Μα τα ατάραχα νερά της λίμνης. Καταραμένος πλέον να είμαι εφήμερος, η ομορφιά μου να φαίνεται μόνο μερικές βδομάδες το χρόνο. Τι θλιβερό για μένα τον όμορφο.
Eίμαι εγώ. Εγώ ο γιός της Λειριώπης της νύμφης και του θεού του ποταμού Κηφισού. Μα δύο τέτοια πλάσματα μόνο κάτι όμορφο σαν εμένα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν. Γεννημένος στη Βοιωτία. Μεγάλωσα στην περιοχή και όλα τα κορίτσια με λάτρευαν αλλά καμία δεν ήταν άξια για να απολαύσει την ομορφιά μου. Μα τώρα δες πως κατέληξα, εφήμερος όπως είπα, να με πουλάνε στα πεζοδρόμια για λίγες μέρες ζωής. Με καταράστηκαν.
Γιατί; Μια νύμφη ωραία αλλά όχι τόσο σαν εμένα, η Ηχώ, με ακολουθούσε παντού, με παρακολουθούσε γιατί με ήθελε, μάλλον με είχε ερωτευτεί. Μια μέρα βρήκε το θάρρος να μου εξομολογηθεί τα αισθήματα της. Με είχε εκνευρίσει, ποιά νομίζει ότι είναι; Τι θράσος; Να τολμήσει να θέλει εμένα τον γιό της Νύμφης και του θεού. Της είπα ότι δεν ήταν άξια να με έχει και ότι δεν θα γινότανε ποτέ αντάξιά μου ό,τι και αν έκανε. Από τότε τα λόγια της αρχίσανε να εξασθενούν και επαναλάμβανε μόνο τα τελευταία λόγια του συνομιλητή της. Μάλλον από φόβο γιατί αντιλήφθηκε πόσο τιποτένια ήταν. Τότε ήταν που επενέβη η χαιρέκακη Νέμεσις. Μα τι ζηλιάρα! Με καταράστηκε να γίνω όπως είμαι τώρα. Δεν καταλάβαινε πόσο δίκιο είχα, μάλλον δεν με είχε δει για να το καταλάβει.
Σας εκνεύρισα; Τότε διδαχθείτε από το όνομα μου. Εγώ ο γιός του θεού Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης… Ο Νάρκισσος.
Ερωτευμένος μόνο με εμένα, πνιγμένος στα ατάραχα νερά της λίμνης προσπαθώντας να φιλήσω το είδωλο μου. Ανικανοποίητος!
Με κατηγορείτε; Τότε δεν μάθατε τίποτα από την τιμωρία μου. Τότε δεν καταλάβατε ποτέ γιατί μεταθάνατον μεταμορφώθηκα σε λουλούδι. Με κρίνετε και εσείς όπως έκρινα και εγώ την Ηχώ και τη Νέμεση. Θεωρείτε τους εαυτούς σας καλύτερους από εμένα.
Ακούστε λοιπόν τα λόγια ενός εγωκεντρικού ωραιοπαθή. Έγινα λουλούδι εφήμερο, ανθίζω μόνο λίγες μέρες το χρόνο με όμορφη όψη και σαγηνευτικό άρωμα. Θανατώνομαι κάθε φορά που με κόβετε για να με βάλετε στο βάζο. Μαραίνομαι αργά στα νερά του βάζου, για να φέρνω στην μνήμη σας, ότι η όμορφη όψη είναι εφήμερη, χάνεται με τον χρόνο, ξεχνιέται στην αιωνιότητα. Το μόνο που μένει ανέπαφο είναι η ομορφιά της ψυχής, κάτι που εγώ δεν είχα. Βρείτε την ομορφιά σας πριν χαθείτε και εσείς στο βάζο του χρόνου. Διαφορετικά είστε ότι είμαι και εγώ.
Κείμενο: Xριστόδουλος Σαζεϊδης (Lavart)
Σχέδιo: Μάκης Σεμερτζίδης (Lavart)
