Λίγος Πόνος, Ένα Σενάριο Και Ο Εξολοθρευτής: Οι Κινηματογραφικές Προτάσεις Της Εβδομάδας

Με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης να είναι προ των πυλών και για όσους δεν θα μπορέσουν να παρευρεθούν σε αυτό – παρά μόνο στα απλά συμβατικά, συνοικιακά σινεμαδάκια τους, εδώ στη Lavart γκουγκλάραμε  εργαστήκαμε σκληρά και βρήκαμε τις προτάσεις της εβδομάδας που μας έρχεται. Το κινηματογραφικό μας φάσμα, λοιπόν, για αυτή την βδομάδα πιάνει από Ισπανία και Ηνωμένο Βασίλειο, μέχρι ΗΠΑ και Ιερουσαλήμ.

1. Πόνος και Δόξα (Dolor y Gloria)

Πολλοί χαρακτηρίζουν την τελευταία ταινία του Pedro Almodovar ως μια από τις καλύτερες της χρονιάς και σίγουρα σαν το καλύτερο έργο του. Αρκετά αυτοβιογραφικός ο Ισπανός κινηματογραφιστής, παρουσιάζει την ιστορία ενός διάσημου σκηνοθέτη, ο οποίος βιώνει την προσωπική και επαγγελματική του παρακμή, ακολουθώντας τον θάνατο της μητέρας του και τον δικό του εθισμό στα ναρκωτικά.  Ο πρωταγωνιστής πραγματοποιεί μια σειρά από συναντήσεις που τον γυρνούν πίσω στις παιδικές και νεανικές του αναμνήσεις, καταφέρνοντας με αυτόν τον τρόπο να κατανοήσει καλύτερα το παρελθόν του και να ατενίσει το μέλλον του. Διθυραμβικές κριτικές, πέρα από την σκηνοθετική οπτική του Almodovar, έχουν λάβει η «παραδοσιακή» του μούσα Penelope Cruz και ο άκρως συνειδητοποιημένος Antonio Banderas.  Προσωπικά, όντας πάντα  φαν του Ισπανικού κινηματογράφου και δη του Almodovar, η κρίση μου δεν μπορεί να είναι αντικειμενική, σίγουρα όμως είναι ένα από τα σινε-ραντεβού της χρονιάς.

2. Το σενάριο που άναψε φωτιές (Tel Aviv on fire)

Όταν ο 30χρονός Παλαιστίνιος Σαλάμ, πηγαίνει κάθε μέρα στα γυρίσματα της γνωστής σαπουνόπερας το «Τελ Αβίβ Φλέγεται», συναντά έναν αξιωματικό του Ισραηλινού στρατού, του οποίου η γυναίκα είναι φαν της σειράς και την οποία προσπαθεί να εντυπωσιάσει. Οι δύο άνδρες θα συνεργαστούν στη συγγραφή του σεναρίου, ο καθένας για τον δικό του ιδιαίτερο στόχο: ο πρώτος να γίνει επίσημος σεναριογράφος της σειράς και ο δεύτερος να κερδίσει την εύνοια της συζύγου του. Μία πραγματικά γλυκόπικρη ταινία, που βρίσκει αφετηρία στην χρόνια διαφορά Ισραηλινών και Παλαιστινίων, προσπαθεί να υπογραμμίσει πως εν τέλει, ίσως περισσότερα μας ενώνουν, παρά μας χωρίζουν.

3. Δυστυχώς Απουσιάζατε (Sorry we missed you)

Μία από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της κινηματογραφικής σεζόν, η νέα ταινία του Κεν Λόουτς, εξερευνά τη ζωή ενός εργάτη που προσπαθεί να βγάλει τα απαραίτητα προς τον βιοπορισμό του, μέσα από μια σειρά δουλειές. Τοποθετημένη στην Αγγλία της οικονομικής κρίσης του 2019 και της εθνικής κρίσης του Brexit, σίγουρα δεν πρόκειται για μια χαρούμενη, ούτε ελαφριά ταινία, αλλά ένα από τα πιο πολιτικοποιημένα και σύγχρονα έργα του Λόουτς. Το ερώτημα, λοιπόν, ένα ερώτημα που ταλανίζει τους περισσότερους ανθρώπους της κοινωνίας μας και αυτό που διατρέχει όλη την κοινωνία, είναι το εξής: θα αντέξουν οι ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις ακόμα και σε αυτήν την κοινωνία;

https://www.youtube.com/watch?v=PfttGqUy7T0

4. Εξολοθρευτής: Σκοτεινό Πεπρωμένο (Terminator: Dark Fate)

Και επειδή καμία λίστα προτάσεων ταινιών που σέβεται τον εαυτό της δεν γίνεται να κλείσει χωρίς μία κλασική αμερικανιά, και δη όταν αυτή ανήκει στη σειρά ταινιών που μας χάρισε το Terminator και το Terminator 2: Judgment Day. Στη νέα ταινία του Εξολοθρευτή, μια οικογένεια από το Μεξικό καταδιώκεται από έναν Εξολοθρευτή, καταλήγοντας έτσι να ζητάει βοήθεια από μια πολεμίστρια του μέλλοντος, την θρυλική πλέον Σάρα Κόνορ και τον παλιό, καλό Arnie, T-800. Προφανώς δεν πρόκειται για κάποια υπέρτατη πρωτότυπη κινηματογραφική ταινία και ήδη από την σύνοψή της φαίνονται οι σεναριακές «τρύπες». Ωστόσο, με τον Εξολοθρευτή ξέρεις πάντα τι παίρνεις: περιπέτεια, εκρήξεις, ξύλο και Arnie.

Στις αίθουσες, βέβαια, εξακολουθεί να προβάλλεται το καρέ στην βιογραφία με τις ταινίες “Judy”, “The Current War” και “Official Secrets”.

Πηγή Κεντρικής Φωτογραφίας

Κείμενο: Κλειώ Κατσιμίχα (Lavart)