Νέα Σινεβδομάδα – Η Lavart προτείνει 3 ταινίες με άρωμα απο Όσκαρ!

Αγαπημένοι μου σινεφίλ, τα “προσεχώς” συνεχίζονται δυναμικά, νέες ταινίες έρχονται στις αίθουσες της μικρής μεσογειακής μας χώρας και για άλλη μια εβδομάδα δε θα ξεκινήσουμε γυμναστήριο! Τα πατατάκια σημειώνουν ιστορική κατανάλωση, η κυταρρίτιδα εξαπλώνεται και μπράβο της – γιατί δε φταίμε εμείς, η διανομή ταινιών μας δίνει δικαιώματα: η Γκλέν Κλόουζ ετοιμάζεται να τινάξει τα Νόμπελ στον αέρα, η Μελίσσα ΜακΚάρθι κάνει την τέχνη της απάτη για να επιβιώσει και η Μαχά Αλεμί, συγκρούεται με την πατριαρχική κοινωνία του Μαρόκου. Είναι δυνατόν μετά απο όλα αυτά να σκέφτεσαι την παραλία;

Η Σύζυγος/The Wife

Η Τζόαν Κάστλμαν, είναι υπόδειγμα συζύγου, του γνωστού συγγραφέα Τζό Κάστλμαν. Εκείνος, λαμβάνει ένα τηλεφώνημα πως πρόκειται να παραλάβει το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 1993, κι απο ‘κει ξεκινά το νήμα της ιστορίας. Με κάποιες αναδρομές, αποκαλύπτεται πως οι δυό τους γνωρίστηκαν όταν ακόμη ήταν φοιτητές και νέοι συγγραφείς – ωστόσο η Τζόαν είχε ένα πηγαίο ταλέντο, πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς απο εκείνο του Τζό. Με το ξεκίνημα της σχέσης τους, εκείνος αποζητά την επιβεβαίωση, και σε συνδυασμό με μερικά αποθαρρυντικά σχόλια του περίγυρου της Τζόαν για το πόσο ανδροκρατούμενος είναι ο κόσμος των βιβλίων ώστε να τα καταφέρει μια γυναίκα να πετύχει, εκείνη κάνει ένα βήμα πίσω, λαμβάνοντας το ρόλο του στηρίγματος για το Τζό. Αρκετά χρόνια μετά, κατα τη διάρκεια της παραμονής τους ζεύγους στη Στοκχόλμη για τα Βραβεία Νόμπελ, η Τζόαν, φτάνει στα όρια της αντοχής της, αποφασίζοντας να αποκαλύψει πως στην πραγματικότητα το βραβευμένο έργο είναι δικό της.

Ο Μπιόρν Ρούνκγε, σκηνοθετεί μια Γκλέν Κλόουζ αποφασισμένη να φύγει με το αγαλματίδιο της Ακαδημίας για το ‘Α γυναικείου ρόλου στις προσεχείς απονομές. Νηφάλια και προσεκτική, ένας συναιθηματικός καμικάζι έτοιμος πρός αυτανάφλεξη όσο η ταινία προχωρά και η αντίσταση του χαρακτήρα της μειώνεται απέναντι στο θέλγητρο της αλήθειας και την προσωπική της δικαίωση, με φόντο το πάνθεον των συγγραφέων. Η εκφραστικότητά της ξεφεύγει απο τις συνήθειες μανιέρες που την έχουμε δεί – όχι πως δεν ήταν εξαιρετική στο παρελθόν – και χαρτογραφεί η ίδια το δρόμο προς την ελευθέρωση, σαν σε τυφλό σύστημα. Και τα καταφέρνει πανηγυρικά.

Σκηνοθεσία: Μπιορν Ρούνγκε
Σενάριο: Τζέιν Αντερσον
Πρωταγωνιστούν: Μάγκι Τζίλενχαλ, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Ατο Μπλάνκσον-Γουντ
Διάρκεια: 1 ώρa και 40 λεπτά

Σοφία/Sofia

Η Σοφία, είναι μια νεαρή κοπέλα στο σημερινό Μαρόκο – ή μάλλον είναι μια νεαρή έγκυος κοπέλα στο πατριαρχικό και πατροπαράδοτο Μαρόκο. Η ίδια αρνείται πως είναι έγκυος μέχρι τα πράγματα να φτάσουν στο απροχώρητο, δηλαδή στη γέννα. Με βάση το δίκαιο της χώρας, μια ανύπαντρη γυναίκα δε μπορεί να γεννήσει και να παραμείνει για νοσηλεία αν δεν παραδώσει τα χαρτιά πατρότητας του βρέφους, διαφορετικά συλλαμβάνεται για προγαμιαίες σχέσεις. Η Σοφία το διακυνδυνεύει, με τη βοήθεια της ξαδέρφης της που ζεί πιο απελευθερωμένη, εντός όμως πλαισίου της μαροκινής κοινωνίας. Σύντομα γίνεται γνωστό, η οικογένεια της την απομονώνει, και ο πατέρας του παιδιού, Ομάρ, απορρίπτει την πατρότητα, αφήνοντας τη μετέωρη απέναντι στην αβεβαιότητα.

Η Σοφία της Μεριέμ Μπενμπαρέκ, δεν είναι απλώς η εξιστόρηση μιας αντισυμβατικής ιστορίας στο Μαρόκο που απορρίπτει και εξοστρακίζει κάθετι ιδεοληπτικά ανήθικο. Είναι κάτι πολύ περισσότερο: η πορεία των γυναικών, απέναντι σε μια σωρεία εμποδίων, προς την πραγματική χειραφέτηση αλλά και τη ζωή, μετατρέποντας την ανασφάλεια και την απαγόρευση σε δύναμη να προχωρήσουν μπροστά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι άντρες στην ταινία, είναι βοηθητικές παρουσίες, χωρίς ίδιες πρωτοβουλίες και φωνή. Η πραγματικότητα που αποτυπώνει η Μπενμπαρέκ, είναι τόσο ρεαλιστική, που με την ερμηνευτική ενσάρκωση της Αλεμί, προ(σ)καλεί κάθε γυναίκα που βιώνει την αποστειρωμένη πατριαρχική πραγματικότητα, να ταυτιστεί με το βίωμα της Σοφίας. Ίσως γι’αυτό, το σενάριο διακρίθηκε στις Κάννες.

Σκηνοθεσία: Μεριέμ Μπενμπαρέκ
Σενάριο: Μεριέμ Μπενμπαρέκ
Πρωταγωνιστούν: Μαχά Αλεμί, Λούμπνα Αζαμπάλ, Σάρα Πέρλες
Διάρκεια: 1 ώρα και 26 λεπτά

Θα Μπορούσες Ποτέ να με Συγχωρέσεις;/Could You Ever Forgive Me?

Η Λί Ίσραελ, είναι μια συγγραφέας αυτοβιογραφιών, η οποία γνώρισε ημέρες δόξας τη δεκαετία του ’70, γράφοντας για τη ζωή γνωστών ηθοποιών όπως η Κάθριν Χέπμπορν και η Ταλούλα Μπάκχεντ, ή παρουσιαστών, όπως η Ντόροθι Κιλγκάλεν. Απο τα μέσα της δεκαετίας του ’80 όμως και μετά κανείς δε θέλει πια να διαβάσει την Ίσραελ. Το 1991, τη βρίσκει μίζερη, αλκοολική και πικρόχολη – μόλις έχει απολυθεί απο τον εκδοτικό οίκο όπου εργαζόταν ως διορθώτρια και η ατζέντης της τη συμβουλεύει να βρεί άλλη δουλειά για να επιβιώσει. Εκείνη για να επιβιώσει, πουλά την επιστολή μιας συγγραφέως και καλύπτει κάποια έξοδα. Σύντομα, αποφασίζει να υπογράψει την επιστολή στο ύφος της συγγραφέως και κερδίζει περισσότερα χρήματα. Σύντομα η όλη ιδέα εξελίσσεται σε επιχείρηση παραγωγής επιστολών γνωστών συγγραφέων, στην οποία επιστρατεύει και τον παλιό της γνώριμο Τζάκ, επίσης πότη, με φιλολογικές ανησυχίες και αστείρευτο χιούμορ. Οι δυό τους καταλήγουν σε ένα rollercoaster χωρίς προηγούμενο, μέχρι να τους εντοπίσουν οι αρχές.

Η Χέλερ, στο διασκευασμένο ομώνυμο βιβλίο της Ίσραελ που εκδόθηκε το 2008, ακολουθεί υπόκωφα και άκρως διακριτικά το στόρυ της ίδιας της συγγραφέως, σε μια διαδρομή που υπο το πλαίσιο της απάτης, ανακαλύπτει τη δική της συγγραφική φωνή. Με τους μαλακούς χρωματικούς τόνους, προσομοιάζει επιτυχώς τα ’90s, αφήνοντας παράλληλα χώρο στη Μελίσσα ΜακΚάρθι να υπάρξει φυσικά μέσα στην παραλλαγή της Ίσραελ. Άκρως φυσική, σε μια βαθιά δραματική ερμηνεία – έκπληξη, δικαίως προτάθηκε για το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, όπως και ο φρέσκος και πηγαίος Ρίτσαρντ Γκράντ για το Β’ Ανδρικού.

Σκηνοθεσία: Μάριελ Χέλερ
Σενάριο: Νικόλ Χολοφσένερ, Τζεφ Γουάιτι
Πρωταγωνιστούν: Μελίσα ΜακΚάρθι, Ρίτσαρντ Ε. Γκραντ
Διάρκεια: 1 ώρα και 47 λεπτά

Ακόμη, στους κινηματογράφους, θα προβληθούν και οι παρακάτω κινηματογραφικές παραγωγές – ανάμεσα τους κι ένα αξιολάτρευτο animation απο την Αγγλία:

Εξόριστος, του Αλεξέι Γκερμάν Τζούνιορ

Ο Σεργκέι Ντοβλάτοφ, στις έξι μέρες που εξιστορεί η ταινία, προσπαθεί να διατηρήσει την καλλιτεχνική του ταυτότητα, την αξιοπρέπεια του και το ταλέντο του ζωντανό, στη Σοβιετική Ένωση του ’70, ενόσω βλέπει συναδέλφους του να καταπιέζονται απο την απολυταρχία.

Αν η οδός Μπίλ μπορούσε να μιλήσει, του Μπάρι Τζένκινς

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στο Χάρλεμ, η Τίς και ο Φόνι ερωτεύονται. Όταν ο Φόνι φυλακίζεται για ένα φόνο που δε διέπραξε, η Τίς που στο μεταξύ ανακαλύπτει πως είναι έγκυος αγωνίζεται, με τη βοήθεια του δικηγόρου τους, να αποδείξει την αθωότητα του.

Ο Φαροφύλακας, του Κρίστοφερ Νάιχολμ

Τρείς φαροφύλακες πηγαίνουν για έξι εβδομάδες σε ένα ακατοίκητο νησί, 20 μίλια μακριά απο τη Σκωτία. Εκεί, ξεβράζεται ένας μυστηριώδης άνδρας με ένα μπαούλο γεμάτο χρυσό. Ενώ εκείνοι αποφασίζουν να τον κρατήσουν, καταφτάνει ένα πλοίο που ζητά απαντήσεις. Μια μάχη επιβίωσης ξεκινά, με τους τρείς άνδρες να πλησιάζουν την καταστροφή.

Ο Σεισμός, του Τζόν Αντρέας Άντερσεν

Μετά απο ένα μεγάλο σεισμό στο Όσλο το 1904, η πόλη, κοιμάται πάνω απο το γνωστό ρήγμα που δίνει μικορύς και μεγάλους σεισμούς ανα διαστήματα. Οι γεωλόγοι έχουν ενδείξεις πως ένας σεισμός μεγάλου βεληνεκούς, θα χτυπήσει και πάλι τη νορβηγική πρωτεύουσα – αλλά δε ξέρουν πότε. Ίσως και αύριο.

Το Σκυλάκι της Βασίλισσας, του Μπέν Στάσεν

Ο αγαπημένος σκύλος της βασίλισσας, ο Ρέξ, έχει χάσει τα ίχνη της. Ενόσω προσπαθεί να βρεί τη βασίλισσα, βρίσκεται σε ένα κλάμπ κυνομαχιών, όπου σκύλοι διαφόρων ρατσών αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον. Μέσα απο το ταξίδι του προς το αγαπημένο του αφεντικό, ο Ρέξ ανακαλύπτει τον εαυτό του, ειδικά δε, όταν ερωτεύεται.

Καλές προβολές!

Κέιμενο: Ξένια Χαμίτη (Lavart)