Netflix – Squaring the Circle: The Story of Hipgnosis: Οι Pink Floyd αφέθηκαν στα συναρπαστικά – εμβληματικά σχέδια τους (ΤΡΕΪΛΕΡ)

Έχουμε να πούμε πολλά για τα ιστορικά άλμπουμ, καθώς οι εικόνες τους μας χάραξαν τη μνήμη για πολλά χρόνια. Ίσως είναι οι πιο όμορφες ουλές του μυαλού μας και η απόδειξη πως μια εικόνα δεν είναι μόνο χίλιες λέξεις, αλλά ολόκληρες μουσικές ωδές στο νόημα.

Στο πρόσφατο ντοκιμαντέρ του Netflix “Squaring the Circle: The Story of Hipgnosis”, οι θεατές έλαβαν μια συναρπαστική ματιά στον κόσμο των πρωτοπόρων της τέχνης των άλμπουμ, Hipgnosis, που είναι γνωστοί για την εμβληματική γραφιστική δουλειά τους με συγκροτήματα όπως οι Pink Floyd και οι Led Zeppelin.

Οι Hipgnosis, που ιδρύθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 από τους Aubrey Powell και Storm Thorgerson, έφεραν επανάσταση στη γραφιστική τέχνη των άλμπουμ μέσω καινοτόμων και εννοιολογικών σχεδίων, διευρύνοντας τα όρια της δημιουργικότητας.

Led Zeppelin: Αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του μυστηριώδους άνδρα που εμφανίζεται στο εξώφυλλο του άλμπουμ “IV” (ΦΩΤΟ)

Ο Aubrey Powell, συνιδρυτής των Hipgnosis, περιγράφει το Λονδίνο της δεκαετίας του 1960 ως άνομο, γεγονός που αντικατοπτρίζει την τολμηρή προσέγγισή τους στο artwork των άλμπουμ. Το ντοκιμαντέρ αναδεικνύει τη συνεργασία τους με τους Pink Floyd, με εμβληματικά εξώφυλλα όπως το “Prism” για το Dark Side of the Moon και το “Burning Man” για το Wish You Were Here.

Αν και αναγνωρίζει τις διαφορές στο δημιουργικό τοπίο σήμερα, υπάρχουν πολύτιμα μαθήματα που μπορούν να αντλήσουν οι σύγχρονοι επαγγελματίες του δημιουργικού κλάδου από την προσέγγιση ως Hipgnosis πριν από μισό αιώνα.

Πρώτον, η υιοθέτηση της καινοτομίας και του πειραματισμού χαρακτήριζαν το έργο των Hipgnosis. Η παιχνιδιάρικη δημιουργικότητά τους αμφισβητούσε τις συμβάσεις και καλωσόριζε τα δημιουργικά ρίσκα. Το μάθημα εδώ είναι να αμφισβητείτε τα briefs, να διαθέτετε χρόνο για δημιουργική εξερεύνηση και να πειραματίζεστε σε διάφορα μέσα για να βελτιώνετε τις απαντήσεις στα αιτήματα των πελατών.

Δεύτερον η συνεργασίες τους ανέδειξαν την ιδεαλιστική πληθωρικότητα της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 1960. Στη σημερινή εποχή της εξ αποστάσεως εργασίας, αναγνωρίζεται η αξία της δια ζώσης συνεργασίας, των προσωπικών συζητήσεων και του σχηματισμού ειδικών δημιουργικών μονάδων που λαμβάνουν αποφάσεις από κοινού.

Παρά τις τεχνολογικές αλλαγές στη μουσική βιομηχανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, επικεντρώθηκαν στην παροχή του καλύτερου δημιουργικού περιεχομένου μέσα στο υπάρχον τοπίο.

Το ντοκιμαντέρ είναι σίγουρα μια υπενθύμιση ότι η επιτυχία έγκειται στο να σπρώχνεις τα όρια και να είσαι ο καλύτερος μέσα στο τρέχον πλαίσιο, αντί να προσπαθείς συνεχώς να προβλέψεις και να κυνηγάς τις μελλοντικές τάσεις. Ας το ακολουθήσουμε λοιπόν, κάνοντας τάση ξανά την αντικουλτούρα!

Για ποιο τραγούδι του ο Bob Dylan είχε πει: «Πρέπει να ήμουν ανόητος που το έγραψα»;