροι του σε αυτό το ταξίδι.
Λίγες μέρες πριν την έναρξη των προβολών, ο Φοίβος Δεληβοριάς γράφει στην Lavart:
Η πρώτη ταινία που θυμάμαι να βλέπω στη ζωή μου ήταν… “Οι αριστόγατες”. Πρέπει να ήμουν 3 ή 4. Μάλλον το σινεμά ήταν το “Ετουάλ” στην Καλλιθέα. Η αδερφή μου, ένα χρόνο μικρότερη, έκλαιγε και φύγαμε λίγο πριν το τέλος. Θυμάμαι μετά που πήγαμε στο καφέ Αριάνα στην πλατεία Κύπρου και φάγαμε πάστα Σεράνο. Εκείνη παρηγορήθηκε με τη σοκολάτα από τις τεράστιες, δεσποτικές εικόνες που προφανώς τη φόβισαν. Εγώ πρώτη φορά ένιωσα ανίσχυρη τη σοκολάτα. Ήθελα πίσω τις εικόνες, τις φωνές, το φως του προβολέα.
Την σχέση μου με τον κινηματογράφο θα την χαρακτήριζα ως… ζωτική. Ποτίζομαι με τις εικόνες. Έχω ένα κρυφό σχέδιο στη ζωή, στη μουσική και στην αγάπη που προκύπτει ως αλυσίδα μέσα από κάποιες ταινίες που είδα σε κάποιες φάσεις και έπαιξαν το ρόλο του θαύματος στην κατά τα άλλα δύσπιστη ζωή μου. Όπως ο Μπελούσι στο “Blues Brothers” ακούει την αποστολή του από τον Αιδεσιμότατο Τζέϊμς Μπράουν, εγώ την άκουσα από τον “Πρωτάρη”, απ’ το “Άννι Χολ”, απ’το “8 1/2”, απ’το “Μια Υπέροχη Ζωή”, απ’το “Επιστροφή στο μέλλον”, απ’την “Περσόνα”, απ’τα “Φώτα της Πόλης”, απ’τον “Έρωτα το απόγευμα”, απ’τα “400 χτυπήματα”, απ’τον “Σιωπηλό Μάρτυρα”, απ’το “Ποτέμκιν” και τη “Μεγάλη Χίμαιρα”.
Αν η ζωή μου ήταν ταινία, θα ήταν… το “8 1/2” πιθανότατα.
Η ιδέα για αυτό που ετοιμάζω προέκυψε, καθώς… από χρόνια κάνω σπιτικές λέσχες. Οι φίλοι μου και οι άνθρωποι που αγάπησα μοιράστηκαν τις εικόνες μου μαζί μου. Κι εγώ τις δικές τους. Έγιναν μαγικά πράγματα μόνο και μόνο επειδή είδαμε τη σωστή ταινία μαζί με κάποιον. Όταν αγαπάμε κάποιον, του χαρίζουμε τον κόσμο που θέλει. Ένας μυστικός τρόπος να το κάνω εγώ, είναι η κινηματογραφική ομοιοπαθητική. Ήθελα να το μοιραστώ λοιπόν και με αγνώστους μου φέτος. “We all begin as strangers” , άλλωστε, όπως λέει κι ο Τομ Γουέϊτς.
Η επιλογή των ταινιών που θα προβάλλονται έγινε με βάση… ένα αυστηρά χρονολογικό και μαζί αισθητικό κριτήριο. Υπάρχει αντικειμενικότητα και υποκειμενικότητα. Αν τις δει κάποιος με τη σειρά που θα τις δείξω, θα καταλάβει τόσο την ιστορία του σινεμά μέσα από ταινίες που η μία αποτελεί εκρηκτική συνέχεια της προηγούμενης.Θα καταλάβει όμως και μένα και τον εαυτό του. Γιατί ανήκουμε στην ίδια ιστορία-στην αρχή μιας άλλης κοινωνίας.
Ο ρόλος μου σε αυτό θα είναι… κάτι σαν τον “Στάλκερ”. Θα οδηγώ όσους θα έρθουν όχι σ’αυτό που λένε ότι θέλουν, αλλά σ’αυτό που βαθειά επιθυμούν.
Οι ταινίες που θα ήθελα να δω μαζί με άλλους απευθύνονται σε κάθε έναν που… ξέρει πως τα σημαντικά πράγματα τα βιώνεις ολομόναχος, πρέπει όμως να τα μοιραστείς, να τα χαρίσεις όλα.
Μετά από την προβολή κάθε ταινίας προσδοκώ… συζήτηση, κουβέντα, ξενύχτι, παιχνίδια, καφενειακό μεγαλείο
Η συζήτηση που θα ακολουθεί μετά από κάθε ταινία θα ήθελα να… είναι αφορμή. Για παρέα. Για σύγκρουση. Για θεραπεία. Για κάτι δημιουργικό του καθενός. Για παιχνίδι. Η πιο σημαντική αφορμή για να γίνει όλο αυτό είναι το παιχνίδι. Κάθε παιχνίδι είναι μια νέα, μικρή κοινωνία, που φτιάχνει τους δικούς της εναλλακτικούς κανόνες και τους επιβάλλει. Κι όταν πάει να γίνει εξουσία και συνήθεια, αυτοδιαλύεται. Κάπως έτσι έκανα-και τέλειωσα- την Ταράτσα. Κάπως έτσι ξεκινάω κι αυτό.Και ό,τι άλλο.
Η διαφορά του να βλέπει κανείς ταινίες μαζί με άλλους από το να τις βλέπει μόνος του έγκειται στο γεγονός ότι… αν δεις ένα θαύμα μόνος σου, δεν σε πιστεύει κανείς. Αν το δουν πολλοί μαζί, δημιουργείται ένας νέος μικρός πολιτισμός.
Οι ταινίες που θα ήθελα να δω μαζί με άλλους είναι για μένα… μυστικό. Μυστήριο. Μυσταγωγία.
Όπως αναφέρει ο ίδιος… «Τι θα είναι λοιπόν η καθεμιά από τις 20 αυτές Δευτέρες; Χρονομηχανή; Μάθημα; Συνεδρία; Εκκλησίασμα στο σκοτάδι; Βραδιά κουβέντας για όσα αγαπήσαμε και νιώσαμε με αφορμή τις ταινίες; Αγωνιώδης αγρυπνία της κινηματογραφικής τέχνης; Αναπαράσταση παλιάς, μαγεμένης αίθουσας; Σύσταση συμμορίας; Βραδιά παιχνιδιών σε φιλικό σπίτι;
Αν είμαστε τυχεροί, θα είναι όλα αυτά μαζί. Η μουσική που θα προηγείται, η μάζωξη, οι συστάσεις, ο προσωπικός πρόλογος του Φοίβου, οι –ιδανικές, με όλες μας τις δυνάμεις- συνθήκες προβολής και οι συζητήσεις που θα ακολουθούν –με τσάϊ φτιαγμένο από τα χεράκια της οικοδέσποινας Μάρθας Φριντζήλα- είναι απλώς οι προϋποθέσεις. Το τι θα ακολουθήσει άγνωστο –και ευτυχώς».
Κάλεσμα, λοιπόν, του Φοίβου Δεληβοριά στην πρώτη του «κινηματογραφική λέσχη». Γραφτείτε, λοιπόν, εγκαίρως, γιατί το ταξίδι ξεκινάει τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου και οι θέσεις είναι περιορισμένες.
ΕΓΓΡΑΦΕΣ : info@dentra.gr / 6983313302 (ώρες 17.30-21.30)
Κείμενο: Ελένη Σινάκου (Lavart)
Φωτογραφίες: Δημήτρης Μακρής
Ευγενική υποστήριξη: Lavart
