Πάρε ὅποιο δρόμο, ὅποια κορφή, ρώτα ὅποιο δένδρο θέλεις
Μ᾿ ἀκοῦς; Οἱ δρόμοι ὅλης της γῆς βγαίνουνε στὴν καρδιά μου!
Μὴν ξεχαστεῖς κοιτάζοντας τὸ φῶς. Τ᾿ ἀκοῦς;… Νἀρθεῖς!(Από τη συλλογή «Τα θολά ποτάμια»)
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Γυθείου, αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη του στην πρωτεύουσα. Το όνειρο των σπουδών σύντομα εγκαταλείπεται λόγω οικονομικών δυσκολιών και ο ίδιος βρίσκεται να κάνει κάθε είδους εργασία προκειμένου να επιβιώσει. Την περίοδο αυτή αρχίζει να ασχολείται δειλά και με την ποίηση.
Το 1940, ο Νικηφόρος Βρεττάκος στρατεύεται και πολεμά ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα, κινδυνεύοντας μάλιστα να χάσει τη ζωή του στην πρώτη γραμμή της μάχης, στο ύψωμα της Κλεισούρας. Μετά τη λήξη του πολέμου εντάσσεται στον ΕΑΜ και αργότερα στο ΚΚΕ, με τις αριστερές επιρροές να είναι εμφανείς στο λογοτεχνικό του έργο.
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ε την επιβολή της Δικτατορίας στην Ελλάδα, στις 21 Απρίλη 1967, αυτοεξορίζεται στην Ελβετία και από εκεί ταξιδεύει σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Οι περιπέτειές του τελειώνουν με τη μεταπολίτευση, οπότε επιστρέφει στην Ελλάδα και εγκαθίσταται μόνιμα στις Κροκεές. Εκεί αφιερώνεται στη συγγραφή, απολαμβάνοντας τη σπαρτιάτικη φύση που τόσο έχει αγαπήσει από μικρός.
Η λογοτεχνική του παραγωγή χωρίζεται σε τρεις περιόδους. Η πρώτη, από το 1929 έως το 1938 χαρακτηρίζεται από απαισιοδοξία και σκοταδισμό, η δεύτερη, από το 1939 έως το 1950 από αγωνιστικότητα και ζωηρότητα πνεύματος και η τρίτη, από το 1961 έως το 1974, αποτελεί έναν ύμνο στο φως, στη φύση και στην αγάπη.
Το σύμπαν ολόκληρο είναι ένα όστρακο
που εκκολάφτηκε μέσα του τ’ ακριβό
μαργαριτάρι ο άνθρωπος.
[dropcap size=big]Σ[/dropcap]την εργογραφία του ανήκουν Μαργαρίτα, εικόνες από το ηλιοβασίλεμα (1939), Ηρωική Συμφωνία (1944), Ο Ταΰγετος και η σιωπή (1949), Απογευματινό ηλιοτρόπιο (1976), Το αγρίμι (1941-1943), Δυο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου (1949) κ.α.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος έχει προταθεί τέσσερις φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ έχει τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο Κρατικής Ποίησης και το Βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.
Στις 4 Αυγούστου 1991, ο Νικηφόρος Βρεττάκος αφήνει την τελευταία του πνοή στην αγαπημένη του πατρική γη και περνά στην αθανασία, αφήνοντας πίσω του βαρύτατη λογοτεχνική κληρονομιά.
