Το έργο των Περσών με συγκινεί γιατί διαπραγματεύεται την ήττα μιας αυτοκρατορίας που φέρει τα χαρακτηριστικά της αλαζονείας και του ναρκισσισμού. Μιας αυτοκρατορίας που δεν διαλέγεται αλλά επιβάλλεται. Ένα κλειστό, παροπλισμένο πεδίο που διψά για εξουσία και άκρατη παντοδυναμία και σκοτώνει την ελεύθερη βούληση στο όνομα της υπακοής στους βασιλιάδες.
Με συγκινεί, σε προσωπικό, ψυχικό και κοινωνικό επίπεδο, όταν δημιουργούνται δυνάμεις που κλονίζουν, διαβάλουν και νικούν την υπεροψία και τον δογματισμό τέτοιων κλειστών και μονωμένων συστημάτων. Η νίκη των Ελλήνων επί των Περσών, όπως παρουσιάζεται στο έργο του Αισχύλου, συμβολίζει για μένα, την νίκη της ελεύθερης βούλησης πάνω στους υπηκόους μιας μανιακής και αδηφάγας εξουσίας.
Στη διαδικασία για το ανέβασμα της παράστασης ανακάλυψα πως τα έργα των αρχαίων ποιητών είναι διαχρονικά, επειδή στην εποχή τους τόλμησαν να είναι επίκαιρα. Άρα στο βαθμό που θα επιλέξουμε ως καλλιτέχνες να συσχετιστούμε με τα δυναμικά φορτία που επιφέρουν, θα κριθεί η επικαιρικότητα των δικών μας αιτημάτων. Μου γεννήθηκε, δηλαδή, έντονα ο προβληματισμός κατά πόσο τολμάμε, ως καλλιτέχνες, ως πολίτες και ως κοινωνία να βρισκόμαστε στο σήμερα, συντονισμένοι με τις προβληματικές και τις αγωνίες του παρόντος.
Το προσωπικό μου αποτύπωμα πάνω στο αποτέλεσμα της παράστασης, όσον αφορά το θεωρητικό υπόβαθρο, συντίθεται από όλα τα παραπάνω και όσον αφορά τη μορφή της, από τον άξονα της μουσικής αντιμετώπισης της δομής και των νοημάτων. Ο θεατής έχει την δυνατότητα να ακολουθεί την εξέλιξη των γεγονότων ενώ παράλληλα λαμβάνει τους κραδασμούς και τις δονήσεις του εσωτερικού παλμού των νοημάτων του έργου, μέσω της μουσικής και της κίνησης. Η παράσταση αυτή των Περσών αποτελεί ταυτόχρονα θέαμα και ακρόαμα.
Τέλος, εστίασα στην συνειδητοποίηση της απώλειας και της ήττας από τη μεριά του Ξέρξη και του χορού των Περσών, όπου τα θεραπευτικά ρυάκια της θλίψης και του πένθους αρχίζουν να κατακλύζουν το ψυχικό πεδίο. Είναι αυτή η συνειδητοποίηση που αναδεικνύει τελικά, τη θεραπευτική προοπτική του έργου.
Κείμενο: Άρης Μπινιάρης
