«To take a photograph is to align the head, the eye and the heart.
It’s a way of life».
– Henri Cartier Bresson
[dropcap size=big]Α[/dropcap]ν και ο ίδιος διαφωνούσε, θεωρείται «πατέρας» του φωτορεπορτάζ και ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους του 20ου αιώνα. Το έργο του Henri Cartier Bresson, προϊόν πολλών δεκαετιών, παρουσιάζει ειρμό και αξιοζήλευτη ενότητα ύφους. Κατάφερε, παρακολουθώντας αθόρυβα πολλά από τα σημαντικότερα γεγονότα παγκοσμίως, να φωτογραφίσει ολόκληρο το φάσμα του θριάμβου και της τραγωδίας. Βρέθηκε στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο και την Κινεζική Επανάσταση, στην στέψη του Γεωργίου του 6ου στην Αγγλία και στην Ρωσία του Χρουστσόφ. Οι πελάτες του; Όλα τα ειδησεογραφικά περιοδικά. Τα θέματά του; Κυμαίνονταν από τον Che Guevara ως τη Marilyn Monroe.
Ο Γάλλος μάγος των ενσταντανέ αναζητούσε σχολαστικά την «αποφασιστική στιγμή»: Πίστευε ότι υπάρχει κάτι το αναποφάσιστο σε όλες τις στιγμές μέσα στη ροή τού πραγματικού. Οι αλλεπάλληλες εικόνες ενός διαδραματιζόμενου γεγονότος που μπορούν να μεταφραστούν σε φωτογραφίες δεν είναι ισοδύναμες. Ανάμεσά τους υπάρχει κάποια με ύψιστη “εκφραστική ισορροπία”. Η φωτογραφία αυτή συνδυάζει ιδανικά το “πριν” και το “μετά” εκφράζοντας με τη μεγαλύτερη δυνατή ένταση και καθαρότητα το περιεχόμενό της.
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ε αφορμή αυτήν την φιλοσοφία περί «αποφασιστικής στιγμής» η γκαλερί Fine Art Society στο Λονδίνο φιλοξένησε τον περασμένο Οκτώβριο μία έκθεση φωτογραφιών του με τίτλο ‘‘Decisive Moments’’. Το αξιοθαύμαστο με αυτήν την συλλογή είναι η εμφανής αδιαφορία του για… όλα(!): τη στημένη φωτογραφία, το σκηνικό, το φωτισμό, τα φίλτρα, τον σκοτεινό θάλαμο. Η περιφρόνησή του αυτή άγγιζε ακόμη και το καδράρισμα μετά την λήψη, εκτιμώντας ότι το κάδρο έπρεπε να είναι αυτό της λήψης. Οι φωτογραφίες που κρέμονταν στους τοίχους της λονδρέζικης γκαλερί μάς ταξίδεψαν στις πλαγιές του Krishanagar, σε μια πλατεία της Μαδρίτης και στη δροσιά ενός κήπου στη Νέα Ορλεάνη, όπου συναντούμε τον νεαρό Truman Capote, περιτριγυρισμένο από τη σκιά πελώριων φύλλων.
Η «αποφασιστική στιγμή» γεννιέται και πεθαίνει κάθε τόσο μέσα στο ρυθμό της ζωής και ο Bresson την βλέπει και την ακινητοποιεί. Αν το καλοσκεφτούμε, μας δίνει και ένα σύντομο μάθημα ζωής: πρέπει να παρατηρούμε τον κόσμο γύρω μας περισσότερο και να αντιδρούμε στα ερεθίσματά του γρηγορότερα. Εστιάζοντας στη μαγεία της στιγμής, μαθαίνουμε να την εκτιμούμε, με το φόβο ότι μπορεί να ζήσει και να πεθάνει χωρίς να γίνει ποτέ αντιληπτή.
Ορίστε μερικές «Αποφασιστικές Στιγμές»:
Κείμενο: Μαρία Διακάκη (Lavart)
