Οι ατίθασες της Ντενίζ Γκαμζέ Έργκυβεν
[dropcap size=big]Ό[/dropcap]ταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους, νομίζω πως όλοι στην αίθουσα νιώσαμε την ανάγκη να χειροκροτήσουμε μέχρι να πονέσουν τα χέρια μας. Ένα χειροκρότημα, όχι μόνο για τη σκηνοθεσία και την παραγωγή, που ήταν άψογες από κάθε άποψη. Όχι μόνο για όλους τους συντελεστές της «ομορφιάς» που παρακολουθήσαμε. Αλλά ένα δυνατό χειροκρότημα για τις ίδιες τις ηρωίδες της ταινίας που με κάθε τρόπο αρνήθηκαν να χάσουν τη λάμψη από τα μάτια τους. Ένα μεγάλο «μπράβο».
Καλοκαίρι. Γέλια, φρέσκα πρόσωπα. Ζωή, δύναμη και ενέργεια. Πέντε ανήλικες αδερφές, σε ένα χωριό της Τουρκίας, που στην πορεία θα χαρακτηριστούν «ατίθασες». Που θα κηρύξουν πόλεμο σε μπούρκες, συνταγές μαγειρικής και προξενιά. Που θα επαναστατήσουν και θα αντισταθούν στη στερεοτυπική τούρκικη οικογένεια και τις απαιτήσεις της.
«-Αν πας να με παντρέψεις με το ζόρι, θα τσιρίξω….»
[dropcap size=big]Η[/dropcap] ταινία κυλά, οι καταστάσεις αλλάζουν, τα κορίτσια μεγαλώνουν και ο οικογενειακός κλοιός στενεύει επικίνδυνα. Οι γρήγορες κάμερες ακολουθούν βήμα βήμα την παιδική άγνοια με το μέλλον να ακρωτηριάζεται και να καταλήγει με δάκρυα στη γνώση. Ένα φιλμ που κινείται παράλληλα μεταξύ ηθογραφίας και ψυχογραφίας. Στην μία όψη της ταινίας κυριαρχούν φιγούρες που ενσαρκώνουν όλα τα «πρέπει» και τα «μη» των μικρών κοινωνιών. Όλες τις καταπιεστικές παραδόσεις και τα έθιμα, που φορούν αλυσίδες στα χέρια και παρωπίδες στο μυαλό. Στην άλλη πλευρά, πρωταγωνίστρια είναι μόνο η νιότη. Παιδικά μάτια που απορούν. Που δεν αντιλαμβάνονται τους κανόνες του παιχνιδιού και απορρίπτουν το ενδεχόμενο να τους ακολουθήσουν. Με την αντίδραση να βράζει στο αίμα τους, είναι έτοιμα να παλέψουν για κάθε τους δικαίωμα στη ζωή.
[dropcap size=big] Μ[/dropcap]ια ταινία με σκηνοθεσία που κάνει αισθητή την παρουσία της σε κάθε λεπτό, χωρίς να παρουσιάζει την παραμικρή οπισθοχώρηση μπροστά στο σενάριο. Οι πέντε μικρές πρωταγωνίστριες, στέκοντας επάξια στο ύψος του μάχιμου ρόλου τους και σε σπρώχνουν όλο και πιο κοντά στη συγκίνηση του τέλους. Χωρίς αμφιβολία, η κινηματογραφική έκπληξη της πρωτοεμφανιζόμενης Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν αποτελεί ένα από τα αστέρια του 56ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Οι «ατίθασες» μας κάνανε να χαμογελάσουμε, να πονέσουμε, κάποιοι βούρκωσαν. Και τους αξίζει το πιο δυνατό χειροκρότημα.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Ντενίζ Γκαμζέ Έργκυβεν
Σενάριο: Deniz Gamze Ergüven, Alice Winocour
Διεύθυνση Φωτογραφίας: David Chizallet, Ersin Gök
Μοντάζ: Mathilde Van de Moortel
Ήχος: Ibrahim Gök
Μουσική: Warren Ellis
Με τους: Günes Sensoy (Lale), Doga Zeynep Doguslu (Nur), Tugba Sunguroglu (Selma), Elit Iscan (Ece), Ilayda Akdogan (Sonay), Ayberk Pekcan (Erol)
Κείμενο: Πέππυ Λουπεϊδου (Lavart)
