Συνέντευξη του Δημήτρη Φαργκάνη με την Ευρωβουλευτή Εύα Καϊλή
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Το πολιτικό μας σύστημα δε φημίζεται για την καθαρότητα του. Το 2004 είσαι μία νέα γυναίκα, 25 χρόνων, έχεις μόλις τελειώσει τις σπουδές σου και αποφασίζεις να κάνεις μπάνιο σε «περίεργα» νερά. Γιατί κάποιος να ασχοληθεί με τα κοινά τόσο νέος;
Εύα Καϊλή – Από 15 χρονών ήμουν μπροστά στις καταλήψεις καθώς πήγαινα σε δημόσιο σχολείο και πάντα πίστευα ότι το να παραπονιέσαι απλώς, δεν θα αλλάξει τίποτα, οπότε προσπάθησα να συμμετέχω σε ό, τι μπορούσα. Και επειδή πολλοί μου έλεγαν «είσαι μικρή ακόμα», εγώ πείσμωνα, όπως πεισμώνουν οι περισσότεροι σε μικρές ηλικίες.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Παρ’ όλα αυτά παρατηρείται και στους νέους σήμερα αλλά και σε μεγαλύτερες ηλικίες, μία τάση του να βγάζουν σπυράκια σε οτιδήποτε πατριωτικό / εθνικό. Αυτό τείνει να γίνει νοοτροπία;
Εύα Καϊλή – Εγώ θα έλεγα το αντίθετο. Έχουν γίνει μετρήσεις και στις Βρυξέλλες αλλά και εδώ και οι μετρήσεις αυτές λένε πως οι Έλληνες βρίσκονται πολύ κοντά στην Εκκλησιία. Τα συλλαλητήρια ήταν γεμάτα νέους ανθρώπους που υπερασπίζονται τη ζωή τους. Έχει αρχίσει η παγκοσμιοποίηση να δυσκολεύει την ψυχολογία τους και να θέλουν να ανήκουν κάπου. Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του Facebook και του Instagram που ξαφνικά δημιουργούνται κοινότητες ανθρώπων μέσω των οποίων μπορείς και αισθάνεσαι μέρος από κάτι που είναι μεγαλύτερο από εσένα. Οι ταυτότητες σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν αρχίσει να αποκτούν ξανά σημασία. Παλιά θέλαμε να ανήκουμε σε κάτι παγκόσμιο, τώρα θέλουμε να ανήκουμε σε κάτι πιο ξεχωριστό και αυτό αρχίζει να είναι και ζητούμενο. Όχι απλά να αποδεχτείς το διαφορετικό αλλά να είσαι διαφορετικός.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Διαφορετικότητα, τέχνη, πολισμός. Διανοούμενοι. Βρίσκεις μερίδιο ευθύνης; Έχει τρόπο ο διανοούμενος να μιλήσει με μεγαλύτερη αμεσότητα και να πείσει κόσμο αντί να διαφημίζει σοκολατάκια;
Εύα Καϊλή – Έχει αλλά θέλει και αυτό προσοχή, γιατί τα media, και τα παραδοσιακά και τα νέα, μπορούν πολύ εύκολα να απομονώσουν μια φράση και να ισοπεδώσουν καριέρες. Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι για την εξάπλωση που μπορεί να έχει ένα μονταρισμένο μήνυμα, μπορεί να το χρησιμοποιήσει κάποιος για προπαγάνδα και ενδέχεται να κάνει τελικά μεγαλύτερη ζημιά αντί για καλό. Βλέπουμε καλλιτέχνες που επιχειρούν να μιλήσουν πολιτικά, τις περισσότερες φορές το bullying που δέχονται, η στοχοποίηση που δέχονται, τους κάνει να επιστρέφουν πάλι στη σιωπή τους και την τέχνη τους. Εγώ θεωρώ ότι θα πρέπει να αρχίσουν να είναι πιο εξωστρεφείς , να έχουν άποψη και να την εκφράζουν με μια προσοχή και μια αποφασιστικότητα χωρίς να ανασκευάζουν δηλώσεις που θα κάνουν.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Έχεις καταγγείλει για σεξισμό 3 υπουργούς της δικής σου κυβέρνησης στο Πειθαρχικό, αν δεν κάνω τεράστιο λάθος.
Εύα Καϊλή – Σωστά
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Σήμερα, ο φεμινισμός τι ρόλο έχει στην Ελλάδα και την Ευρώπη;
Εύα Καϊλή – Έχει ακόμα ισχυρό ρόλο καθώς δεν έχουν έρθει ακόμη τα ποσοστά που θα έπρεπε να έχουν έρθει έτσι ώστε να εκπροσωπούνται ισότιμα τα δυο φύλα. Νομίζω, λοιπόν, πως έχει σημασία αν σκεφτείς πως πρόσφατα ειπώθηκε στο κοινοβούλιο πως επειδή οι γυναίκες είναι μικρότερες σωματικά από τους άντρες, θα πρέπει να πληρώνονται λιγότερο. Αυτά είναι πραγματικά για μένα στερεότυπα που πρέπει να σπάσουμε.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Θα πουν πολλοί, ίσως ακόμα και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, όσον αφορά τους μισθούς των Ευρωβουλευτών και Βουλευτών πως παίρνετε πολλά.
Εύα Καϊλή – Κάποιοι παίρνουν πολλά, κάποιοι δε δουλεύουν και καθόλου, κάποιοι λιγότερο, πως γίνεται αυτό άραγε; Κάποιοι χρειάζεται να έχουν 3 γραφεία, τα γραφεία αυτά πληρώνονται μέσα από τους μισθούς των Βουλευτών και των Ευρωβουλευτών. Οι Βουλευτές και οι Ευρωβουλευτές πρέπει να είναι ανεξάρτητοι από οικονομικές πιέσεις. Έχει γίνει ένα συμμάζεμα των υπερβολών που υπήρχαν πριν την κρίση. Από την άλλη, μιλώντας για ανεξάρτητους ανθρώπους θα ήθελα πολύ, τα σώματα ασφαλείας, για παράδειγμα, οι δικαστές, να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς και να ξέρουν ότι είναι απολύτως ανεξάρτητοι και ασφαλείς για να προσέχουν τους πολίτες και να είναι αφεντικά του εαυτού τους 100%. Το λέω γιατί βλέπω, ας πούμε, την αστυνομία αποδυναμωμένη, να θέλουμε εμείς να μας προστατέψει και να ρισκάρει την σωματική της ακεραιότητά υπό αυτές τις συνθήκες. Είναι λοιπόν όλα σχετικά, υπάρχουν Βουλευτές οι οποίοι δεν έχουν γραφεία, είναι άγνωστοι, δε μετακινούνται, δεν προσφέρουν καθόλου, δεν εργάζονται, δε νομοθετούν. Ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε έναν έξυπνο τρόπο να συνδεθεί η αποτελεσματικότητα με ένα μεγάλο κομμάτι της αμοιβής τους.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Πάμε αλλού. Τι μουσική ακούς;
Εύα Καϊλή – Ακούω απ’ όλα τα είδη. Όταν είμαι στην Ελλάδα ακούω ελληνική μουσική, όταν είμαι πιεσμένη μου αρέσει να ακούω κλασική μουσική, χαρούμενη μουσική όταν θέλω να φτιάξω λιγάκι τη διάθεση μου…
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Υπάρχει live μπάντας που θα σε έκανε να μην πας σε μία συνεδρίαση, στην Ευρωβουλή;
Εύα Καϊλή – Όχι…
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αγαπημένος καλλιτέχνης;
Εύα Καϊλή – Δεν θα είμαι αντικειμενική, γιατί έχω πολλούς φίλους Έλληνες καλλιτέχνες..
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Ξένος;
Εύα Καϊλή – Μπορεί να με πεις παραδοσιακή και συντηρητική… αλλά από Φρανκ Σινάτρα μέχρι Ντιν Μάρτιν.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Νευριάζεις;
Εύα Καϊλή – Νευριάζω, πεισμώνω, με την αδικία, όχι προσωπικά
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αν δεν ήσουν πολιτικός τι θα ήσουν;
Εύα Καϊλή – Θα ήμουν μηχανικός πληροφορικής, μου αρέσουν πολύ τα μαθηματικά.. θα έκανα data analytics, θα έκανα μαθηματικά, οτιδήποτε γύρω από τους υπολογιστές.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Υπάρχουν Βουλευτές και Ευρωβουλευτές που πέφτουν σε κατάθλιψη όταν δεν επανεκλέγονται; Μιλάω ακόμη και για κλινική κατάθλιψη.
Εύα Καϊλή – Δεν ξέρω αν πέφτουν σε κλινική κατάθλιψη ή αν πέφτουν και δεν το καταλαβαίνουν, αλλά σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι αναντικατάστατοι. Και όταν ξαφνικά πάψει να υπάρχει η δημοσιότητα, καθώς νομίζουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου, άλλες φορές πέφτουν σε κατάθλιψη, άλλες φορές βρίσκονται σε άσχημη ψυχολογική θέση χάνοντας την εξουσία και προσπαθούν πάντα να επανέλθουν. Βλέπω βέβαια και περιπτώσεις πολιτικών που συνεχίζουν να προσφέρουν και παρά την μη εκλογή τους να είναι δραστήριοι.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αισθάνθηκες ποτέ τον Πολιτικό Φορέα από τον οποίο προέρχεσαι ως πολιτικό βαρίδιο λόγω του κακού ονόματος που δημιούργησε τα τελευταία χρονιά, παρότι βέβαια με αυτόν τον Φορέα αναδείχθηκες;
Εύα Καϊλή – Ναι το αισθάνθηκα, όχι το βάρος του Φορέα, αλλά το βάρος κάποιων στελεχών του Φορέα ότι μας εξαναγκάζουν να απολογούμαστε εμείς για τα δικά τους λάθη. Πλέον αισθάνομαι πολύ πιο άνετα, που έχουν φύγει αυτοί.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Πως τους είδες τους Έλληνες μέσα στην κρίση; Πήρε ο ελληνικός λαός όσα μαθήματα περίμενες να πάρει;
Εύα Καϊλή – Κοίτα, θα ήταν άσχημο να πω ότι δεν πήρε μαθήματα ο ελληνικός λαός. Θα έλεγα ότι πήραν μαθήματα άνθρωποι που δεν έπρεπε και δεν πήραν άνθρωποι που έπρεπε.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αν έπαιρνες έναν Ευρωβουλευτή χεράκι χεράκι να του δείξεις τον πολιτισμό της Ελλάδας πού θα τον πήγαινες;
Εύα Καϊλή – Θα τον πήγαινα στην Ακρόπολη, είναι σίγουρα κάτι που προκαλεί δέος, πως δηλαδή οι Έλληνες έκαναν αυτά που έχουν κάνει πριν χιλιάδες χρόνια και έτσι ίσως καταλάβαιναν για πιο λόγο οι Έλληνες αισθάνονται τόσο σημαντικοί σήμερα. Αμέσως μετά θα τους πήγαινα στη Θέρμη στο Τεχνολογικό Κέντρο που είναι όλοι πληροφορικάριοι για να δουν ότι και το μέλλον στην Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες, θα τους πήγαινα στη μικροπαραγωγή που φτιάχνουν δαντέλες οι γυναικείοι συνεταιρισμοί, στο Σούλι που φτιάχνουν μετάξι, θα τους πήγαινα να δουν πως παράγουμε φυσική ζάχαρη, να δουν τον πλούτο της Ελλάδας.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Πως βλέπεις την υποψηφιότητα της Βίκυς Φλέσσα;
Εύα Καϊλή – Κοίταξε, χρειαζόμαστε να έχουμε ανθρώπους με καλλιέργεια στην πολίτικη και ειδικότερα επειδή τις τελευταίες μέρες το ήθος στην πολίτικη ζωή μας έχει απογοητεύσει όλους, η ηθική στην πολιτική αρχίζει να είναι πολύ σημαντικό ζητούμενο για αυτό λοιπόν, άνθρωποι όπως η Βίκυ που μπορούν και εκτίθενται σε μια παράταξη το θεωρώ σημαντικό για την πολιτική, δεν ξέρω αν θα κάνει καλό σε εκείνους αλλά είναι σημαντικό να πλησιάζεις σε κάτι που προσπαθεί το πολιτικό σύστημα να απαξιώσει από μόνο του.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Τιμήθηκες με το βραβείο του θεσμού MEP Awards στην κατηγορία Νέων Τεχνολογιών.
Εύα Καϊλή – Ναι, το συγκεκριμένο βραβείο ήρθε λόγω της νομοθεσίας μου στην ψηφιακή πολίτικη. Πήρα την πρωτοβουλία και έφτιαξα νομοθετικό πλαίσιο για το block chain και την τεχνητή νοημοσύνη και πάνω σε αυτό με βράβευσαν καθώς είδα κάτι για το οποίο είναι κρίσιμο να έχουμε τώρα νομοθεσία. Αφορά τεχνητή νοημοσύνη, κανόνες, χρηματοδοτήσεις.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Δημιούργησες μία πολύ ενδιαφέρουσα επιτροπή για το μέλλον.
Εύα Καϊλή – Ήταν για την επιστήμη και την τεχνολογία, ήταν ένα think tank και τη στρέψαμε στο μέλλον καθώς είδαμε ότι έχουμε φοβερές ανατροπές στις τεχνολογίες, και τους λέω «αν δε γνωρίζουμε, εμείς οι πολιτικοί, τι στρατηγική πρέπει να ακολουθήσουμε για το μέλλον, τότε τι κάνουμε;». Την ιδέα την είχα πάρει από την Φινλανδία η οποία έχει επιτροπή για το μέλλον.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Τι γίνεται εκεί πάνω σε αυτές τις χώρες; Θεωρείς πως επειδή δεν έχουν το κλίμα που έχουμε εμείς προσπαθούν για κάποια «ομοιόσταση», να ισορροπήσουν κάτι για αυτό και αναπτύσσονται τόσο πολύ ενώ εμείς επαναπαυόμαστε λόγω ήλιου, λόγω του κλίματος;
Εύα Καϊλή – Αν βρέχει όλη μέρα, δεν σου κάνει κέφι να πας π.χ. στο Street Food Festival, κάθεσαι δουλεύεις λίγο περισσότερο, είσαι πιο δημιουργικός… Ενώ στην Ελλάδα το κλίμα σε βγάζει έξω στη φύση, δεν μπορείς εύκολα να συγκεντρωθείς… μας πιάνει να βγούμε βόλτα στο πάρκο. Οι βορειοευρωπαίοι είναι από τη φύση τους και λόγω του κλίματος πιο πειθαρχημένοι. Εμείς, οι Έλληνες είμαστε πιο απείθαρχοι. Φτιάχνουμε επιχειρήσεις αλλά θέλουμε κάποιος να μας τις τρέξει…
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Ο Στέλιος Ράμφος είχε πει κάποτε πως οι Έλληνες, έχουν κάτα κάποιον τρόπο, ελαφρυντικά, λόγω ότι βρισκόμαστε 200 χρόνια πίσω (Διαφωτισμός), και πως κάποτε θα φτάσουμε κι εμείς στα επίπεδα που θέλουμε.
Εύα Καϊλή – Ο Στέλιος Ράμφος έχει πει πολλά ωραία και πετυχημένα, έχει μιλήσει για τις αντιφάσεις του Έλληνα. Έχεις πει επί παραδείγματι «Πώς γίνεται ο Έλληνας να θέλει την Ευρώπη και την ίδια στιγμή να του αρέσει ο Πούτιν και η Μέρκελ, οι ισχυρές προσωπικότητες;» Από τη μία έχει έναν τεράστιο πολιτισμό με τον οποίο νιώθει ότι πρέπει να συγκριθεί και ταυτόχρονα έχει «φάει πολύ ξύλο» σαν ένα παιδί που έκανε λάθος. Εκείνη τη στιγμή πρέπει να του συμπεριφερθείς πιο ζεστά για να είναι δημιουργικός, να του δώσεις περηφάνια και αξιοπρέπεια. Αυτά του πήραμε. Ο βασικότερος λόγος που ήμουν αντίθετη με τις Πρέσπες ήταν επειδή θεωρώ πως είναι μια ταπεινωτική συμφωνία, όχι μόνο για τον Μακεδόνα αλλά τον Έλληνα. Αν του πάρεις ακόμα και τα βασικά και πρέπει να δουλέψει θα δουλέψει, είναι Έλληνας, αλλά έχει μία αξιοπρέπεια.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Υπάρχουν δύο Ελλάδες; Υπάρχουν δύο τύποι Ελλήνων; Παρατηρείται ένας νέος μεγάλος διχασμός τα τελευταία χρόνια.
Εύα Καϊλή – Ο Έλληνας έχει μια σύνθετη ψυχολογία, δεν τον πιάνεις από πουθενά. Είναι και Οδυσσέας – ερευνητικός, είναι και φιλόσοφος, από την άλλη πρέπει να είναι και αγρότης να κάνει παραγωγή, πρέπει να κάνει και πέντε δουλειές για να τα βγάλει πέρα, εκεί παραπονιέται αλλά πάλι με αξιοπρέπεια. Από τη στιγμή που είναι πολυσύνθετος δεν μπορείς να τον βάλεις σε καλούπια. Το βλέπω στο εξωτερικό… Αν πεις σε έναν ξένο «μην περάσεις αυτή την γραμμή στον δρόμο» δε θα την περάσει. Ο Έλληνας θα την περάσει.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Νομίζει ότι είναι κάτι παραπάνω; Κάτι ξεχωριστό;
Εύα Καϊλή – Είναι και λίγο επαναστατική η φύση του αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός πως νιώθει ότι του χρωστάει πολλά αυτός ο κόσμος. Αλλά έχει μία ωραία διάθεση ο Έλληνας, έχει ένα φιλότιμο, έχει μία φιλοξενία, σκέφτεται πέρα από τα πλαίσια που του βάζεις, νομίζω ότι είναι το dna μας πια.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Γκρινιάρης είναι; Γιατί πάντα να του φταίει ο απέναντι; Γιατί πάντα να του φταίει το κράτος; Γιατί ακόμη και σε ένα σωστό νόμο-πλαίσιο που θα περάσει, οι μισοί θα αντιδράσουν;
Εύα Καϊλή – Γιατί δεν τον σέβεται το κράτος και δε σέβεται και ο ίδιος το κράτος. Έχουμε σίγουρα ευθύνη διότι εμείς ζούμε σε αυτό τον τόπο αλλά είχαμε και μία Τουρκοκρατία. Έχουμε και έναν διχασμό μέσα μας.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Δεν υπάρχει πρακτικά ταβάνι μέχρι το οποίο μπορούμε να κάνουμε πολιτική ως χώρα; Ακόμη και χωρίς μνημόνια, θέλεις δε θέλεις, δεν είναι λογικό ως μικρή χώρα να εξαρτάσαι, δυστυχώς, από τις μεγαλύτερες; Ο νόμος της ζούγκλας δεν ισχύει για τα κράτη;
Εύα Καϊλή – Άλλο να σε σέβεται μία συμμαχία και άλλο να είσαι υποτελής και να είσαι υπάκουος σε ό, τι σου δίνουν. Αυτό δεν το είχαμε οι Έλληνες, οι Έλληνες είχαμε το κεφάλι ψηλά, πληρώναμε αλλά με το κεφάλι ψηλά. Τώρα πηγαίνουμε σε διαπραγματεύσεις και λες «να δω τι χάσαμε σήμερα».
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αυτό γιατί συμβαίνει;
Εύα Καϊλή – Γιατί, νομίζω με λίγη επιλεκτική μνήμη δε σκεφτόμαστε και θέλουμε να περνάμε καλά και σε αυτή τη ζωή.. Είναι έτσι η κουλτούρα μας, νομίζω όλα αυτά είναι που συνθέτουν την κατάσταση σήμερα. Πάντως τους βλέπω και στο εξωτερικό, οι ξένοι δεν είναι καλύτεροι, δηλαδή υπάρχει πολλή διαφθορά, είναι και θέμα ανθρώπου. Από την άλλη όταν υπάρχει εξωτερικός κίνδυνος οι Έλληνες αμέσως ενώνονται. Μέσα στη χώρα τους είναι λίγο πιο άναρχοι γιατί αισθάνονται πολύ… Έλληνες, ότι είναι το σπίτι τους εδώ και μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν. Ε για αυτό, αυτό πρέπει να είναι παραδειγματικός ο τρόπος των πολιτικών για να βοηθήσει τους πολίτες. Δηλαδή πως με τον Σημίτη καταφέραμε να πειθαρχήσουμε και να κάνουμε Ολυμπιακούς αγώνες; Είδαμε έναν άνθρωπο, ήταν σεμνός, δούλευε με μπλοκάκι, δούλευε για εμάς και είπαμε κι εμείς… ωραία, θα δουλέψουμε κι εμείς, θα είμαστε εντάξει, δεν προσπαθήσαμε να επιτεθούμε στο πολιτικό σύστημα.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Από την άλλη πλευρά, φαγώθηκαν εκατομμύρια στους Ολυμπιακούς αγώνες…
Εύα Καϊλή – Βέβαια, μα μη νομίζεις ότι αυτά ήταν λεφτά που μας έλειψαν. Μας έλειψαν στα φάρμακα από το 2004 και μετά. Μέχρι το ’04 είχε μαζευτεί όλη η κατάσταση. Από το 2004 ως το 2009 τινάχτηκαν οι δαπάνες στα 10 δις. Δε θέλει πολύ, 5 χρόνια, 10 δις, πάρε ένα 50 δις χρέος. Εξοπλισμοί.. γιατί σε κάθε παραγγελία… μίζες.
Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart) – Αν επανεκλεγείς που θα στοχεύσεις;
Εύα Καϊλή – Θα στοχεύσω σε όλα αυτά που έμαθα, να τα δω να εφαρμόζονται εδώ, γιατί θέλω να πιστεύω ότι την επόμενη φορά θα έχουμε μια κυβέρνηση που δε θα έχει ούτε εθνομηδενισμό ούτε θα θέλει αφελληνισμό επιχειρήσεων και σαν επιχειρηματίας θα μπορέσεις να έρθεις εδώ να κάνεις κάτι και να σου πουν «ναι να γίνει». Εδώ, η σημερινή κυβέρνηση τη δημιουργικότητα την έχει διώξει. Ακόμη και ο δημοσιογράφος, αν δεν είναι ελεγχόμενος, μαζί τους δηλαδή, για αυτούς, είναι εναντίον τους.
Συνέντευξη: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
Φωτογραφίες: Θάνος Νίκας
