Is he man or beast? μας ρωτάει ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.
Ένα φιλμ νουάρ που σέβεται το είδος του και είναι ευτύχημα που καταπιάνεται με αυτό ο βραβευμένος με Όσκαρ Γκιγιέρμο Ντελ Τορο! Σαν θεματολογία, δεν κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτά που μας έχει συνηθίσει γιατί πάλι με τέρατα ασχολείται μόνο που αυτή τη φορά δεν τα αγαπάει τα τέρατα του γιατί αυτά βρίσκονται μέσα στους ανθρώπους! Άλλωστε μας το λέει από την αρχή της ταινίας ότι το τέρας που θα δείτε είναι 100% άνθρωπος μέσω του ρόλου του Γουίλεμ Νταφόε, ένα από τα αφεντικά ενός Λούνα Παρκ, που έχει μετατρέψει έναν απελπισμένο άνθρωπο σε τέρας προς τέρψιν του κοινού!
Σε αυτό το Λούνα Παρκ πιάνει δουλειά ο Στάντον Κάρλαϊλ (Μπράντλεϊ Κούπερ) και μαθαίνει πως να σαγηνεύει τους ανθρώπους προκειμένου να τους αποσπά χρηματικά ποσά! Έτσι σιγά σιγά βγάζει και αυτός το τέρας που κρύβεται μέσα του γιατί δεν σταματά να ζητά όλο και περισσότερα! Θίγονται λοιπόν θέματα όπως απληστία, αμοραλισμός, αλκοολισμός, κακοποίηση παιδιών που όταν μεγαλώνουν εκδικούνται όχι μόνο τον θύτη αλλά και αυτούς που τους τον θυμίζουν!
Στο πρώτο μέρος της ταινίας που βρέχει συνεχώς, υπάρχει μια ρευστότητα στον χαρακτήρα του Στάντον μιας και είναι εκπαιδευόμενος μάγος-μάντης που μαθαίνει να «μαντεύει» τα εσώψυχα του άλλου και μας γοητεύει με την εξυπνάδα του. Είναι παιχνιδάκι για αυτόν γιατί οι άνθρωποι το μόνο που ζητούν βαθιά μέσα τους είναι κάποιος να τους «κοιτάξει» και να ασχοληθεί μαζί τους! Στο δεύτερο μέρος που χιονίζει συνεχώς και εμφανίζεται η μοιραία γυναίκα Κέιτ Μπλάνσετ, πλέον το κακό έχει αποκρυσταλλωθεί μέσα του το οποίο θα λιώσει μόνο αν ακολουθήσει τη Μόλι (Ρούνεϊ Μάρα) τη πιστή και αγνή φίλη του ή θα πετρώσει εντελώς αν ακολουθήσει την σαγηνευτική και μυστηριώδη Μπλάνσετ.
Μέσα στον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο κρύβεται ένας υπέροχος ζωγράφος αφού όλα τα πλάνα του είναι «ζωγραφισμένα», εικαστικά άρτια! Παγιδεύτηκε όμως μέσα στην άψογη αισθητική της ταινίας του και ξεχάστηκε περισσότερο εκεί! Με αποτέλεσμα, να νιώθουμε ότι κάτι λείπει από την ταινία, κάτι σαν να μην ολοκληρώθηκε! Ίσως οι χαρακτήρες του, αυτή τη φορά να είναι περισσότερο ζωγραφισμένοι, περισσότερο χάρτινοι, παρά ζωντανοί άνθρωποι με κακοφορμισμένες πληγές ικανές να τους μετατρέψουν σε τέρατα! Δεν εμφύσησε ψυχή σε αυτά τα τέρατα, δεν τα αγάπησε…
Κείμενο: Ειρήνη Μιχοπάνου (Lavart)
