«Δε θέλω δάκρυα να δω μόνο κλαρίνα και χορό»
[dropcap size=big]Ε[/dropcap]ντάξει, έχω ιδιαίτερη αγάπη στο Λεωνίδα. Και πιστέψτε με, είμαι αρκετά πικρόχολος. Βαριέμαι να γράφω καλά λόγια. Αλλά δεν μπορώ να μετριάσω τις λέξεις και το συναισθηματισμό μου για τη χθεσινή γιορτή στο Fix. Γιατί για γιορτή επρόκειτο. Και πάντα έτσι θα χαρακτηρίζονται οι εμφανίσεις του Λεωνίδα και της παρέας του.
Αν και οι φωτογραφίες της Διάνας Σεϊτανίδου μιλούν από μόνες τους παρακάτω (μέχρι να της τελειώσει η μπαταρία από τα 700 κλικ, δέκα λεπτά πριν ανάψουν τα φώτα – κι έτσι δεν «πιάσαμε» και το Λεό να παίζει(;) ντραμς ρε γαμώτο), θα πω και γω δυο λογάκια. Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να πείσω έστω και έναν από εσάς που δε το ‘χει κάνει, την επόμενη φορά που θα δει κάποια αφίσα με το όνομά του γραμμένο πάνω να πα να τον ζήσει.
Και δε θα ζήσει μόνο το Μπαλάφα, αλλά και τους αγαπημένους του εκεί, πάνω στη σκηνή.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο live ξεκινάει και είναι όλοι χαμογελαστοί. Όλοι. Ο Μιχάλης Καταχανάς, ο Λευτέρης Βαρθάλης, ο Άγγελος Πολυχρόνου, ο Βαγγέλης Καραπέτρος, ο Κώστας Γεράκης, ο Νίκος Χριστόπουλος. Τραγούδια από τους τελευταίους δίσκους και μερικά παλαιότερα κερασάκια στο πρόγραμμα, έτσι για το χαμό. Και αφού τα λαρύγγια μας άρχισαν να πονάνε κάπως έτσι… «καρδιά μου μπαλωμένη», «απέναντι τα σπίτια μια γειτονιά δεν αλλάζουμε πια κουβέντα», «φύσα αγέρα μου πατέρα και μητέρα μου», «μάνα μη με συμβουλεύεις, είμαι μεγάλος πια», «θα πάρω κεφάλια απ’ όλους αυτούς που πάντα με κάνουν χάλια», «στο χωριό Παύλο, αν δεν έχεις στάβλο είσαι κουτορνίθι, άιντε να βρεις τώρα νύφη», «δε θέλω δάκρυα να δω μόνο κλαρίνα και χορό», «ελεύθερος να ζω» και η γιορτή πλησίαζε στο τέλος της, ανεβαίνει στη σκηνή ένας που ζητά να τραγουδήσει. Ανεβαίνει, αγκαλιάζονται και τραγουδάει το Νεοέλληνα του Πανούση με το Λεωνίδα να τον συνοδεύει «συγκλονιστικά» με την κιθάρα του.
Λεωνίδας Μπαλάφας.
Μια από τις λίγες αξίες που ξεπήδησαν από τη γενιά μου και παιδεύουν ένα ολόκληρο κοινό εδώ και χρόνια. (χωρίς υπερβολή)
Α, ναι…
«Άγριο πράγμα, νομίζω πως σ’ αγαπώ»
Μπίτλς και μαλακίες.
Στο επανιδείν
Υ.Γ. Ευχαριστώ το Μάρκο Φωτεινό
Κείμενο: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
Φωτογραφίες: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)
