MΙΝΙ όπως λέμε Mini Cooper
Όταν η Βρετανίδα σχεδιάστρια Mary Quant, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ξεκίνησε να σχεδιάζει στην μικρή μπουτίκ του Λονδίνου τα πρώτα της μίνι φορέματα, σίγουρα δεν φανταζόταν ότι θα καθιερωνόταν η πιο αμφιλεγόμενη τάση όσον αφορά την προκλητικότητα της γυναικείας θηλυκότητας. Σκεπτόμενη την πρακτικότητα και την απελευθέρωση των δραστήριων πια γυναικών, βάφτισε το νέο στυλ mini επηρεασμένη από το αγαπημένο της αυτοκίνητο Mini Cooper. Πολύ γρήγορα γνώρισε την αποδοχή από τις νεαρές ακόλουθες του κινήματος Swinging Sixties που πρωτοστατούσε ως ιδέα μοντερνισμού στην μουσική και την μόδα της εποχής και σύντομα εισήγαγε και το χρωματιστό καλσόν ως απαραίτητο αξεσουάρ των αρκετά κοντύτερων πια φορεμάτων.
MIDI στην σκιά του φεμινιστικού MINI
Η μετάβαση από το midi στο mini αρχικά προέκυψε ως ανάγκη άνεσης που συνέβαλε στη γυναικεία χειραφέτηση, αποδομώντας αρχικά την σεξιστική πλευρά του πρώτου. Η μείωση των πόντων είχε ήδη ξεκινήσει από την δεκαετία του ‘50, κονταίνοντας το μήκος από τη γάμπα στο γόνατο. Ωστόσο, η καθημερινότητα των περισσότερων γυναικών άλλαζε σε πολυμορφικό επίπεδο και ένιωθαν πια περισσότερο ανεξάρτητες και δυναμικές στα κοντά τους φορέματα, οπότε και γρήγορα υιοθέτησαν την τάση. Μία τάση με διάφορες διακυμάνσεις στις δεκαετίας μόδας που ακολούθησαν, αφού ποτέ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την ακαταμάχητη γοητεία του maxi και την μυστηριώδη έλξη του midi. Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και σήμερα που ζούμε μια εποχή διάχυτου sexiness, πλαστού ή όχι, πολλοί είναι οι σχεδιαστές που επιλέγουν μακριά μήκη στις δημιουργίες τους χωρίς να απομακρύνονται από το αρχικό τους κίνητρο που είναι -τί άλλο;- να ντύνουν θηλυκά τις γυναίκες! Εκτός από την ιστορία, επαναλαμβάνεται και η μόδα με πιο βελτιωμένη βέβαια έκδοση του νέου έναντι του παλαιού. Η έννοια της κομψότητας που υπήρχε διάχυτη στις maxi και midi δημιουργίες των δεκαετιών ’40 και ’50, άφησε το στίγμα της στις γυναικείες σιλουέτες. Με τονισμένους τους γοφούς και τη μέση, η θηλυκότητα ξεχείλιζε χωρίς να προκαλεί με το ακάλυπτο του κορμιού. Αυτό που δειλά άρχισε να αποκαλύπτεται ήταν οι ώμοι και η πλάτη ενίοτε, αλλά με το απαραίτητο μακρύ γάντι πάντα που ενίσχυε και πάλι το μυστήριο του κεκαλυμμένου.
Η εδραίωση του παντελονιού ως βασικού ρούχου της γυναικείας γκαρνταρόμπας κατά την δεκαετία του ’70, προκάλεσε επαναπροσδιορισμό των θηλυκών εμφανίσεων με το androgyny να είναι πλέον τάση όχι για τις λίγες αλλά για τις τολμηρές που δεν φοβούνται να δηλώσουν την θηλυκότητα τους φορώντας κοστούμι. Επιπλέον, εμφανίζεται και το γυναικείο σορτς ως κάτι μοντέρνο και αρκετά προκλητικό που όμως καταφέρνει γρήγορα να βρει τις δικές του θαυμάστριες. Πλέον υπάρχει πλουραλισμός στις επιλογές: φούστα, φόρεμα, παντελόνι, σορτς. Στη δεκαετία του ‘70 όλα τα μήκη έχουν το δικό τους μερίδιο αγοράς, πέρα από το παντελόνι και το σορτς, κάθε γυναίκα φοράει από maxi μέχρι και mini σε χυτά, ανάλαφρα φλοράλ ή glamorous στραφταλιζέ υφάσματα. Τα μουσικά ρεύματα (rock, disco, pop) κάνουν έντονη την παρουσία τους διεθνώς και επηρεάζουν αναμφισβήτητα κάθε στυλ μόδας. Πολλοί είναι οι καλλιτέχνες πια που χρησιμοποιούν τη μόδα ως μέσο έκφρασης και αποκτούν επιπρόσθετα και τον τίτλο του fashion icon.
Στην αντίπερα όχθη της καθιέρωσης του γυναικείου τζιν παντελονιού, έρχεται το super mini φτιαγμένο από πιο εντυπωσιακά υλικά όπως δέρμα, βινύλ, tweed. Οι δεκαετίες ’80 και ’90 που θα ακολουθήσουν είναι ορόσημο στον μαξιμαλισμό της μόδας με τα αξεσουάρ να ενισχύουν την ροπή προς την υπερβολή. Ωστόσο δεν λείπουν και οι δημιουργίες εκείνων που ανήκουν στο ρεύμα της απλότητας, της άνεσης και της μονοχρωμίας.
Mix&Match μήκους
Σήμερα η σύγχρονη γυναίκα δεν χαρακτηρίζεται από το μήκος του ρούχου που φορά. Είναι ελεύθερη να επιλέξει ό,τι επιθυμεί και ταυτόχρονα να είναι θηλυκή. Οι συλλογές πλέον διαθέτουν πλουραλισμό μηκών, με διάχυτες όλες τις τάσεις. Τίποτε δεν αποκλείεται και τίποτα δεν περιορίζεται. Το midi κάνει την επανεμφάνιση του. All time classic επιλογή για εμφανίσεις που κερδίζουν τις εντυπώσεις με την κομψότητα της φιγούρας να πηγάζει από την ακάλυπτη γάμπα που καταλήγει στο κατάλληλο παπούτσι πάντα. Η αίσθηση του μεσαίου μήκους αποπνέει πάντα ένα μυστήριο και μια αυτοπεποίθηση που δικαιωματικά ενισχύουν την θηλυκότητα κάθε γυναίκας. Ίσως είναι η πιο ασφαλής προτίμηση για κάθε περίσταση μέσα στον χρόνο. Το maxi εξακολουθεί να είναι η πιο επίσημη εκδοχή της παρουσίας μας, χωρίς να είναι απόλυτο όμως. Το mini συνεχίζει να αποπνέει ένα, πιθανώς παρωχημένο, sexiness αλλά με τα κατάλληλα αξεσουάρ αυτό μπορεί να περιοριστεί ή να ενισχυθεί. Κάθε μήκος είναι αποδεκτό, έχει την δική του ιστορία μέσα στο χρονοντούλαπο της μόδας και επανέρχεται ανανεωμένο με πιο ελαστικούς κανόνες αφού οι μεταξύ τους διαχωριστικές γραμμές έχουν διευρυνθεί πια. Η θηλυκότητα δεν εξαρτάται τελικά από το μήκος αλλά από την συνολική επιβλητική παρουσία, το διαπεραστικό βλέμμα και την αποδοχή του εαυτού μας ως μοναδικά όμορφου. Πλέον η κάθε γυναίκα μπορεί να έχει στην ντουλάπα της κάθε μήκος ρούχου και να νιώσει πιο σαγηνευτική από ποτέ όχι όταν επιλέξει το πιο σέξι αλλά όταν απελευθερωθεί από τις «εμφανισιακές» της ανασφάλειες.
Το παρόν συντάχθηκε από την Γεωργία Σταυρίδου (Lavart)
Πηγές φωτογραφιών : pinterest, vogue, 1, 2, 4, 9, 10, 11, 12