Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έγραψε το πρώτο του ποίημα σε ηλικία 9 ετών και η μοίρα του «έκλεισε το μάτι» για το τι θα συμβεί στο μέλλον.
Ο 89χρονος ποιητής που έφυγε από τη ζωή μετά από μακροχρόνια ασθένεια ήταν πολυγραφότατος και το έργο του απολαμβάνει πολύς κόσμος που εκτιμά τα ποιητικά του χαρίσματα αλλά και την ανορθόδοξη προσωπικότητά του. Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος (πραγματικό όνομα Κωνσταντίνος ή Ντίνος Δημητριάδης) αρνήθηκε διακρίσεις και βραβεία 27 φορές στην καριέρα του. Είναι αυτός που σχεδόν σε κάθε συνέντευξή του χρησιμοποιεί τη λέξη «σκατά» – «καύλα» και οι υπόλοιποι προσποιούνται τους σοκαρισμένους.
Ήταν ο άνθρωπος που έντυσε την αγάπη με την υψηλή τέχνη την ταπείνωση, αλλά και τη μοναξιά.
«Βγάλτε τα ποιήματά μου από τα σχολικά βιβλία. Είναι ανήθικα.»
«Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ’ όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία, απ’ το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε.
«Σκεφτείτε πού έχει φτάσει ο ελληνικός πολιτισμός για να θεωρούμαστε καλοί ποιητές η Δημουλά κι εγώ.»
«Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου –και κάποτε θα πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά.»
«Το “μοναχικός”, επίσης, είναι πολύ σωστός χαρακτηρισμός, γιατί όλη μου η πορεία και, κατά ορισμένους φίλους, η επαναστατικότητά μου έχει ένα χαρακτήρα μοναχικό, δηλ. είμαι ατομικός επαναστάτης, δεν πιστεύω στη συλλογική δουλειά, δεν πιστεύω σε τίποτε παρά μόνο σε μια επανάσταση, που ξεκινάει μέσα από το ίδιο το άτομο. Ήδη από το 1952 που κατασχέθηκε Η εποχή των ισχνών αγελάδων από την Ασφάλεια, απέδειξα ότι αυτό το πράγμα δεν το έκανα ούτε από καμιά ιδεολογία, ούτε από καμιά σκοπιμότητα, αλλά από μόνος μου έκανα ό,τι έκανα. Ήταν μια πράξη εκατό τα εκατό ατομική. Γι’ αυτό, όπως ξέρεις, ούτε σε κόμμα γράφτηκα ποτέ, ούτε καν σε σύλλογο ή σωματείο. Οτιδήποτε κάνω, το κάνω σαν μια έκφραση του προσωπικού μου εαυτού, όχι των ιδεολογιών που μου δίδαξε ο ένας κι ο άλλος.»
«Καημένε Μακρυγιάννη να ‘ξερες γιατί το τζάκισες το χέρι σου. το τζάκισες για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα.»
«Τώρα που βρήκα πια μιαν αγκαλιά, καλύτερη κι απ’ ό,τι λαχταρούσα, τώρα που μου ‘ρθαν όλα όπως τα ‘θελα κι αρχίζω να βολεύομαι μες στην κρυφή χαρά μου, νιώθω πως κάτι μέσα μου σαπίζει.»
«Πράγματι, πολλοί πιστεύουν ότι είμαι “αιρετικός”, κι ως ένα σημείο το πιστεύω κι εγώ. Μια ολόκληρη ζωή από μικρός μαλώνω κάπως με το κατεστημένο της εκκλησίας και πότε – πότε πετώ και καμιά μεγάλη κουβέντα. Βέβαια, αυτόν τον χαρακτηρισμό τον δέχομαι με μια όμως διασάφηση, ότι οι φερόμενοι ως αιρετικοί ενδεχομένως να είναι οι πιο ορθόδοξοι. Και εγώ ως αιρετικός της εκκλησίας ή και της κοινωνίας είμαι πολύ πιο ορθόδοξος.»
«Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια – η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.»
«’Ελα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά. Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο, να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος.»
Η εργογραφία του:
Εποχή των ισχνών αγελάδων. Θεσσαλονίκη, Κοχλίας, 1950
Ξένα γόνατα· Ποιήματα 1950-1955. Θεσσαλονίκη, 1957
Ανυπεράσπιστος καϋμός· Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από το περ. Διαγώνιος, 1960
Ποιήματα 1949-1960. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1962
Το κορμί και το σαράκι· Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1964
Ποιήματα 1949-1964. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1964
Προάστια· Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1969
Το κορμί και το μεράκι· Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1970 • Ποιήματα 1949-1970. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1974
Μικρά ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1975
Ιστορίες του γλυκού νερού . Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1980
Το αιώνιο παράπονο · Ποιήματα και τραγούδια. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1981
Νέα ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1981 (και σε δεύτερη έκδοση με τίτλο Νεκρή πιάτσα· Πεζά Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1984)
Δώδεκα τραγούδια εικονογραφημένα με ξυλογραφίες του Νίκου Νικολαΐδη. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1984
Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1985 (δεύτερη έκδοση 1992, τρίτη έκδοση 1998)
Νεκρή πιάτσα· Νεώτερα ποιήματα (1990-1996). Παιανία, Μπιλιέτο, 1997
Το κορμί και το σαράκι· Νεώτερα ποιήματα (1990-1996). Παιανία, Μπιλιέτο, 1997
Η πιο βαθιά πληγή. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1998
Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Ιανός, 2004
Πεζά ποιήματα. Θεσσαλονική, Ιανός, 2004
Μικρά ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Ιανός, 2004
Παράξενο, πού βρίσκει το κουράγιο κι ανθίζει. Λευκωσία, Αιγαίον, 2011 ..
